Είμαι ο μόνος που αγαπά παλιά συστήματα ήχου; Εκείνα με την απαράμιλλη ποιότητα κατασκευής, τα πολλά λαμπάκια και τους αναλογικούς δείκτες.
Υπάρχει ένα κανάλι στο youtube το οποίο αγαπώ ιδιαίτερα. Εκτός του ότι λατρεύω να ακούω Αγγλικά (Βρετανικά) υπάρχει ένας τύπος που πάει και βρίσκει παλιές συσκευές αναπαραγωγής ήχου και όχι μόνο, τις επισκευάζει και τις παρουσιάζει. Δείτε το κανάλι του Techmoan.
Το κανάλι αυτό με γυρίζει πολλά χρόνια πίσω.
Εποχές στις οποίες πιτσιρικάς πήγαινα στα καταστήματα της Γερμανίας και θαύμαζα τους νέους ενισχυτές, συσκευές αναπαραγωγής δίσκων και κασετών. Τους αναλογικούς τότε δέκτες ραδιοφώνου, ηχεία κάθε μεγέθους και κόστους. Τεχνολογικά η Γερμανία εκείνη την εποχή ήταν αρκετά μπροστά. Θυμάμαι που φέρναμε λαθραία συσκευές αναπαραγωγής βιντεοκασέτας στη βαλίτσα. Ναι, απαγορευόταν τότε.
Θυμάμαι μάζευα τα χρήματα που μου έδιναν οι συγγενείς εδώ και κάθε φορά που ερχόμουν αγόραζα και μια "φέτα". Ξέρετε εκείνα τα συστήματα που ενισχυτής, ραδιόφωνο, κασέτα κτλ ήταν χώρια. Αν τα έβαζες το ένα πάνω στο άλλο έφτανε η σύνθεση τον όγκο ενός μικρού ψυγείου.
Είχα φτάσει να φτιάξω δικά μου ηχεία. Είχα αγοράσει δυο σασί ηχείων από την Quelle. To Amazon της εποχής. Απλά αντί για σελίδα στο διαδίκτυο (που δεν υπήρχε) έστελνε ένα κατάλογο στο σπίτι ο οποίος είχε το μέγεθος σύγχρονου καταλόγου του ΟΤΕ.
Κόλλησα πιτσιρικάς τότε (ανήλικος ακόμα) τους κώνους με την πλακέτα που έκανε το διαχωρισμό συχνοτήτων. Ολόκληρη ιστορία ποιους κώνους θα επέλεγα. Πολλή μελέτη. Το αποτέλεσμα ήταν εντυπωσιακό. Ο ήχος ήταν (για την εποχή) απίστευτος.
Είχα μια μεγάλη συλλογή από δίσκους LP την οποία και λάτρευα. Είχα εκατοντάδες κασέτες. Δεν τις άκουγα μόνο αλλά ζωγράφιζα και τα εξώφυλλα.
Στη συνέχεια απέκτησα μια μεγάλη συλλογή από CD. Μεταναστεύοντας Γερμανία τα άφησα όλα αυτά πίσω μου. Το μόνο που πήρα μαζί μου ήταν ένας δίσκος με 120.000 mp3. Πάει και ο δίσκος σήμερα. Τον διέγραψα. Ένας ολόκληρος κόσμος που μου πρόσφερε χαρά πέθανε.
Με τη μουσική έχω ιδιαίτερο θέμα. Παίζω αρμόνιο από τα 15. Πήγα τρία χρόνια ωδείο και εκεί έμαθα να παίζω και πιάνο. Η μουσική για μένα είναι ένα ταξίδι. Ένας ολόκληρος κόσμος. Ένας κόσμος που χάθηκε σε bits και bytes ψηφιακών ροών ήχου τύπου Spotify.
Οι παλαιότεροι θα θυμούνται. Περιμέναμε σαν τρελοί το νέο άλμπουμ κάποιου συγκροτήματος. Τα ακούγαμε με φίλους. Το δανείζαμε. Μας δάνειζαν.
Σαββατοκύριακα συμμαζεύαμε τη συλλογή μας. Την καθαρίζαμε. Αλλάζαμε τα νάυλον μέσα στα οποία βάζαμε τους δίσκους LP για να μην φθείρονται. Αργότερα καθαρίζαμε τα CD, αλλάζαμε τις σπασμένες θήκες. Γράφαμε κασέτες. Φτιάχναμε κασέτες για να "ρίξουμε" εκείνη την κοπελιά με τα λαμπερά μάτια. Την ταξιδεύαμε μέσα από τη μουσική μας.
Ερωτευτήκαμε, γελάσαμε, κλάψαμε, πονέσαμε, χαρήκαμε μέσα από τη μουσική. Ένας ολόκληρος κόσμος με αναλογική μουσική, λαμπάκια, αναλογικούς δείκτες και μηχανικούς θορύβους.
Αν θέλετε να νοσταλγήσετε και εσείς ένας τύπος κάνει καταπληκτική δουλειά.