Οι άνθρωποι που δεν αντιδρούν είναι επαναστάτες

Ίσως το παρατηρήσατε γύρω σας. Συμβαίνουν διάφορα στη ζωή μας, οι συνθήκες και η ποιότητα ζωής συνεχώς μεταβάλλονται. Νέοι νόμοι ψηφίζονται, νέοι φόροι επιβάλλονται, προϊόντα επιτρέπονται ή απαγορεύονται, νέες συμφωνίες ή διαφωνίες καθορίζουν το μέλλον και την πορεία των χωρών.

Τι συμβαίνει όμως όταν κάποιο από τα παραπάνω δυσχεραίνει την ποιότητα ζωής μας; Τι γίνεται αν οι αλλαγές που γίνονται θίγουν ανθρώπινα ή δημοκρατικά δικαιώματά μας; Αν είναι αντισυνταγματικά, παράνομα, παράλογα ή μειώνουν την προσωπική ελευθερία πολιτών; Τι γίνεται αν ως πολίτης με δικαίωμα ψήφου κάτι σε ενοχλεί;

Πρώτα πρέπει να το μάθεις

Για να αντιληφθείς ότι κάτι άλλαξε ή πρόκειται να αλλάξει θα πρέπει να το μάθεις! Από κάπου.

Δυστυχώς τα μεγάλα μέσα μαζικής ενημέρωσης παγκοσμίως ανήκουν σε μια χούφτα εκδοτικών συμφερόντων. Αυτό δεν αποτελεί θεωρία συνωμοσίας αλλά απλά πραγματικότητα. Τα συμφέροντα αυτά (επίσης παγκοσμίως) διαπλέκονται ή στην καλύτερη έχουν καλές σχέσεις με τα κόμματα εξουσίας ή άλλα συμφέροντα. Ακολουθήστε απλά το δρόμο του χρήματος για κάθε μέσο που σας ενδιαφέρει και θα καταλάβετε γιατί δημοσιεύει αυτά που δημοσιεύει.

Κάτι που θίγει τον πολίτη προκαλεί δυσαρέσκεια. Η δυσαρέσκεια έχει πολιτικό κόστος. Οι κυβερνήσεις και αυτοί που τις στηρίζουν δεν θέλουν πολιτικό κόστος. Οπότε δεν προβάλουν καθόλου ή παραπληροφορούν τον πολίτη στην περίπτωση που κάτι κακό για αυτόν προτίθεται να συμβεί.

Για να αντιδράσεις σε κάτι θα πρέπει να το γνωρίζεις. Δύσκολα θα το μάθεις από αυτά τα μέσα ή ακόμα χειρότερα θα το μάθεις στρεβλά.

Σήμερα μιλάμε για τους "Title Readers" (αναγνώστες τίτλων)

Ένα είδος καθυστέρησης στην αντιληπτική ικανότητα. Άνθρωποι οι οποίοι ενημερώνονται από τίτλους ειδήσεων. Άνθρωποι που θεωρούν ότι γνωρίζουν επειδή είδαν 10 τίτλους ειδήσεων με 10 φωτογραφίες.

Δεν μπορείτε να φανταστείτε στην πορεία μου ως blogger πόσες φορές έχω διαβάσει σχόλια για άρθρα τα οποία από μόνα τους αποδείκνυαν ότι ο σχολιαστής δεν διάβασε ποτέ το άρθρο. Μου συμβαίνει καθημερινά. Η σελίδα δεν έχει σχόλια, έχουν όμως τα κοινωνικά δίκτυα στα οποία ποστάρω τα άρθρα.

Είναι αδύνατον αυτοί οι άνθρωποι να καταλάβουν τι γίνεται γύρω τους. Αδύνατον. Παρασύρονται από τίτλους οι οποίοι εξορισμού στο σύγχρονο διαδίκτυο είναι Click-Bait (κλικ δόλωμα). Ο τίτλος δηλαδή έχει φτιαχτεί έτσι ώστε να πατήσεις πάνω στο σύνδεσμο. Αυτό οδηγεί σε επισκεψιμότητα. Κυρίως αυτό τους ενδιαφέρει. Αν διαβάσεις ολόκληρο το άρθρο θα διαπιστώσεις ότι ο τίτλος ήταν τουλάχιστον άστοχος. Σκόπιμα άστοχος. Από αυτούς τους σκόπιμα άστοχους τίτλους ενημερώνεται πλέον μεγάλο μέρος των πολιτών.

Οι άνθρωποι που δεν αντιδρούν είναι επαναστάτες

Θυμάμαι συχνά πυκνά τον καθηγητή ΑΠΘ που μας έκανε το μάθημα της ηλεκτρονικής. Μας είχε ρωτήσει

Έχετε μερικά ποντίκια στο δωμάτιο, πως τα εξολοθρεύεις;

Δώσαμε διάφορες απαντήσεις. Οι περισσότερες ήταν οι προφανείς.

Τα ταΐζεις τυρί

Αυτή ήταν η λύση του καθηγητή μας. Η αλήθεια είναι ότι απορήσαμε. Πως θα πεθάνουν τα ποντίκια αν τα ταΐζεις και μάλιστα τυρί;

Τα ταΐζεις τυρί. Αυτά αναπαράγονται λόγω της πληθώρας καλής τροφής και γίνονται πολλά. Όταν γίνουν πολλά σταματάς να παρέχεις τυρί. Δεν μπορούν να επιβιώσουν πλέον με τα ψίχουλα και τα περισσεύματα τροφών που έτρωγαν όταν ήταν λίγα.

Και πεθαίνουν όλα.

Πόσες φορές το σκέφτομαι το παραπάνω καθημερινά.

Εμείς που διαμαρτυρόμαστε, που φωνάζουμε, που προσπαθούμε να κάνουμε τη ζωή μας και των συνανθρώπων μας καλύτερη κυνηγάμε όλη μέρα αυτά τα μερικά ποντίκια. Θεωρούμε πως αν τα σκοτώσουμε θα γίνουν τα πράγματα καλύτερα.

Μαχόμενοι από διάφορες σκοπιές καθημερινά κρατάμε τον πληθυσμό των ποντικιών μικρό. Έτσι συνεχίζει να λειτουργεί το σύστημα.

Ο πολίτης που δεν ενημερώνεται, δεν αντιδρά, χρεώνει όλη μέρα τις πιστωτικές του κάρτες και πίνει την καφεδιά του επί πενταώρου ξύνοντας το αριστερό του μπαλάκι είναι ο πραγματικός επαναστάτης. Δίνει τη δύναμη σε αυτούς που έχουν την εξουσία να πληθύνουν τα ποντίκια τους. Να γίνουν χιλιάδες. Τους δίνει τη δύναμη να πιστεύουν ότι είναι παντοδύναμοι.

Μέχρι να τελειώσει το τυρί.