Τρίτη 18 Αυγούστου 2020

 Χθες ήταν μια γεμάτη μέρα, από αυτές που λες την άδραξα ρε παιδί μου. Ξύπνησα χαράματα κι όλη η μέρα τρέξιμο. Αποτέλεσμα αυτού του μικρού μαραθωνίου ήταν στις 7 το απόγευμα να χαθώ σε έναν ύπνο με συνοδεία βροχής που καλύτερο δεν έχω (νταξ έχω). 

Το αποτέλεσμα φυσικά το βράδυ να μετράω κρούσματα Covid 19,20,21,22 αλλά μάταια, ο Μορφέας φευγάτος. Οπότε το γαματο μυαλό μου (βάλτε τόνο κατά βούληση) ανέλαβε έργο.

Όσοι με διαβάζετε και δεν είστε λίγοι και σας ευχαριστώ για αυτό, ξέρετε πως έχω μια πετριά με την ηλικία. Μισός αιώνας στην πλάτη δεν είναι και λίγος ρε αδερφέ. Είναι λίγο βαρύς ως ασήκωτος καμιά φορά. Η ψυχή μπορεί να μη γερνάει αλλά όσο κι αν γουστάρει αυτή, το σώμα δεν ακολουθεί. 

Όταν ήμουν στη δεκαετία των 30 (πόσο όμορφη δεκαετία γιατί να μη διαρκεί καμιά 30αριά χρόνια) ήμουν πάρτυ άνιμαλ ενίοτε, έβγαινα, γυρνούσα χαράματα, κοιμόμουν δυο ώρες και πήγαινα για δουλειά. Τώρα; Αν το κάνω αυτό θέλω μια βδομάδα να συνέλθω, ίσως και μήνα. Παρόλα αυτά πιστεύω πως η ζωή τελειώνει όταν σε σκεπάσει το χώμα ή πιο σικ όταν βάλουν τη στάχτη σου σε βαζάκι.

Στη ζωή πρέπει κάτι να κάνεις, κάτι να αγαπάς και κάτι να ελπίζεις. Δεν είναι δικό μου αλλά όποιος το είπε είχε απόλυτο δίκιο. 

Γνωρίζω άτομα κοντά στα σαράντα που ζουν λες κι η ζωή τους έχει τελειώσει. Αφήνονται στη μιζέρια και στη θυματοποίησή τους και με πιάνει τρέλα. Ενώ δεν έχουν κάποιο νόσημα που θα μπορούσε να είναι ανασταλτικός παράγοντας ενδεχομένως, συμπεριφέρονται λες και είναι ετοιμοθάνατοι. Γνωρίζω αρκετούς με τέτοια σύνδρομα τεμπελιάς, τα θεωρώ εγώ. Αυτή η γενιά των σαράντα που θα έπρεπε κανονικά να αλλάξει τον κόσμο είναι η πιο νωχελική που έχω γνωρίσει. Όχι όλοι, πάντα αναφέρομαι σε όσους γνωρίζω προσωπικά και δεν ξέρω λίγους. Το κακό είναι πως όσοι έχουν και παιδιά αποτελούν κακό παράδειγμα προς μίμηση και για αυτά. 

Θα μου πείτε και δικαίως η δική μου γενιά τι έκανε; Οι προηγούμενες τι κάνανε; Και θα έχετε δίκιο γιατί σκατά τα κάναμε όλοι. Κι επειδή εμείς τα κάναμε σαν τα μούτρα μας δεν πρέπει δηλαδή κάποιος να αλλάξει τα κακώς κείμενα; Να αναλάβει τα ηνία; Να βάλουμε κι εμείς πλάτες ρε παιδιά. 

Θα μου πείτε αυτά τα χαζά σκέφτεσαι εσύ; Είσαι η μόνη που τα σκέφτεται; Όχι φυσικά. Αλλά ρε παιδιά ελάτε να αλλάξουμε τον κόσμο. Τώρα, Χθες για την ακρίβεια! Θα μου πείτε  γίνε εσύ πρώτα η αλλαγή που θες να δεις στον κόσμο. Το παλεύω χρόνια πάντως. Κάντε το κι εσείς και πείτε και καμιά ιδέα. Ανοιχτοί είμαστε στην επικοινωνία. 

Ελάτε να ξεφύγουμε από ό,τι μας χαλάει μωρέ. Πάρτε κι ένα τραγουδάκι και βάλτε ήχο δυνατό. 

Να είστε επιεικείς μαζί μου. 

Οι φωτογραφίες των άρθρων μου (λέμε τώρα), μάλλον των σκέψεών μου όπως έρχονται στην γκλάβα μου είναι δικές μου ή φίλων που μου τις στέλνουν.

Με αγάπη από μια κυρία στην κλιμακτήριο.