Επιστροφή από ολιγοήμερες διακοπές στη Χαλκιδική
Γνωρίζω ότι σας έλειψα αλλά το είχα ανάγκη. Η Γερμανία είναι μια χώρα με τοξικό περιβάλλον πλέον. Λίγο να λειτουργεί το κεφάλι σου τα ψυχοφάρμακα δεν τα αποφεύγεις. Προτίμησα αντί για ψυχοφάρμακα να πάω ολιγοήμερες διακοπές μόνος.
Η αλήθεια είναι ότι έπρεπε να κατέβω Ελλάδα για χαρτούρες και γραφειοκρατικές διαδικασίες. Έτσι είπα να το εκμεταλλευτώ και για την ψυχική μου υγεία.
Έκλεισα μια πτήση με ελάχιστα χρήματα. Δεν οργάνωσα τίποτα, δεν έκλεισα ξενοδοχείο ή δωμάτια. Δεν νοίκιασα αυτοκίνητο από εδώ. Είπα να κατέβω χύμα και ό,τι προκύψει.
Το σχέδιο ήταν απλό. Να απεγκλωβιστώ για λίγο από την γερμανική αρρώστια και να βρέξω τον ποπό μου.
Τελικά βρέθηκα σε παλιά λημέρια που γνώριζα καλά. Μέρη τα οποία για μένα ήταν γεμάτα αναμνήσεις. Μέρη στα οποία έκανα τα μπανάκια μου και διασκέδαζα στα μπαρ πριν 20-30 χρόνια!
Μια διαφορετική Χαλκιδική
Η επίδραση 10 ετών λιτότητας και μνημονίων εμφανής. Προφανώς δεν ήταν η Χαλκιδική που είχα γνωρίσει. Παρόλα αυτά παραμένει πανέμορφη. Οι τιμές χαμηλότερες από ότι τις είχα συναντήσει παλαιότερα. Οι γεύσεις το ίδιο καλές ίσως και καλύτερες.
Η ομορφιά των τοπίων μου άνοιξε την καρδιά. Πως γίνεται να σου περνάει η γαστρίτιδα την οποία παλεύω στη Γερμανία με τόνους συμπληρωμάτων και φαρμάκων με λίγο χαλάρωση και μπόλικα ψάρια για μενού μέσα σε λίγες μέρες. Για μερικές μέρες δεν έφαγα μακαρόνια, ρύζι και πατάτες τηγανητές. Η διατροφή μου κυρίως λαχανικά σαλάτες και ψάρια. Ως δια μαγείας το πεπτικό μου λειτούργησε ρολόι.
Μίλησα με ανθρώπους
Στην Γερμανία ο κόσμος πλέον συνομιλεί κυρίως με το σκύλο του. Αν πιάσεις κουβεντούλα κάποιον άγνωστο σε κοιτάει με μισό μάτι και αναπτύσσει περίεργα ένστικτα.
Στην Χαλκιδική μίλησα με διάφορους. Έκανα φίλους. Ανθρώπους που είπαν (και φαινόταν στα μάτια τους) ότι θα χαρούν πολύ να με ξαναδούν στο προσεχές μέλλον. Φράση που δεν άκουσα στη Γερμανία 7 χρόνια. Ναι, τόσα κλείνω 30 Νοεμβρίου. Θεωρώ ότι 7 είναι αρκετά.
Επανέρχομαι με μια σειρά άρθρων την οποία δεν θέλω να προαναγγείλω διότι αν το κάνω τελικά δεν θα την γράψω. Ναι, είμαι περίεργος άνθρωπος.
Η αλήθεια είναι ότι μου λείψατε. Μάζεψα όμως πολύ υλικό στην άδεια κεφάλα μου για άρθρα.
Θα τα λέμε πλέον συχνότερα όπως παλιά.
Σας φιλώ στο κούτελο.
