Μια δύσκολη βδομάδα τελειώνει
Η αλήθεια είναι ότι δεν μπορώ πια όπως ίσως παλαιότερα να γράφω όσο ανοιχτά θέλω τις σκέψεις μου. Ο κόσμος μας γίνεται όλο και πιο περίεργος, πιο δύσκολος, πιο παρανοϊκός.
Πολλές φορές σκέφτομαι μήπως εγώ έχω χαζέψει εντελώς και πρέπει να πάω σε κάποιο ίδρυμα για διακοπές.
Η δυσκολότερη φάση σε μια εταιρεία δεν είναι η εκκίνησή της. Η δυσκολότερη φάση είναι το σημείο αυτό στο οποίο έχεις εξελίξει προϊόντα, η ρευστότητά σου είναι χαμηλή και καλείσαι να πεις στον κόσμο "δείτε τι έχω".
Τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα διότι σε αυτή τη φάση πάντα είσαι μόνος. Όταν αργότερα "μυριστούν" διάφοροι το χρήμα και την αξία δεν χωράνε από την πόρτα του γραφείου. Δεν έχω φτάσει ακόμα εκεί.
Θέλει φοβερό ψυχικό σθένος να επιβιώσεις αυτή τη δύσκολη φάση. Το 80-90% τα παρατάει σε αυτό ακριβώς το στάδιο.
Η αλήθεια είναι ότι η στήριξη νέων τεχνολογιών και όλες οι προεκλογικές εξαγγελίες περί ψηφιακοποίησης της Γερμανίας τουλάχιστον εδώ που είμαι αποτελούν στην καλύτερη περίπτωση ανέκδοτο.
Δεν είμαι ο μόνος σε αυτή τη φάση. Συνομιλώ και με άλλες νέες, φιλόδοξες και καινοτόμες εταιρείες. Δείχνουν να στρέφονται προς Αμερική.
Επενδυτές με την κυριολεξία του όρου δεν είχα ποτέ. Ίσως κάποια στιγμή να αποκτήσω. Ανθρώπους που να θέλουν να ρισκάρουν μαζί μας και να κερδίσουν (πολλαπλάσια) μαζί μας. Σε αυτή την περίπτωση είμαι και έτοιμος να δώσω ποσοστά. Αυτός είναι και ο λόγος που κρατάω το 70% των μετοχών.
Είναι ένα θαύμα ότι ζω ακόμα. Το τελευταίο δεκαήμερο θα σκότωνε οποιοδήποτε ακόμα και νεότερο σε ηλικία από μένα. Είναι απίστευτα δύσκολο σε αυτήν την σκληρή γερμανική κοινωνία να κάνεις επιχείρηση. Τώρα κατάλαβα γιατί στους δρόμους γύρω από το γραφείο μου δεν υπάρχει ούτε μια εταιρεία καινοτομιών πληροφορικής. Ούτε μια. Σε πόλη 620.000 πολιτών. Στο κέντρο. Κάτι κάνουν λάθος.
Αν θέλετε να στηρίξετε τη δουλειά μου απλά κοινοποιήστε κάποια βιντεάκια που έφτιαξα (φαίνεται η κούρασή μου σε αυτά), δείξτε τα σε φίλους που πιθανώς ενδιαφέρονται, κοινοποιήστε κάτι (ό,τι θέλετε) από τη σελίδα denfinox.com.
Σας ευχαριστώ που με διαβάζετε ακόμα, αν και τελευταία δεν βρήκα ούτε δέκα λεπτά να γράψω ένα άρθρο. Η αλήθεια είναι ότι η βιολογική και ψυχολογική μου κατάσταση δεν το επέτρεπε.
Σας εύχομαι ένα ευχάριστο Σαββατοκύριακο και ασχοληθείτε με τα αγαπημένα σας πρόσωπα. Αυτά έχουν αξία.
