Επιστροφή για μια ακόμα φορά στην αρθρογραφία. Τα νέα μου.
Η αλήθεια είναι ότι έχω πολύ καιρό να γράψω άρθρο. Το τελευταίο διάστημα ήταν (όπως τα τελευταία δέκα χρόνια) δύσκολο. Δεν αρκεί να δημιουργήσεις μια εταιρεία.
Δεν αρκεί να τελειοποιήσεις 5-6 καινοτόμα προϊόντα. Μετά μένει ουσιαστικά ένα ακόμα πράγμα. Το μάρκετινγκ και οι πωλήσεις. Το τελευταίο κομμάτι λίγη σχέση έχει με όλα τα προηγούμενα βήματα.
Είχαμε και την ατυχία η πρώτη μεγάλη δουλειά να πέσει σε χρεοκοπημένο πελάτη! Κάντε μου μια χάρη. Ακόμα και αν μια επιχείρηση έχει τρελή δουλειά, ακόμα και αν σας πουλάνε μούρη ψάξτε την. Η αλήθεια είναι ότι παρά την εικοσαετή μου εμπειρία δεν το περίμενα. Για την αλήθεια δεν το πίστευα.
Το διάστημα αυτό, ίσως το δυσκολότερο στη ζωή μου. Είναι γνωστό στις επιχειρήσεις (ιδίως τις αυτοδημιούργητες) ότι λίγο πριν την άνοδο μένεις μόνος. Η ρευστότητα περιορισμένη ή μηδενική και δύσκολα σε στηρίζουν ή πιστεύουν στα οράματά σου. Τίποτε το καινούργιο για μένα. Ούτως ή άλλως το επόμενο διάστημα θα δείξει. Ήταν το εγχείρημά μου καλή ιδέα ή όχι; Σίγουρα αν αποτύχω θα βρεθούν πολλοί ψευδοπροφήτες και χαιρέκακοι αλλά δεν με νοιάζει αυτό.
Το σίγουρο είναι ότι η Γερμανία δεν είναι πια αυτό που ήταν. Καμία σχέση. Αυτό μάλλον δεν αποτελεί είδηση. Η πραγματική παγκόσμια οικονομία έχει τα χάλια της. Οι πολίτες καθημερινά φτωχότεροι σχεδόν σε κάθε άκρη του κόσμου. Συχνά πυκνά επειδή βρίσκομαι στην αγορά αναρωτιέμαι πόσο θα πάει αυτό το χάλι.
Μην περιμένετε να αντιδράσει κανείς. Μην περιμένετε να τελειώσει σύντομα το μαρτύριο της σταγόνας. Θα πάει τουλάχιστον άλλα πέντε μπορεί και δέκα χρόνια. Πρέπει να εξαθλιωθεί η πλειονότητα των πολιτών και να τους πάρουν τα σπίτια, επιχειρήσεις, γη και οποιοδήποτε περιουσιακό στοιχείο. Στη Γερμανία μπορείς να πάρεις τα πάντα από έναν πολίτη ακόμα και με χρέος 500€. Ναι το κρεβάτι και την τηλεόραση. Έτσι απλά.
Μετά διάφοροι φωστήρες θα λανσάρουν ένα νέο "σύστημα" και με χαρά οι πολίτες θα ακολουθήσουν. Το νέο σύστημα θα κρατήσει πάλι καμιά πενηνταριά χρόνια και πάει λέγοντας. Ως τότε θα δουλεύουμε 40-50 ώρες την εβδομάδα περιμένοντας να γεράσουμε (βλ. σύνταξη στα 70+) για να μπορούμε να τρώμε βραστό ρύζι και να δίνουμε τα υπόλοιπα σε φάρμακα.
Είπα να μη γράφω για πολιτική. Δεν γράφω. Μια διαπίστωση είναι η οποία στους ανθρώπους που το ψάχνουν λίγο παραπάνω γίνεται αντιληπτή. Η δική μας γενιά πέρασε τα πιο δημιουργικά της χρόνια σε κρίση. Οι επόμενες το σύμπαν να βάλει το χέρι του. Μπορεί να είναι πιο έξυπνοι και λιγότερο κοιμισμένοι από εμάς. Θα δείξει. Ίσως απαιτήσουν μια καλύτερη ζωή. Διάβαζα για την πτώση της ανατολικής Γερμανίας. Διαβάστε και εσείς έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον.
Σας εύχομαι μια όμορφη βραδιά και εύχομαι να περνάτε καλύτερα από εμένα.