Φτιάξε και εσύ ένα blog. Μια καλή συνήθεια που θα σε συνοδεύει μια ζωή

Η γραφή είναι κάτι το μαγικό. Κάτι κάνει στον εγκέφαλό σου. Σε κάνει να μην νιώθεις τόσο μόνος, οργανώνει τις σκέψεις σου, δίνει μια σταθερά στη ζωή σου, σε βοηθάει σε εκείνες τις σκοτεινές περιόδους που πολλές φορές δεν γνωρίζεις τι να κάνεις
Από πολύ μικρή ηλικία άρχισα να γράφω. Μια αγάπη την οποία δεν παράτησα και δεν με παράτησε ποτέ. Ξεκίνησα πριν την άνθιση του διαδικτύου γράφοντας άρθρα για ένα μικρό τοπικό περιοδικό των Σερρών. Δεν ήμουν καν ενήλικας σε εκείνη τη φάση. Ήθελα όμως να γράφω.
Τα blogs είναι παλιά ιστορία. Έζησαν την άνθισή τους πριν την έκρηξη των κοινωνικών δικτύων και τώρα συνεχίζουν να υπάρχουν παράλληλα. Όχι τα blogs δεν πέθαναν όπως δεν πέθανε και το ραδιόφωνο με την ανακάλυψη της τηλεόρασης. Κάποιοι το λατρεύουν ακόμα. Έστω και στην διαδικτυακή του μορφή.
Πολλοί άνθρωποι συγχέουν τη γραφή και τα ιστολόγια με την επισκεψιμότητα. Γράφουν κείμενα περιμένοντας τα αριστουργήματά τους να τα διαβάσει ο μισός πλανήτης έτσι απλά γιατί τα έγραψαν.
Κουράζονται υπερβολικά για να δημιουργήσουν ένα κείμενο αρεστό σε άλλους. Το ζητούμενο σε ένα blog είναι να γράφεις τις σκέψεις σου. Όπως σε ένα παλιό χάρτινο ημερολόγιο. Η διαφορά είναι ότι σε διαβάζουν και άλλοι. Η διαφορά είναι ότι το blog σου δεν είναι χάρτινο. Δεν φθείρεται, δεν μπορεί να στο κλέψει κάποιος. Οι σκέψεις σου θα υπάρχουν πιθανώς για πολύ καιρό στον ιστό. Ιδίως αν τα άρθρα σου αρχίσουν και τα αναδημοσιεύουν και άλλες σελίδες.
Δεν χρειάζεται να απογοητεύεσαι αν σε διαβάζουν 5 φίλοι στην αρχή. Γράφεις για τον εαυτό σου. Γιατί το αγαπάς, γιατί σου αρέσει, γιατί σε κάνει να αισθάνεσαι όμορφα. Θα υπάρξουν στην πορεία άρθρα που θα τα διαβάσουν 10 άνθρωποι αλλά και άρθρα που θα αρχίσουν να τα διαβάζουν εκατοντάδες, ίσως και χιλιάδες. Όταν γράφω ένα άρθρο δεν έχω ιδέα πόσοι θα το διαβάσουν. Μπορεί να είναι 100 άνθρωποι έως 265.000 που διάβασαν για παράδειγμα το άρθρο μου για το 5G. Την ώρα που το έγραφα θεωρούσα ότι δεν θα το διαβάσει κανείς. Προφανώς έκανα λάθος.
Φτιάξε ένα blog
Δεν είναι δύσκολο και δεν απαιτεί γνώσεις προγραμματισμού. Υπάρχουν πλατφόρμες στις οποίες μπορείς να αρχίσεις να γράφεις με μόλις μερικά κλικ. Μπορείς ακόμα και να κατοχυρώσεις ένα χώρο, ένα όνομα και μετά να εγκαταστήσεις ένα Wordpress πατώντας ένα κουμπί το οποίο συνήθως παρέχουν οι εταιρείες κατοχύρωσης ονομάτων και χώρου. Αν τα βρεις σκούρα και με αυτό ζήτα βοήθεια από τις ίδιες τις εταιρείες ή από κάποιον φίλο. Κάποιος θα βρεθεί να σε βοηθήσει.
Δεν χρειάζεται να μπλέξεις με εγκαταστάσεις, βάσεις δεδομένων ή άλλα κουλά. Είναι πλέον εξαιρετικά απλό και μπορεί να το κάνει ο καθένας.
Θα είμαι από τους πρώτους που θα βάλει ένα link για τη σελίδα σου. Έτσι για να σε βοηθήσω να έχεις τους πρώτους σου αναγνώστες.
Το πιθανότερο είναι ότι δεν θα γίνεις ινφλουένσερ ή ζάμπλουτος από αυτή τη διαδικασία. Το πιθανότερο είναι ότι δεν θα βγάλεις χρήματα. Το αντίθετο. Αν επιλέξεις να κατοχυρώσεις ένα όνομα και κάποιον χώρο φιλοξενίας θα σου κοστίζει ένα πενηντάρικο το χρόνο. Τόσο μου κοστίζει περίπου το tomsnews. Αξίζουν όμως τα 4-5€ το μήνα για να αποκτήσεις μια συνήθεια που θα λατρέψεις. Κάτι ολόδικό σου στο οποίο θα γράφεις τις περιπέτειες και τις σκέψεις σου ως το τέλος της ζωής σου.
Ένα χόμπι, μια διέξοδος. Ιδίως στις εποχές της καραντίνας και της απομόνωσης είναι μια ωραία ασχολία να ασχολείσαι με τη σελιδούλα σου.
Έχω γνωρίσει καταπληκτικούς ανθρώπους μέσα από αυτή τη διαδικασία όλα αυτά τα χρόνια που πέρασαν. Έχω διαβάσει καταπληκτικές επιστολές και ιστορίες.
Blog vs Κοινωνικά δίκτυα
Στα κοινωνικά δίκτυα ο λόγος σου πιθανώς θα λογοκριθεί. Αν χρησιμοποιήσεις ανεπιθύμητες λέξεις ή φωτογραφίες πιθανώς το κείμενό σου θα σβηστεί. Πιθανώς αν συμβαίνει συχνά αυτό θα ξηλωθεί όλο σου το προφίλ. Το γράφει στους όρους χρήσης.
Το προφίλ σου στα κοινωνικά δίκτυα δεν σου ανήκει. Ανήκει σε μια ιδιωτική εταιρεία για την οποία δουλεύεις αφιλοκερδώς. Ίσως χωρίς να το έχεις συνειδητοποιήσει ποτέ.
Το Blog σου ανήκει. Μπορείς να κάνεις ένα backup και να το πας όπου θέλεις. Τα κείμενά σου σου ανήκουν. Αν δεν δώσεις την άδεια σε κάποιον να τα αντιγράψει έχεις δικαιώματα. Σε προστατεύει η νομοθεσία για αυτό. Στις περισσότερες χώρες του κόσμου.
Είναι δικό σου.
Η ώρα είναι 2 τα ξημερώματα στην χώρα που βρήκα να μεταναστεύσω και δεν με παίρνει ο ύπνος. Για φανταστείτε τι κάνω. Γράφω. Όπως πάντα. Γράφω.
Ο μόνος τρόπος να μην χαζέψω εδώ που ήρθα. Η διέξοδος από την ώρα που έφυγα από την Ελλάδα.
Οι εποχές είναι περίεργες. Αλλά ας το δούμε θετικά.
Ίσως είναι η ευκαιρία να αποκτήσεις μια νέα όμορφη συνήθεια. Να εξωτερικεύεις τις σκέψεις σου, τα συναισθήματά σου, όλα αυτά που απασχολούν το μυαλό και την καρδιά σου. Θα έχεις να το λες. Ο κόσμος γκρεμιζόταν και εγώ απέκτησα μια νέα αγάπη. Την αρθρογραφία.
Θα αντιληφθείς πολύ γρήγορα ότι δεν είσαι μόνος (ή μόνη) σε τίποτα. Πάντα θα υπάρχει μια μερίδα ανθρώπων που περνάει τα ίδια με σένα. Θα εκπλαγείς θετικά ότι υπάρχουν και άλλοι άνθρωποι που συμπάσχουν πιθανώς για τους ίδιους λόγους με σένα την ίδια μάλιστα χρονική στιγμή. Θα επικοινωνήσουν μαζί σου. Θα το δεις.
Κάνε το πρώτο βήμα. Σου μένουν πολλά χρόνια μετά να με ευχαριστείς για αυτό σου το βήμα.
Φιλιά.