Περί βλακείας ο λόγος

Στις πέντε δεκαετίες που κουβαλώ στην καμπούρα μου πολλές φορές αναρωτήθηκα αν είμαι βλάκας. Και μάλιστα εξαιτίας των συνανθρώπων μου. Όταν γνώριζα κάποιον (εννοώ άνθρωπο όχι απαραίτητα ανήρ) τον θεωρούσα πάντα πιο έξυπνο από εμένα. Δεν ξέρω γιατί, το έχω ψάξει αλλά δεν έχω απάντηση. Αυτό βέβαια ήταν και ένα από τα τραγικά λάθη στη νεανική μου ζωή. Φυσικά δεν αργούσε η ώρα που έπεφτα από τα σύννεφα. 

Δε θέλω να στοχοποιήσω ή να βάλω ταμπέλα σε κανέναν άνθρωπο αλλά έχει διαφορά όταν καταφέρνεις πράγματα μόνος σου κι όταν έχουν βάλει πλάτες άλλοι. Κι όπου πλάτες εννοούμε τις γνωριμίες, τα πολιτικά μέσα, τις περιουσίες των γονιών, τον σπόνσορα και λοιπά. 

Διαπίστωσα πως οι περισσότεροι είναι αδιάφοροι στο να μάθουν, απαιτείται κόπος βλέπεις, αρκούνται στο να βολεύονται και να περνούν καλά. Ως εδώ εντάξει. Η ζωή όμως δείχνει πως συνήθως οι βλάκες παρασιτούν εις βάρος άλλων, των γνωστών ξενιστών, διότι η φύση όλα μας τα διδάσκει.

Ποιο είναι όμως το όπλο του βλάκα; Κατά την ταπεινή μου γνώμη, διότι δεν είμαι ειδικός, μόλις συνειδητοποιήσει πως είναι ανεπαρκής αμέσως διώχνει αυτή τη σκέψη, την απωθεί γιατί αν μπει στη διαδικασία να το δει καθαρά λίγο παραπάνω τότε δυσκολεύουν τα πράγματα διότι πρέπει να αναλάβεις και την ευθύνη. Κι εγώ αυτό το χαρακτηρίζω υπερόπλο. 

Το επόμενο στάδιο του βλάκα είναι η κακή συμπεριφορά. Κι εδώ αναρωτιέσαι είναι κάποιος κακός επειδή είναι βλάκας ή είναι βλάκας επειδή είναι κακός. Δεν έχω καταλήξει ακόμη, βασιζόμενη πάντα σε αυτούς που μου έδειξαν την βλακεία τους και την κακία τους και όχι σε βλάκες ή κακούς που δεν έχω γνωρίσει. 

Και το χειρότερο όλων, με τόση τεχνολογία, με πρόσβαση στη μάθηση όλο και περισσότερων αυτό που καταφέραμε είναι να έχουμε επιδημία βλακείας και δεν υπάρχει και εμβόλιο κατά αυτής. Η βλακεία δεν σχετίζεται μόνο με το δείκτη νοημοσύνης του εκάστοτε βλάκα αλλά επηρεάζει το ήθος του, την καλλιέργειά του, όλη τη συμπεριφορά του. Οι περισσότεροι εξ΄αυτών δε εντελώς αχάριστοι, αγνώμονες και θρασύδειλοι, οι γνωστοί τζάμπα μάγκες. 

Εντωμεταξύ είναι και ψωνισμένος ο βλάκας στις περισσότερες των περιπτώσεων. Κι αν ομολογεί κάποια δεινά του, πάντα φταίνε οι άλλοι, ποτέ ο ίδιος. Θυματοποιείται για να πετάξει την προσωπική του ευθύνη, συμπεριφέρεται σαν να του χρωστάς ενώ ταυτόχρονα νομίζει πως αυτός τα κάνει όλα παρόλο που δεν κάνει απολύτως τίποτα. Ούτε να αυτοεξυπηρετηθεί δε μπορεί κάποιες φορές.

Κι αυτοί οι βλάκες φορτώνονται σε κάποιον ικανό και πολλαπλασιάζονται κιόλας. Όπως λένε κι οι φίλοι μας οι γερμανοί (νοτ) υπάρχουν οι έξυπνοι για να περνάνε οι βλάκες τον καιρό τους. 

Κι αναρωτιέμαι έχει γονίδιο η βλακεία ή είναι ολόκληρος γενετικός κώδικας;  Αχ πόσα θέλω να γράψω! Και με συγκεκριμένα παραδείγματα, αλλά δε θα το κάνω διότι ο βλάκας είναι απάλευτος για αυτό κι ανίκητος. Όσο μπορείς δεν ασχολείσαι, ως η φύση να δώσει τη δική της λύση ή η νέμεσις, η οποία έρχεται, απλά το ρολόι της δεν είναι ίδιο με το δικό μας.

Το μόνο κακό είναι πως πλανητικά μας διαφεντεύουν οι βλάκες. Και πόσοι να είναι αυτοί; Εκατό; Διακόσιοι; Οι υπόλοιποι είμαστε περίπου εφτάμισι δις και κάνουμε επανάσταση του πληκτρολογίου, μαζί κι εγώ. Άρα είμαστε πολλοί οι βλάκες. Διάβασα μια έρευνα πως αρχίζει και συρρικνώνεται ο ανθρώπινος εγκέφαλος δραματικά και δε θα αναφέρω τους λόγους, μπορείτε να αναζητήσετε την έρευνα από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας. Αυτό που φοβάμαι είναι πως σε λίγο καιρό θα έχουμε το κρανίο του πιθήκου με μικρό μέτωπο και δεν θα στέκονται οι αφέλειες που ήθελα να κόψω έτσι για αλλαγή.

Σας φιλώ και σας αγαπώ.