Πως η συνήθεια και ευρεία διάδοση εξαγνίζει τα πάντα

Θα το έχετε παρατηρήσει και εσείς. Δηλώσεις του τύπου:

Μα σε όλες τις χώρες συμβαίνει αυτό

ή του τύπου:

Μα πάντα έτσι ήταν και έτσι πρέπει να είναι

Αλήθεια επειδή ήταν έτσι πάντα και επειδή συμβαίνει παντού σημαίνει ότι έτσι πρέπει να είναι;

Ας γίνω πιο συγκεκριμένος

Είχα την τύχη να ζήσω σε μια Ελλάδα χωρίς ΦΠΑ και χωρίς ΕΝΦΙΑ. Το ΦΠΑ πρωτοεπιβλήθηκε στην Ελλάδα το 1987 (Δημήτρης Τσοβόλας /νόμος 1642 της 21ης Αυγούστου 1986). Πριν από το 1987 απλά δεν υπήρχε καθόλου. Δεν θα το διαβάσετε και πολύ συχνά αυτό. Οι νέες γενιές δεν γνώρισαν τον κόσμο μας χωρίς ΦΠΑ. Θεωρούν ίσως ότι δεν θα μπορούσε να λειτουργήσει χωρίς αυτόν.

Αφορμή συγγραφής του άρθρου αποτέλεσε η συζήτηση με κάποιον για τον ΕΝΦΙΑ. Τον πλέον παράλογο και παράνομο φόρο που παλαιότερα συναντώνταν μόνο σε αποικίες. Σήμερα θεωρείται εντελώς φυσιολογικός φόρος ο οποίος στα επόμενα χρόνια θα αυξηθεί σε επίπεδα κανονικού ενοικίου.

Η αντίδραση του συνομιλητή μου ήταν η εξής

Μα σε όλη την Ευρώπη υπήρχε αυτός ο φόρος μόνο εμείς οι καθυστερημένοι δεν τον είχαμε

Επειδή κάτι κακό συμβαίνει παντού θα πρέπει δηλαδή να το κάνουμε και εμείς. Συνήθως απαντώ με μια φράση του τύπου

14 τρις μύγες τρώνε σκατά. Λέτε να κάνουν λάθος;

Ο ΦΠΑ είναι παντελώς άδικος φόρος και επιβλήθηκε παντού. Σε κάθε συναλλαγή παίρνει το ένα τέταρτο περίπου το κράτος. Μη παρέχοντας τίποτε ανταποδοτικό για αυτό το φόρο. Ο ΦΠΑ θα έπρεπε να καταργηθεί εντελώς. Μη μου πείτε ότι δεν θα βγαίνει η εθνική οικονομία μιας χώρας γιατί θα αναγκαστώ πάλι να γράψω άρθρο για το που πηγαίνουν τα χρήματα των φόρων. Αλήθεια πριν το 1987 δεν υπήρχε Ελλάδα; Είχαμε μεγαλύτερο χρέος;

Ο ΕΝΦΙΑ έχει θεσπιστεί σχεδόν παγκόσμια για ένα και μόνο λόγο. Τη δημιουργία χρέους για το ακίνητο. Μετά ψηφίζεις και ένα νόμο με τον οποίο μπορείς να κατάσχεις ακίνητο για φραγκοδίφραγκα και απλά έρχονται στην κατοχή σου το μεγαλύτερο μέρος των ακινήτων του πλανήτη. Τόσο απλό είναι και θα με θυμηθείτε. Ο ΕΝΦΙΑ δεν έχει θεσπιστεί για την αύξηση των φορολογικών εσόδων. Πολύ χαρτούρα και αμελητέο κέρδος για την εθνική οικονομία (προς το παρόν). Στόχος είναι να μην μείνει ακίνητο σε χέρι ιδιώτη.

Το ωράριο 8.00-16.00 μέχρι το θάνατο

Η οκτάωρη εργασία όχι μόνο θεωρείται εντελώς φυσιολογική αλλά σήμερα ίσως και προνόμιο. Πολλοί συμπολίτες μας (μαζί τους και ο γράφων) εργάζονται περισσότερο από 8 ώρες την ημέρα. Σε πιο υπανάπτυκτες χώρες τα πράγματα είναι ακόμη χειρότερα. Εργάζονται περισσότερο από τους σκλάβους σε αποικίες. Υποτίθεται καταργήθηκε η σκλαβιά στις περισσότερες χώρες του κόσμου.

Όχι ο ρουτινιάρικος αυτός τρόπος εργασίας δεν υπήρχε πάντα στην ανθρωπότητα. Μόλις ένα ελάχιστο μέρος της πορείας του ανθρώπου (αν θεωρήσουμε ότι υπάρχει περισσότερο από 500.000 χρόνια) λειτουργεί κατά αυτόν τον τρόπο. Υπάρχουν ακόμα κλάδοι (όπως οι αγρότες) οι οποίοι δεν λειτουργούν συνήθως με συγκεκριμένο ωράριο.

Οι άνθρωποι δεν είναι μηχανές για να "λειτουργούν" με πρόγραμμα μέχρι το θάνατο περιμένοντας λίγες μέρες διακοπές ανάμεσα. Δεν ήταν πάντα έτσι. Γεμίσαμε με ανθρώπους με προβλήματα ψυχιατρικής φύσεως. Πότε θα καταλάβει η ανθρωπότητα ότι κάτι δεν κάνουμε σωστά; Δεν αναφέρομαι καν σε ανθρώπους που έχουν παλαβώσει λόγω οικονομικών προβλημάτων. Μια χαρά χάπια παίρνουν και άνθρωποι με μέτριο ως ικανοποιητικό εισόδημα. Γιατί.

Σε επόμενο ίσως άρθρο γράψω τις προτάσεις μου για ένα σύγχρονο μοντέλο εργασίας που δεν περιμένω φυσικά να εφαρμοστεί ποτέ. Όχι γιατί δεν γίνεται αλλά γιατί χαλάει τη σούπα.

Για σκεφτείτε λίγο. Αναθεωρήστε τα πάντα. Επειδή κάτι είναι έτσι δεν σημαίνει ότι πρέπει να είναι έτσι. Η ανθρωπότητα έχει κάνει πάμπολλες ανοησίες. Η ζωή μας σε αυτόν τον πλανήτη θα μπορούσε να είναι καλή για όλους. Δεν χρειάζεται να πεθαίνει κανείς από την πείνα για να φάει κάποιος άλλος. Τεχνολογικά είμαστε στο υψηλότερο σημείο που ήμασταν ποτέ. Το ενεργειακό πρόβλημα έχει λυθεί (τουλάχιστον τεχνολογικά) δέκα φορές. Μένει απλά να αναθεωρήσουμε τον τρόπο που λειτουργεί ο κόσμος σήμερα. Τεχνολογικά έχουμε προχωρήσει 1000 χρόνια μπροστά. Η ανθρωπότητα όμως για κάποιο περίεργο λόγο επιστρέφει με γοργά βήματα στο μεσαίωνα.

Ο κόσμος μας αλλάζει με ταχείς ρυθμούς. Κάποια πράγματα όμως δεν λένε να αλλάξουν. Αλήθεια, γιατί. Ποιον περιμένουμε να κάνει τον κόσμο μας καλύτερο;