Πέμπτη 20 Αυγούστου 2020   Ελάτε για παρέαααααα

Post 2097 Photo

Βρε πως περνάνε οι μέρες, οι μήνες τα χρόνια. Βρε πως αλλάζουν οι καιροί. Το έγραψα και σε προηγούμενο άρθρο μου, (λέμε τώρα άρθρο), πως μικρή που μας κάνανε οι συμμαθήτριές μας δώρα ημερολόγια δεν έγραφα γιατί, όπως είθιστε γράφεις στο τέλος της μέρας, οπότε με άφηνε αδιάφορη αυτό. Είχα μότο κι ας μην το ήξερα, το πάμε για άλλα.

Και να λοιπόν βρίσκομαι τώρα να γράφω αυτά που σκέφτομαι βέβαια κυρίως κι όχι αυτά που κάνω. Σήμερα θα σας πω για κάτι που κάνω και πως το κάνω (αυτό το λες και πρόστυχο).

Λοιπόν θα εξηγήσω και γιατί το κάνω αυτό που κάνω και γιατί σας το προτείνω. Εδώ και 17 χρόνια ζω με πόνους μυοσκελετικούς, κάθε μέρα, όλη μέρα. Ο λόγος; Δύο κοίλες στο δίσκο και καθίζηση των τριών τελευταίων σπονδύλων μου. Το σώμα μου ψάχνοντας αυτοβούλως θέση να μην πονάει έχει στραβώσει την σπονδυλική μου στήλη. Αυτό δεν έγινε έτσι από μόνο του. Πέρασα μια 8μηνη δίδυμη κύηση στο κρεβάτι, ήταν πολύ το βάρος ειδικά από τον τέταρτο μήνα και μετά, δε μπορείτε να φανταστείτε πως είχα γίνει και δεν ήταν από το φαγητό. Έπρεπε να μείνω στο κρεβάτι λόγω απειλούμενης κύησης. 

Αυτά τα ιατρικά  δεν τα γράφω από μόνη μου, προέκυψαν από πλήθος εξετάσεων, μαγνητικών, αξονικών κλπ. 

Ένας εκπληκτικός φίλος ορθοπεδικός στην Ελλάδα μου τόνισε αυστηρά να μην αφήσω κανέναν να με χειρουργήσει για κανέναν λόγο, να προσέχω να μην παχύνω και να κάνω κάποιες ασκήσεις καθημερινά να δυναμώσω τους μύες μου ώστε να στηρίζεται καλύτερα ο σκελετός μου. Αυτό έκανα. Μέχρι που ήρθα στη Γερμανία κι επειδή μέχρι να τακτοποιηθώ και εξαιτίας του τρελού άγχους πέρασαν κανά δυο χρόνια δεν ασχολήθηκα καθόλου. Αποτέλεσμα να χειροτερέψω άσχημα. Κάθε κίνηση το πρωί ήταν μαρτύριο μέχρι που μια μέρα δε μπορούσα ούτε να ανασάνω χωρίς πόνο. Οδηγήθηκα και πάλι στο γιατρό. Εξετάσεις κι εδώ, πάλι από την αρχή όλες και το πόρισμα ήταν το ίδιο αλλά αυτή τη φορά τα πόδια μου δεν είχαν καμία δύναμη. Οπότε εδώ μου συνέστησαν γυμναστική ειδική, ενέσεις κορτιζόνης και χίλια δυο ακόμη όμορφα (όχι). Είπα ευχαριστώ θα το σκεφτώ. Δεν έκανα τίποτα από όλα αυτά. Καλώς κακώς δεν ξέρω. Το έχω αυτό όμως που λένε κάνω του κεφαλιού μου. 

Αποφάσισα λοιπόν να ξαναξεκινήσω το πρόγραμμα που ακολουθούσα στην Ελλάδα. Ένας πάγκος γυμναστικής, λίγα λάστιχα ένα φτηνό ποδήλατο, ένα στέπερ κι ένα στρώμα που αγόρασα σταδιακά. Άντε να μπεις πάλι σε πρόγραμμα. Κι όμως μπήκα! Τις πρώτες μέρες με πονούσε μέχρι και το τριχωτό της κεφαλής μου, ή τουλάχιστον  έτσι νόμιζα.

Αλλά περνώντας οι μέρες κατάλαβα πως όσα είχα κάνει στο παρελθόν δεν πήγαν χαμένα. Κι όλο αυτό βοηθάει γιατί βλέπεις κι ένα μικρό αποτέλεσμα στην κορμάρα ρε αδερφέ. 

Οπότε κάθε πρωί πριν τη δουλειά κι αφού πιω πέντε γουλιές καφέ ξεκινάω ένα πρόγραμμα με μουσική. Music is my painkiller που λέει και μια αγαπημένη ψυχή στο τουίτερ!

Σας παραθέτω, κάποια από τα αγαπημένα μου τραγούδια παρακάτω κι ελάτε να γυμναστούμε παρέα! Κάθε μέρα! 

Αυτά ακούω δυο φορές το καθένα! Στείλτε μου κι εσείς τα αγαπημένα σας. Μισή ώρα κάθε μέρα! Άντε 45 λεπτά. 

Μη με αφήνετε μόνη σε αυτό. Αλλιώς νιώθω όταν ξέρω πως είμαστε παρέα.

Δες περισσότερα..

Ήρθε η εποχή που θα μας πουν μαλάκες

Εντάξει εδώ και χρόνια μας αποκαλούν έτσι, δηλαδή τι μας αποκαλούν, το νιώθουμε οι ίδιοι μας κι ας μην το παραδεχόμαστε φωναχτά τουλάχιστον. Μέσα μας όμως ξέρουμε πολύ καλά τι γίνεται ή τι δεν γίνεται.

16 Νοεμβρίου 2022

Γράφω όταν έχω κάτι να πω, κι ελπίζω όπως τα γράφω να είναι κατανοητά από εσάς που απευθύνομαι. Ελπίζω...

 Τετάρτη 9 Νοέμβρη 2022

Έχω γράψει κάποια άρθρα εδώ με τίτλο την ημερομηνία, κάτι σαν ημερολόγιο δηλαδή. Ας το συνεχίσω λοιπόν! Η φωτό τη Δευτέρα τραβηγμένη μέσα από το αεροπλάνο στην επιστροφή από τον τόπο καταγωγής στον τόπο διαμονής. Κοίτα μαμά χωρίς πατρίδα!

Αυτό το τι ζούμε ρε μαλάκα μου στη μεγαλύτερη διάστασή του από ποτέ!

Είναι κάμποσα χρονάκια τώρα που ζούμε στη σφαίρα του Μάτριξ. Από το 2010 αρχίσαμε όσοι ειδικά ζούμε ή ζούσαμε στην Ελλάδα να μας αγγίζει εξ απαλών ονύχων το πρόβλημα.

Όμορφα που περνάμε δω στην εξωτική Αλλεμάνια

Θα σας πω κάποια πράγματα που διαβάζω, ακούω σε βίντεο έτσι για να γελάσουμε παρέα αλλά και να μάθετε αυτά που ενδεχομένως δεν ξέρετε, θα κουτσομπολέψω λιγάκι δηλαδή.

Παγκόσμια ημέρα ψυχικής υγείας..χθες

Θα έπρεπε να φροντίζουμε κάθε μέρα την ψυχική μας υγεία. Γνώμη μου

Τι είναι ευτυχία άραγε

Εξαρτάται σε ποια ηλικία βρίσκεσαι θα απαντήσω μόνη μου, διότι εδώ σε αυτό το υπέροχο μπλογκ του εξαιρετικού φίλου κι ανθρώπου Τομ εγώ μπορώ να γράφω ό,τι θέλω.

Δεν ξέρω τι τίτλο να βάλω, σχωράτε με

Να μιλήσουμε λίγο για την κατάθλιψη;Όχι αυτήν που φαντάζεται ο κόσμος, αυτό το περίεργο που είσαι λίγο blues, αλλά την ασθένεια, την καταγεγραμμένη και μελετημένη και καταχωρημένη στα ιατρικά βιβλία ως μια κανονική ασθένεια όπως ακριβώς είναι και ο σακχαρώδης διαβήτης. 

Τι καλοκαίρι κι αυτό ρε παιδάκι μου, για μένα όχι για όλους

Λένε κάποιοι και σωστά το λένε πως όλη τη βδομάδα περιμένουμε το ΣΚ όλο το χρόνο περιμένουμε τις διακοπές που είναι δεν είναι ούτε 10 μερούλες για τους περισσότερους και τελικά μάλλον η ζωή περνάει και την έχουμε ζήσει ελάχιστα...

Μια όαση ελεύθερης γραφής *κλέβω άραγε τα πνευματικά δικαιώματα της σελίδας; 

Έχω τόση πολλή ανάγκη να γράψω, να βγάλω αυτά που έχω μέσα μου που δεν ξέρω αν υπάρχει σέρβερ να φιλοξενήσει τον όγκο μου (νταξ υπερβάλλω..λίγο)

Όλα του γάμου δύσκολα 

Πάει καιρός, πολύς για την ακρίβεια που έχω να γράψω κάτι εδώ..

Παγκόσμια ημέρα ψυχικής υγείας... χθες 

Υγεία το πιο πολύτιμο αγαθό διαχρονικά. Μια μέρα αφιερωμένη στην ψυχική υγεία, ενώ θα έπρεπε να είναι κάθε μέρα αφιερωμένη στην ψυχική μας υγεία και στην υγεία γενικότερα.

Δευτέρα 5 Οκτωβρίου 2020 - Πόσο μου αρέσουν οι Δευτέρες

Δευτέρα ξεκινά η εργάσιμη εβδομάδα, η σχολική εβδομάδα, οι δίαιτες κι άλλα όμορφα.

Πέμπτη 24 Σεπτεμβρίου 2020 - Τα τραμ με έχουν καταστρέψει

Κανονικά πρέπει να πάω να αγοράσω ένα καινούριο ποδήλατο. Να μην κυκλοφορώ με τα τραμ.

Τετάρτη 23 Σεπτεμβρίου 2020 - Βαδίζοντας στον έκτο χρόνο στη Γερμανία

Πότε πήρα την απόφαση να φύγω, πότε ήρθα, πότε πέρασαν 5 χρόνια γεμάτα από όλα δεν το κατάλαβα.

Δευτέρα 21 Σεπτεμβρίου 2020 - Αλλαγή εποχής κι οι σκέψεις μου που ακολουθούν

Αναμφισβήτητα ως τώρα ήταν και είναι η πιο περίεργη χρονιά που έχω βιώσει κι εγώ και πολλοί άλλοι.

Πόση μοναξιά εκεί έξω τελικά;

Είναι άραγε μοναξιά ή κάτι άλλο πιο βαθύ. Δεν ξέρω αναρωτιέμαι κι εγώ.

Τρίτη 8 Σεπτέμβρη 2020 - Μην ξεχάσεις τον εαυτό σου

Η αλήθεια είναι πως πολλές φορές έχω αναρωτηθεί τι στο καλό συμβαίνει με το μυαλό μου. Πόσο περίεργο είναι πια; Τι διάολο θέλει από μένα; 

3 Σεπτέμβρη 2020 - Χάθηκα λίγες μέρες

Χάθηκα λίγες μέρες όσο κι αν δεν το ήθελα. Αυτό εδώ το πανέμορφο μπλογκ που σου επιτρέπει η μαγεία του διαδικτύου να μοιραστείς τις σκέψεις σου είναι μια χαλάρωση κι ένα χόμπι για μένα.

Πέμπτη 27 Αυγούστου 2020 - Ένας καφές και μια σχέση

Το 1988 αποφοίτησα από το 2ο Λύκειο Άνω Τούμπας της Θεσσαλονίκης. Ήμαστε τέσσερα τμήματα αυτοί που αποτελούσαμε την τρίτη Λυκείου. 

Δευτέρα 24 Αυγούστου 2020 - Γιατί μας πονάει τόσο πολύ αυτή η μέρα;

Δεν ξέρω αν υπάρχει σύνδρομο Δευτέρας αλλά εγώ το βαφτίζω έτσι. Δεν ξέρω αν πάσχετε κι άλλοι από αυτό αλλά φαντάζομαι πως ναι.

Παρασκευή 21 Αυγούστου 2020. Παγκόσμια μέρα του σεξ λέει 

Δεν ξέρω τι πετριά είναι αυτή και καθιερώθηκαν κάποιες παγκόσμιες ημέρες με περίεργη θεματολογία. Μήπως ξεχνιέται για παράδειγμα η παγκόσμια μέρα πεολειχίας αλλά και μπριζόλας ταυτόχρονα. Έχει γούστο να πληρώνονται κιόλας αυτοί που τις καθιερώνουν. Γιατί αν ναι λάθος δουλειά κάνω.

Τετάρτη 19 Αυγούστου 2020

Σήμερα επέλεξα να μου δώσω ρεπό. Θα μου πείτε είσαι αφεντικό του εαυτού σου; Επαγγελματικά όχι. Μόνο προσωπικά. 

Τρίτη 18 Αυγούστου 2020

Έχασα μια μέρα. Αλήθεια γιατί την έχασα τη χθεσινή μέρα; Που πήγε; Τι έκανα χθες; Αναρωτιέται η γραία διότι ου γαρ έρχεται μόνο το γήρας. 

Κυριακή 16 Αυγούστου 2020 

Τι έγινε Βίκυ; Θα αναρωτηθούν ίσως κάποιοι. Μας ενημερώνεις για την ημερομηνία; Αγνοείς πως ίσως γνωρίζουμε ήδη τι μέρα είναι; Όχι φυσικά, έτσι κι αλλιώς σας θεωρώ πιο έξυπνους από μένα. Απλά αποφάσισα, μιας και είμαι αδμίν του μπλογκ (σικ) να κάνω κάτι για πρώτη φορά στη ζωή μου. Θα γράφω εδώ το καθημερινό μου ημερολόγιο.

Έχω μια μικρή φίλη. Πολύ καλή φίλη. 

Μια μέρα καυτή χθες στο Ντίσελντορφ, αλλά ποιος κάθεται σπίτι όταν έχει την ευκαιρία να βολτάρει με μια φίλη κι ας είναι και μικρή.

Έκτο καλοκαίρι στην εξωτική Γερμανία

Η αλήθεια είναι πως δεν τα μετρώ πια τα καλοκαίρια στην ξενιτιά. Ωστόσο φρομ τάιμ του τάιμ το μυαλό αναπολεί και μετράει αυτόματα. Δεν ξέρω από που κλείνουν τα νοτιφικέισονς.

Αστερόσκονη

Άλλη μια φορά θα αναφερθώ στα σόσιαλ μίντια. Αυτές τις μαγικές πλατφόρμες με τα πολλά περίεργα...

Με αφορμή το τείχος του Βερολίνου 

Αυτό που θα διαβάσετε σήμερα είναι πέρα για πέρα αληθινό 

Περί βλακείας ο λόγος

Η ανθρώπινη βλακεία είναι αήττητη. Κυριολεκτικά! Τάδε έφη Μπέρτολτ Μπρεχτ