Πόση μοναξιά εκεί έξω τελικά;
Είναι άραγε μοναξιά ή κάτι άλλο πιο βαθύ. Δεν ξέρω αναρωτιέμαι κι εγώ.
Τα σόσιαλ μίντια είναι πολλά χρόνια πλέον στη ζωή των περισσότερων από μας ειδικά του και καλά πολιτισμένου κόσμου γιατί οι μισοί άνθρωποι του πλανήτη, περίπου το 46% σύμφωνα με στατιστικά στοιχεία του 2019 (το 2016 ήταν το 53%), δεν έχουν πρόσβαση σε αυτό.
Λατρεμένο θέμα τα σόσιαλ κι ανεξάντλητο. Σε αυτά βρίσκεις ανθρώπους γνωστούς που για κάποιους λόγους είχες χαθεί αλλά γνωρίζεσαι και με νέους, άλλοτε αξιόλογους κι άλλοτε όχι.
Λοιπόν θα αναφερθώ σε κάτι πολύ συγκεκριμένο. Πέντε χρόνια τώρα που ήρθα στην εξωτική Γερμανία παλεύω να μάθω τη γλώσσα τους. Αν δε μιλάς καλά τη γλώσσα ενός λαού δεν υπάρχει περίπτωση να τον καταλάβεις. Για αυτό δεν πρόκειται να μας καταλάβουν ποτέ κι εμάς τους έλληνες γιατί είναι σχεδόν αδύνατο να μάθουν ξένοι, καλά, την τόσο πλούσια γλώσσα μας. Εδώ καλά καλά ελάχιστοι από εμάς τους ίδιους την κατέχουμε. Κάποτε μου είπε ένας καθηγητής μεταπτυχιακών φοιτητών σε ξένο πανεπιστήμιο πως το μεγαλύτερο ποσοστό του παγκόσμιου πληθυσμού, χρησιμοποιεί από διακόσιες έως μάξιμουμ πεντακόσιες λέξεις σε όλη του τη ζωή! Αυτό προέκυψε από έρευνες ανά τον πλανήτη.
Για να επανέλθω, ένας φίλος μου σύστησε μια εφαρμογή όπου μπορείς να δηλώσεις ποιες γλώσσες μιλάς, ποιες θέλεις να μάθεις, οπότε μπορείς να κάνεις εξάσκηση μιας και για μένα, έτσι όπως διαμορφώθηκε η ζωή μου εδώ οι συναναστροφές με γερμανούς είναι ελάχιστες και πολύ συγκεκριμένες οπότε οι διάλογοι σχεδόν τυποποιημένοι κι έχω γίνει εξπέρ σε αυτό το κομμάτι.
Έκανα λοιπόν το λογαριασμό μου εκεί με το μικρό μου όνομα, με μια φωτογραφία προφίλ και την ηλικία μου. Η εφαρμογή, που λέγεται Tandem για όποιον ενδιαφέρεται, στην αρχή σου προωθεί πληροφορίες με ποιους έχεις κοινά πχ θέλω να μάθω γερμανικά ενώ μιλώ αγγλικά και κάποιος ξέρει γερμανικά και θέλει να μάθει αγγλικά κι αρχίζει η διεπαφή κάνοντας κρούση όποιος προλάβει. Υπάρχουν άτομα που ενδιαφέρονται να μάθουν και ελληνικά και μάλιστα έχουν κάνει και πρόοδο σε αυτό. Όλα καλά στην αρχή.
Αφού ειπωθούν τα κλασσικά
από που είσαι, πόσα χρόνια είσαι στη Γερμανία, με τι ασχολείσαι κλπ, αρχίζουν οι ερωτήσεις του τύπου είσαι αλήθεια τόσο χρονών, μα δε σου φαίνεται, στείλε καμιά φωτογραφία ακόμη ή μήπως είναι παλιά αυτή που έχεις.
Απαντάς κι εσύ βρε καλό μου εδώ δεν είναι Tinder, Badoo και δεν ξέρω πόσες άλλες εφαρμογές έχει για γνωριμίες, εξαφανίζονται. Κι είναι νέα παιδιά ρε γαμώτο. Δεν μπορούν να βγουν έξω, να φλερτάρουν και ναι να φάνε και χυλόπιτα αν χρειαστεί τι να κάνουμε τώρα. Η ζωή δεν έχει επιτυχίες μόνο.
Αν πεις και για τα γνωστά Facebook, Twitter, Instagram και δεν ξέρω τι άλλο υπάρχει εκεί έξω και δεν αμφισβητώ τη δύναμη των μέσων και δεν είναι κακό ενδεχομένως να γνωριστείς και προσωπικά και να κάνεις σχέση κι ό,τι άλλο γουστάρεις αλλά αυτό δε σημαίνει πως όλοι ψάχνουν εκεί. Επίσης έχει διαφορά το να φλερτάρεις όμορφα κάποιον άνθρωπο αλλά να είσαι και προετοιμασμένος για την απόρριψη. Κανονικά δεν θα έπρεπε να μπορείς να κάνεις λογαρισμό πουθενά χωρίς τη φάτσα σου και το όνομά σου. Θες καλό μου να είσαι πέφτουλας (ισχύει και για τα δυο φύλα ε μη σπεύσετε να με κατηγορήσετε) να το κάνεις επώνυμα. Να μην κρύβεσαι. Να ρισκάρεις.
Είναι η μοναξιά η αιτία άραγε, η απόρριψη ή ο εγωισμός μας να μη μας ρίξουν τάπα (σικ).
Θα επανέλθω με το θέμα. Πρέπει να βγάλουμε και το ψωμάκι μας.
ΥΓ Η φωτό είναι από τον Ιούλιο από το μπαλκόνι του παλιού Τότη, σχωράτε με δε θυμάμαι την νέα πολυετή πλέον ονομασία του καταστήματος, από την αγαπημένη Σαλονικάρα μας.
