Δευτέρα 24 Αυγούστου 2020 - Γιατί μας πονάει τόσο πολύ αυτή η μέρα;

Από τα σχολικά μου χρόνια είχα αυτό το πρόβλημα. Η μελαγχολία ξεκινούσε από την Κυριακή το απόγευμα. Ως την τρίτη Δημοτικού, η φουρνιά μου πήγαινε και το Σάββατο στο σχολείο για τέσσερις ώρες. Και την  Κυριακή εκκλησιαζόμασταν. Στις πόλεις ήταν πιο ελαστικά δεν μας μάλωνε ο δάσκαλος την Δευτέρα το πρωί αν δεν μας είχε δει στην εκκλησία την Κυριακή αλλά ξέρω παιδιά στην επαρχία που τους έβαζαν να γράψουν τιμωρία για την απουσία τους. Ωραία χρόνια (όχι). Μες την καταπίεση.

Θα μου πείτε και δίκιο θα έχετε, δεν είναι κάποιες (κάμποσες) δεκαετίες που τελείωσες το σχολείο; Ε ναι είναι. Ο χρόνος είναι σχετικός όμως. Μάλλον μου έχει αφήσει κατάλοιπα όλο αυτό τότε. Δεν το έχω συζητήσει και με τον ψυχίατρό μου, δεν το δουλέψαμε αυτό για να σας πω αν ξεπερνιέται. Αστειεύομαι προφανώς. 

Δεν είμαι και κανένα πάρτυ άνιμαλ πια για να ξεσαλώνω όλο το σαββατοκύριακο και να μη μπορώ να συνέλθω οπότε ίσως δεν έχω δικαιολογία που δε μου φτάνει το ΣΚ.  Παρόλα αυτά θα ήθελα να διαρκεί λίγο παραπάνω. Μελέτες που έχουν γίνει αποδεικνύουν πως άνθρωποι μετά τα σαράντα θα έπρεπε να δουλεύουν τέσσερις μέρες τη βδομάδα και μάλιστα η εργάσιμη μέρα να μην ξεκινά πριν τις εννιά το πρωί. Δεν τα λέω εγώ παιδιά οι επιστήμονες τα λένε. Εγώ απλά στα πενήντα μου συμφωνώ κι επαυξάνω. 

Είναι που σε όλους μας (ή στους περισσότερους έστω από μας)  δεν αρέσει η δουλειά που κάνουμε; Είναι που το άγχος της επιβίωσης έχει ανέβει επίπεδο; Είναι που δεν αμειβόμαστε όσο θα έπρεπε; Είναι που τα χρόνια περνάνε και κουραζόμαστε πιο εύκολα; Είναι ενίοτε όλα αυτά μαζί. 

Όταν είσαι και γυναίκα, μητέρα, εργαζόμενη τι να κλάψεις μέσα σε ένα μόλις Σαββατοκύριακο. Να κάνεις όσα αμέλησες, λόγω έλλειψης χρόνου, μέσα στη βδομάδα; Να δεις τα παιδιά σου που όσο χρονών και να είναι η επικοινωνία είναι απαραίτητη; Να ασχοληθείς λίγο με τον εαυτό σου; Να ξεκουραστείς; Ε δε φτάνει! Όσο κι αν δε θέλει κόπο αλλά τρόπο πάλι κάποιος τομέας θα αδικηθεί. Κι όταν είσαι υπεύθυνο άτομο το χρόνο θα τον στερήσεις από τον εαυτό σου. Κακώς βέβαια αλλά και πάλι συνήθως έτσι γίνεται.

Έπειτα υπάρχει κι η κοινωνική ζωή, να δεις έναν φίλο, να πας μια βόλτα, να βγείς έξω να νιώσεις πως ζεις! 

Δεν υπάρχει πια καμία ποιότητα ζωής για τους πολλούς. Κι ενώ όλοι λίγο πολύ το βιώνουμε κανείς μας δεν αντιδρά. Όλοι λέμε αφού έχουμε την οποιαδήποτε εργασία, αφού είμαστε σχετικά καλά εντάξει μωρέ δε βαριέσαι, έχει και πολύ χειρότερα. ναι αλλά θα μπορούσε να ήταν και πολύ καλύτερα. Θα μου πείτε άλλοι κινούν τα νήματα. ναι συμγωνώ αλλά εμείς είμαστε οι μαριονέτες. 

Τέλος πάντων να τα πω ήθελα κι ας τα ξέρετε. Έτσι κι αλλιώς η Παρασκευή είναι η ερωμένη της εβδομάδας, το Σάββατο η γκόμενα και η Κυριακή η κακή πεθερά! Για μένα πάντα, που δε χρειάστηκε να δουλέψω βάρδιες αλλά έχω δουλέψει Σάββατα. Γιατί πάντα υπάρχουν και χειρότερα!

Εντάξει ήδη η μισή Δευτέρα πέρασε. Αν έχετε καμιά ιδέα θεραπείας του συνδρόμου που με διακατέχει κάθε Δευτέρα στείλτε!