Νίκος Χριστοφίλου. Ο φυσικός που τίναξε με τις ιδέες του το διάστημα στον αέρα
Για όσους ασχολούνται με τα ριάλιτι εμείς εδώ στο tomsnews ασχολούμαστε με μεγάλους Έλληνες που έγραψαν ιστορία στις επιστήμες και όχι μόνο
Ο Χριστοφίλου γεννήθηκε στη Βοστώνη των ΗΠΑ, αλλά μεγάλωσε στην Ελλάδα από την ηλικία των επτά ετών. Φοίτησε στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, από όπου απεφοίτησε με πτυχίο ηλεκτρολόγου μηχανικού το 1938. Παρέμεινε στην Αθήνα κατά τη διάρκεια της Κατοχής, εργαζόμενος σε εταιρεία συντηρήσεως ανελκυστήρων.
Αργότερα ίδρυσε τη δική του επιχείρηση ανελκυστήρων. Ταυτοχρόνως, διατηρούσε ερασιτεχνικά ένα ενδιαφέρον για τη φυσική επιταχυντών και την πειραματική σωματιδιακή φυσική, μελετώντας πολύ γερμανικά και αμερικανικά βιβλία και περιοδικά πάνω σε αυτά τα θέματα.
Το 1946 ανέπτυξε ιδέες για ένα σύγχροτρο και το 1949 συνέλαβε πρώτος την αρχή της ισχυρής εστίασης. Αντί να τη δημοσιεύσει σε ένα ερευνητικό επιστημονικό περιοδικό, την υπέβαλε ως αίτηση για δίπλωμα ευρεσιτεχνίας στις ΗΠΑ και στην Ελλάδα. Κανένας δεν πρόσεξε την ανακάλυψή του τότε και η αρχή ανακαλύφθηκε και πάλι το 1952 από τον Έρνεστ Κούραντ και τους συνεργάτες του (που ανεγνώρισαν την πρωτιά του Χριστοφίλου με δημοσίευσή τους ένα έτος αργότερα) και εφαρμόσθηκε σε επιταχυντές στο Εθνικό Εργαστήριο του Μπρουκχέιβεν, στο Κορνέλ και στο CERN.
Μετά από αυτό, προσφέρθηκε μια θέση στον Χριστοφίλου από το Μπρουκχέιβεν το 1953. Ωστόσο, το 1956 ο Έλληνας φυσικός πήγε στο Εθνικό Εργαστήριο Λώρενς στο Λίβερμορ (LLNL) για να εργασθεί στον πειραματικό αντιδραστήρα πυρηνικής συντήξεως «Astron» στα πλαίσια του Προγράμματος Σέργουντ. Στο LLNL ο Χριστοφίλου εργάσθηκε και σε μερικά στρατιωτικά προγράμματα. Κατέστη μέλος της περίφημης συμβουλευτικής ομάδας JASON και υπήρξε επικεφαλής της Επιχειρήσεως Argus, μιας σειράς πυρηνικών εκρήξεων σε μεγάλο υψόμετρο με σκοπό τη δημιουργία μιας ζώνης ακτινοβολίας στην ανώτερη ατμόσφαιρα ως μέσο άμυνας κατά των σοβιετικών διηπειρωτικών βαλλιστικών πυραύλων.
Το 1958 ο Χριστοφίλου πρότεινε τα ηλεκτρομαγνητικά κύματα εξαιρετικά χαμηλής συχνότητας (ELF) ως μέσο τηλεπικοινωνίας με υποβρύχια σε κατάδυση, και συνακόλουθα επινόησε το οριζόντιο ηλεκτρικό δίπολο (HED), το μόνο είδος κεραίας που έχει αποδειχθεί πρακτικό για χρήση σε συχνότητες ELF. Η εφεύρεσή του αυτή εφαρμόσθηκε από το αμερικανικό Πολεμικό Ναυτικόv ως «Πρόγραμμα Sanguine» ή «Πρόγραμμα Seafarer», για το οποίο κατασκευάσθηκαν τεράστιοι πομποί ELF στο Μίσιγκανκαι στο Ουισκόνσιν, αποτελούμενοι από 90 χιλιόμετρα γραμμών μεταφοράς ηλεκτρικού ρεύματος, που χρησίμευσαν από το 1985 μέχρι το 2004 για επικοινωνία με πυρηνικά υποβρύχια των ΗΠΑ σε όλο τον κόσμο.
Το 1963 ο Χριστοφίλου τιμήθηκε με το χρυσό μετάλλιο Έλιοτ Κρεσόν (Elliott Cresson Medal) που απονέμει το Ίδρυμα Φραγκλίνου από το 1875.
