Ένα βήμα ολοκληρώθηκε. Πάμε στα επόμενα

Θεωρούσα και θεωρώ βασικό να έχω ένα πανίσχυρο CMS στα χέρια μου για να κάνω οτιδήποτε θέλω να κάνω.

Θα παραδεχθώ ότι δεν ήταν εύκολο. Είναι χιλιάδες αυτά που χρειάζεται ένα σύγχρονο CMS. Σήμερα τα έχω.

Καταχώρησα και το tomsnews.io με το οποίο λειτουργεί πλέον η σελίδα. Το tomsnews.net παραμένει και θα παραμείνει για τους φίλους που έμπαιναν από παλιά.

Έφτιαξα και ένα βίντεο παρουσίασης στα Ελληνικά και το ανέβασα στο YouTube. Ήταν ένα είδος προπόνησης για την αγγλική έκδοση. Τώρα γνωρίζω τι θέλω να παρουσιάσω και που να επικεντρωθώ στο επόμενο βίντεο.

Τώρα θα ασχοληθώ πάλι με το verdin.io. Είχα ανεβάσει μια έκδοση του VerdinCMS εκεί. Στην πορεία αντιλήφθηκα ότι λείπουν αρκετές λειτουργίες ακόμα από την πλατφόρμα και επέστρεψα να τις εξελίξω. Τώρα θεωρώ ότι έχω τα εργαλεία που χρειάζομαι.

Το θέμα στη ζωή δεν είναι να κάνεις θαύματα και να το γνωρίζεις εσύ ο ίδιος. Δεν προχωράει κάτι έτσι. Πρέπει να το πεις στον κόσμο. Να το δει ο πλανήτης ολόκληρος αν γίνεται. Να το φωνάξεις.

Φυσικά με ένα ελληνικό ιστολόγιο με μικρή επισκεψιμότητα αυτό είναι εξαιρετικά δύσκολο. Αυτός είναι και ο λόγος ύπαρξης του verdin.io. Θα δω εκεί τη διαφορά. Το βίντεο παρουσίασης στα ελληνικά έχει καμιά εικοσαριά θεάσεις. Για ένα καινοτόμο ελληνικό CMS. Για να δούμε τι θα κάνει η αγγλική έκδοση.

Στη Γερμανία μετατράπηκα σε αγρίμι επιβίωσης.

Ήμουν ένας εξαιρετικά κοινωνικός άνθρωπος. Είχα τα κοινωνικά μου δίκτυα, έγραφα σε αυτά, είχα χιούμορ, γελούσαμε, μου έγραφαν μηνύματα και απαντούσα σε αυτά.

Στον πραγματικό κόσμο είχα φίλους. Το κινητό μου δεν σταματούσε. Ήμουν περισσότερο στο δρόμο παρά στο σπίτι μου. Αυτή ήταν η ζωή μου.

Εδώ έχω μπλέξει με ανώμαλους, ένα κράτος με βαθύτατη χαρτολαγνεία, μια απρόσωπη ψυχρή κοινωνία ανθρώπων που απορώ πως ζούνε. Απορώ πως δεν πηδάνε από τα μπαλκόνια. Μάλλον βοηθάνε τα χάπια και το αλκοόλ.

Θα μου πεις ρε Τομ αν δεν σου αρέσει φύγε. Συμφωνώ απόλυτα. Στην περίπτωση που δεν έχεις παιδί στο γερμανικό γυμνάσιο και η Ελλάδα μπορεί να σου εξασφαλίσει την επιβίωση. Χθες θα είχα φύγει.

Γιατί τα γράφω όλα αυτά.

Η κοινωνικότητα είναι ικανότητα. Είναι τέχνη. Είναι όμως μια ικανότητα την οποία αν δεν ασκείς χάνεται. Γίνεσαι μοναχικός, γκρινιάρης και σου φταίνε όλα. Είναι λογικό. Αν ζεις για πολλά χρόνια ως αγρίμι επιβίωσης δεν υπάρχει περίπτωση να είσαι ο ευχάριστος συμπαθητικός τύπος με τον οποίο όλοι θέλουν να πιουν καφέ.

Το έκανα όμως γιατί έχω οικογένεια και ένα μικρό παιδί. Προτίμησα να μετατραπώ σε αγρίμι επιβίωσης ακριβώς για να επιβιώσω. Τόσο απλό είναι.

Όταν δεν έχεις πια ενεργά κοινωνικά δίκτυα και η κοινωνικότητά σου βρίσκεται στο ναδίρ είναι ακόμα πιο δύσκολο να μοιραστείς (με ποιον άραγε) τη δουλειά σου.

Ζούμε και σε εποχές που ο κόσμος πια δεν κοινοποιεί άρθρα και έχει μαντρωθεί στην συντριπτική του πλειοψηφία σε κοινωνικά δίκτυα που μπορείς να μετρήσεις στα δάχτυλα του ενός χεριού. Είναι λογικό. Θεωρώ ότι δεν είμαι πια το μόνο αγρίμι επιβίωσης. Υπάρχουν πολλοί άλλοι. Τα πράγματα φυσικά έχει επιδεινώσει ο ιός. Στην περίπτωσή μου όμως το κακό είχε ξεκινήσει πολύ νωρίτερα και δυστυχώς συνεχίζεται ως σήμερα.

Όταν παλεύεις με την ανεκδιήγητη γραφειοκρατία, ορδές απατεώνων (από φυσικά πρόσωπα μέχρι εταιρείες και κράτος) και καλείσαι ταυτόχρονα να πληρώσεις στην ώρα τους όλες τις υποχρεώσεις σου δεν σου μένει πολύς χρόνος ή αποθέματα για κοινωνικότητα και να είσαι ευχάριστος. Δυστυχώς έτσι είναι.

Φυσικά δεν το βάζω κάτω. Θεωρώ ότι έχω ένα καταπληκτικό προϊόν στα χέρια μου και απλά δεν το γνωρίζει ο κόσμος. Η αλήθεια είναι ότι δεν έχω μόνο αυτό.

Κάποια στιγμή θα τα καταφέρω. Θα ξαναγίνω κοινωνικός (γιατί αυτή είναι η φύση μου), θα αγοράσω το σπίτι που θέλω, θα το επιπλώσω όπως θέλω, θα δημιουργήσω εκείνο το γραφειάκι για να γράφω κώδικα και θα είμαι άλλος άνθρωπος.

Δεν θα το βάλω κάτω γιατί δεν έχω άλλη επιλογή.

Το δυσκολότερο πράγμα που αντιμετώπισα στη μετανάστευσή μου στη Γερμανία ήταν να μην μετατραπώ σε μοναχικό καταθλιπτικό κτήνος.

Ο κίνδυνος να σου συμβεί αυτό εδώ είναι εξαιρετικά μεγάλος.