Κοινωνικά δίκτυα παρτ 2

Τι θέλω να πω πάλι; Το θέμα είναι ανεξάντλητο σχεδόν και κατηγοριοποιείται. Μπορεί να σας ζαλίζω (αν ναι πάρτε δραμαμίνη πριν με διαβάσετε), αλλά είναι όντως μέρος της ζωής μας, πολλών από μας όχι όλων, μάλιστα κάποιοι ζουν από τη διαχείριση των κοινωνικών δικτύων για λογαριασμό κάποιων επαγγελματιών κι αμείβονται για αυτό. Καθόλου κακό, περνάς ευχάριστα την ώρα σου στο γραφείο σου με το τάμπλετ σου, το φορητό ή ακόμη και το κινητό σου παρέχεις κάποια υπηρεσία και παίρνεις το αντίτιμο που μπορεί να μην αντιστοιχεί σε μισθό αλλά στις εποχές μας κάτι είναι κι αυτό.

Θα μου πείτε μας γράφεις να μας πληροφορήσεις τι; Τα ξέρουμε αυτά. Προφανώς και τα ξέρετε. Θα δείτε που θα καταλήξω. Τι να κάνουμε υπάρχουν φορές που τα προκαταρκτικά είναι απαραίτητα. Επίσης όσοι με διαβάζετε και σας ευχαριστώ πολύ πολύ για αυτό (γιατί νιώθω πως δε μιλώ σε τοίχο) έχετε γνώση, αφού η ίδια μου σας το έχω καταθέσει, πως το μυαλό μου είναι παράξενο, προβληματικό ρε παιδί μου. 

Τι είναι λοιπόν τα κοινωνικά δίκτυα; Οι πλατφόρμες στο διαδίκτυο;

Όχι βέβαια οι άνθρωποι είναι. (Μα που το πάει η βλαμμένη;). Πολύ συχνά έχουμε έρθει κοντά με ανθρώπους μέσα από τα κοινωνικά δίκτυα, έχουμε ανταλλάξει απόψεις, έχουμε ζητήσει συμβουλές από ειδήμονες που προσφέρθηκαν με χαρά να απαντήσουν και μάλιστα να αφιερώσουν μια ώρα από τον πολύτιμο χρόνο τους, όταν μάλιστα από αυτές τις συμβουλές αυτοί πληρώνονται γιατί είναι η δουλειά τους. 

Κάποιοι όταν διαισθάνθηκαν ή το διάβασαν επειδή το πόσταρες πως δεν είσαι καλά, έσπευσαν να σου γράψουν, να σου μιλήσουν, να πουν ένα καλό λόγο. Να ρωτήσουν με αγωνία, με έννοια για σένα, ξανά και ξανά. Μη μου πείτε πως δεν σας έχει τύχει; Και μιλώ για ανθρώπους που δε γνωρίζουμε δια ζώσης.

Λοιπόν, αυτούς τους ανθρώπους που κι εμείς πλέον τους νοιαζόμαστε τους γράφουμε ενίοτε κι ένα "Σε αγαπώ" στα στάτα τους (κομψό), στις σέλφι φωτό τους, σε μια παρουσίαση της δουλειάς τους, σε μια έξυπνη ατάκα που μας προσέφερε γέλιο, σε κάτι που μας ενημέρωσε και ναι το εννοούμε το σαγαπώ. 

Ναι εγώ έγραψα πως κακομεταχειριζόμαστε τη λέξη αγάπη και ισχύει, το πιστεύω. Όμως δε μπορούμε να αμφισβητήσουμε πως κάποιοι άνθρωποι και μέσα από τις οθόνες μας έλκουν και δεν εννοώ ερωτικά (γιατί όλα δεν κινούνται γύρω από τις καύλες), αναζητούμε την παρέα τους, την οξυδέρκειά τους, το όμορφο πνεύμα τους και στην τελική έχουμε και κάποια χημεία μεταξύ μας, νιώθουμε να γνωριζόμαστε χρόνια και θα είχαμε βρεθεί αν δεν ήταν πρόβλημα η γεωγραφία. Με κάποιους έχουμε συναντηθεί ήδη στα τόσα χρόνια κι έχουν αναπτυχθεί σχέσεις όμορφες. 

Μέχρι που ήρθα Αλλεμάνια, ήμουν τουιτερού (χαχαχαχα ωραίος όρος), είχαμε ένα νικ νέιμ και μια μικρή φωτό ως άβαταρ η οποία τότε δεν μεγενθυνόταν. Είμασταν λοιπόν φόλοουερς με έναν πολύ πνευματώδη τύπο με φοβερό μυαλό που έμενε εδώ. Μια μέρα λοιπόν, βροχερή και παγωμένη πηγαίνοντας στην παλιά πόλη εδώ βλέπω ένα τύπο με γυαλιά ηλίου, σκυμμένο στο κινητό του έξω από ένα μαγαζί και του λέω φίλε είσαι ο Γιώργος από το τουίτερ; Τα χάνει, με κοιτάει με απορία συστηθήκαμε, γελάσαμε, εγώ όμως χάρηκα πάρα πολύ όντας κι οι δυο στην ξενιτιά. Αν διαβάζει κάποιος το άρθρο μου αυτό το ανέφερα για να δείτε πόσο ικανό άτομο είμαι και να με προσλάβετε υπάλληλο με 5000€ το μήνα αλλά νταξ δέχομαι και με περισσότερα.

Κάτι πάρα πολύ όμορφο ήταν η διεπαφή με την υπέροχη συγγραφέα μας Αφροδίτη. Που αν δεν τη γνώριζα στο τουίτερ ίσως να μην την μάθαινα ποτέ. Πέρασα υπέροχες στιγμές με τα βιβλία της (τώρα θα ξεκινήσω το τελευταίο της, άργησα λίγο Αφροδίτη μου). Και χάρη σε σένα συναντήθηκα με την υπέροχη Αγγελική μου!

Επίσης ανακάλυψα την Ειρήνη στο φουμπού που γουστάρω πολύ το μεστό λόγο που γράφει κι ενθουσιάστηκα με το βιβλίο της που μου το πήραν τα παιδιά μου ως δώρο. Κορίτσια μου δε γράφω τα επώνυμά σας γιατί δεν σας ζήτησα την άδεια και δεν ξέρω από αυτά και μακράν αρθρογράφος δεν είμαι. 

Συμπέρασμα; Ναι αγαπάμε κάποιοι, μάθαμε να αγαπάμε, μας αγάπησαν και ναι αγαπάμε αρκετούς (κι εννοώ ανθρώπους, όχι άντρες μόνο, πριν σπεύσετε ορισμένοι να μας ταμπελιάσετε διότι διαθέτουμε καρδιά, όχι καφενείο).  

Είναι κι αυτή η άτιμη η μοναξιά που ζευγάρωσε με την κατάθλιψη..είναι κι η μέρα τέτοια σήμερα αλλά θα σας πω και για αυτό (όχι σήμερα) κι ας χαλάσει κι η εικόνα μου.

Εντάξει τώρα αν βγάλετε άκρη εσείς τι θέλει να πει ο ποιητής, πέτε μου κι εμένα. 

Κι ακόμη είναι μόλις Πέμπτη. Μου τη δίνουν οι Πέμπτες κι οι Τρίτες, Τετάρτες, Δευτέρες, Παρασκευές και Σαββατοκύριακα.