Τετάρτη 23 Σεπτεμβρίου 2020 - Βαδίζοντας στον έκτο χρόνο στη Γερμανία

Post 2169 Photo

Πότε πήρα την απόφαση να φύγω, πότε ήρθα, πότε πέρασαν 5 χρόνια γεμάτα από όλα δεν το κατάλαβα.

Πριν έξι χρόνια τριγυρνούσε πολύ στο μυαλό μου η σκέψη να φύγω στο εξωτερικό. Από το 2010 μας είχανε πρήξει τα κανάλια πως κάθε μέρα χρεοκοπούμε και θα γυρίσουμε στη δραχμή αλλά θα χρωστάμε σε ευρώ κι άλλα τέτοια όμορφα που μπορούν να σε στείλουν άνετα στο τρελάδικο. Ειδικά όταν έχεις και δυο παιδιά στην εφηβεία πρέπει να πάρεις αποφάσεις. 

Είχα την τύχη (not) να ζω στη Θεσσαλονίκη. Θα θυμώσουν οι φίλοι, τα καρντάσια μου, αλλά έτσι είναι, η πόλη που αγαπώ, που έχω το σπίτι μου εκεί, που έζησα πανέμορφα φοιτητικά χρόνια κι άλλα πολλά είναι πανέμορφη αλλά δεν κάνει για επαγγελματικές καριέρες. Οι ελάχιστες καλές εταιρείες που έχει είναι οικογενειοκρατούμενες. Εργάζονται εκεί ο μπατζανάκης της κουμπάρας του πρώτου ξαδέρφου της γυναίκας μας. Καμία αξιοκρατία. Αυτό βίωσα εγώ αλλά μου το επιβεβαίωσε κι ένας υπέροχος φίλος μπρόκερ που έχω από Αθήνα και είχε πελάτες από εκεί.

Δε θα ξεχάσω το 2007 που δούλευα στο λογιστήριο της μεγαλύτερης εταιρείας εμπορίας καλλυντικών στην Ελλάδα που πηγαίνοντας να πληρώσω το αγγελιόσημο στο Δήμο, κάποιες χιλιάδες ευρώ, μπαίνοντας στο αρμόδιο γραφείο ο επικεφαλής του τμήματος έλεγε με καμάρι πως ο μεγαλύτερος εργοδότης της πόλης ήταν ο Δήμος Θεσσαλονίκης με 3000 άτομα προσωπικό!!! Πολύ τιμητικό ε. Εντωμεταξύ στο γραφείο ήταν καμιά δεκαριά γραφεία όλα κατειλημμένα χωρίς υπολογιστή πάνω χωρίς ένα τετράδιο κάτι να δείχνουν πως κάνουν ρε αδερφέ.

Τέλος πάντων με κάποιο τρόπο βιοπορίστηκα μιας κι ο μπάρμπας στην κορώνη που είχα ήταν μόνιμα σε διακοπές μάλλον. Δεν αντέχω να παρασιτώ σε κανέναν. Δε μου το επιτρέπει η ανατροφή μου. Μάλιστα στην τελευταία δουλειά που ήμουν πάλι στα λογιστικά και λίγο από όλα ως αντικείμενο είχα θερμοκρασία γραφείου 9 (εννιά για να μη νομίζετε πως έγραψα λάθος το νούμερο) το χειμώνα αλλά ήταν επιχειρηματίες νόμιζαν. Γυρνούσα σπίτι μου κι έβαζα τα πόδια μου μες το τζάκι να ζεσταθούν παρόλο που είχα ειδικό εξοπλισμό ρούχων αποκλειστικά για εκεί διότι αλλού δεν φοριόταν αυτά τα ρούχα. Εννοείται πως όλο το χειμώνα δούλευα με το μπουφάν. Το πρωί έκανα περίπου δεκαπέντε λεπτά για να ντυθώ, ισοθερμικά εσώρουχα, διπλές κάλτσες, γούνινες μπότες και πουπουλένια μπουφάν. Όταν παραιτήθηκα δεν είπα πως έχω σκοπό να φύγω, δεν τους αφορούσε εξάλλου, όταν το έμαθαν βέβαια μου είπαν πως αυτοί ήταν ευπατρίδες και μείναν να παλέψουν ενώ εγώ... Και τα είπαν σε μένα αυτά που ήξερα τα λογιστικά τους χαχαχαχαχαχαχαχαχαχα (γέλασα πάλι τώρα που τα θυμήθηκα).

Θα τα λέω, θα τα γράφω παντού και πάντα και ποικιλοτρόπως. Εύχομαι να τα διαβάζουν μήπως και σώσουν τίποτα από την οποιαδήποτε αξία έχουν ως άνθρωποι, αν σώζεται. Το καλύτερο φυσικά είναι πως ακόμη μου χρωστάνε οι ευπατρίδες.

Έφυγα, ήρθα στη Γερμανία που δεν αρέσει, εγώ γεννήθηκα στην πανέμορφη αυτή πόλη που ζω και είναι ίδια σχεδόν όπως τότε, μου το επιβεβαίωσε η μητέρα μου και δε μετανιώνω. Πέρασα από τη σκύλα και τη χάρυβδη εδώ αλλά τελικά νομίζω πως τα κατάφερα, τουλάχιστον νιώθω ήρεμη, χαλαρή. Περπατάς σε όλη την πόλη κι είναι γεμάτη φύση, γεμάτη πάρκα τεράστια. Είμαστε μέρος της φύσης. Προσωπικά είμαι παιδί της πόλης, δεν αντέχω την ύπαιθρο παρά μόνο για διακοπές. Ωστόσο αυτός ο συνδυασμός πόλης και φύσης κάνει καλό στην ψυχή μου. 

Ο μόνος ενδοιασμός μου ήταν το κλίμα. Λοιπόν δεν έχει σχεδόν τίποτα να ζηλέψει από την εξωτική Θεσσαλονίκη, ίσως είναι και καλύτερος τολμώ να πω αν σκεφτεί κανείς πως φορώ πέδιλα από αρχές Απριλίου ως κι αυτή τη στιγμή που γράφω αυτές τις σκέψεις. Δεν μπορούν όλοι όμως να γίνουν πιλότοι ή γιατροί, έτσι δε μπορούν κι όλοι να επιβιώσουν σε μια άγνωστη χώρα. Δεν έχει θάλασσες, όχι δεν έχει. Μου λείπει η θάλασσα, την κοιτούσα και ξέχναγα τα πάντα! Την έβλεπα από το μπαλκόνι του σπιτιού μου. Εδώ πάω στο Ρήνο, μέχρι να έχω ένα σπίτι να βλέπει στο Ρήνο!!

Δεν μπορείς να τα έχεις όλα σε αυτή τη ζωή. Μπορείς να προσαρμοστείς και να προσπαθήσεις να αποφύγεις να συμβιβαστείς. 

Ξέρω θα παρεξηγηθώ για αυτό το ας πω άρθρο. Όσοι με ξέρουν όμως θα καταλάβουν πολύ καλά τι εννοώ. 

Ήταν λίγες σκέψεις στη διαδρομή από το σπίτι στη δουλειά μέσα στο τραμ που είναι εφτά στάσεις και σε διάρκεια μόλις δεκαπέντε λεπτά. 

Δείτε περισσότερα..

Ήρθε η εποχή που θα μας πουν μαλάκες

Εντάξει εδώ και χρόνια μας αποκαλούν έτσι, δηλαδή τι μας αποκαλούν, το νιώθουμε οι ίδιοι μας κι ας μην το παραδεχόμαστε φωναχτά τουλάχιστον. Μέσα μας όμως ξέρουμε πολύ καλά τι γίνεται ή τι δεν γίνεται.

16 Νοεμβρίου 2022

Γράφω όταν έχω κάτι να πω, κι ελπίζω όπως τα γράφω να είναι κατανοητά από εσάς που απευθύνομαι. Ελπίζω...

 Τετάρτη 9 Νοέμβρη 2022

Έχω γράψει κάποια άρθρα εδώ με τίτλο την ημερομηνία, κάτι σαν ημερολόγιο δηλαδή. Ας το συνεχίσω λοιπόν! Η φωτό τη Δευτέρα τραβηγμένη μέσα από το αεροπλάνο στην επιστροφή από τον τόπο καταγωγής στον τόπο διαμονής. Κοίτα μαμά χωρίς πατρίδα!

Αυτό το τι ζούμε ρε μαλάκα μου στη μεγαλύτερη διάστασή του από ποτέ!

Είναι κάμποσα χρονάκια τώρα που ζούμε στη σφαίρα του Μάτριξ. Από το 2010 αρχίσαμε όσοι ειδικά ζούμε ή ζούσαμε στην Ελλάδα να μας αγγίζει εξ απαλών ονύχων το πρόβλημα.

Όμορφα που περνάμε δω στην εξωτική Αλλεμάνια

Θα σας πω κάποια πράγματα που διαβάζω, ακούω σε βίντεο έτσι για να γελάσουμε παρέα αλλά και να μάθετε αυτά που ενδεχομένως δεν ξέρετε, θα κουτσομπολέψω λιγάκι δηλαδή.

Παγκόσμια ημέρα ψυχικής υγείας..χθες

Θα έπρεπε να φροντίζουμε κάθε μέρα την ψυχική μας υγεία. Γνώμη μου

Τι είναι ευτυχία άραγε

Εξαρτάται σε ποια ηλικία βρίσκεσαι θα απαντήσω μόνη μου, διότι εδώ σε αυτό το υπέροχο μπλογκ του εξαιρετικού φίλου κι ανθρώπου Τομ εγώ μπορώ να γράφω ό,τι θέλω.

Δεν ξέρω τι τίτλο να βάλω, σχωράτε με

Να μιλήσουμε λίγο για την κατάθλιψη;Όχι αυτήν που φαντάζεται ο κόσμος, αυτό το περίεργο που είσαι λίγο blues, αλλά την ασθένεια, την καταγεγραμμένη και μελετημένη και καταχωρημένη στα ιατρικά βιβλία ως μια κανονική ασθένεια όπως ακριβώς είναι και ο σακχαρώδης διαβήτης. 

Τι καλοκαίρι κι αυτό ρε παιδάκι μου, για μένα όχι για όλους

Λένε κάποιοι και σωστά το λένε πως όλη τη βδομάδα περιμένουμε το ΣΚ όλο το χρόνο περιμένουμε τις διακοπές που είναι δεν είναι ούτε 10 μερούλες για τους περισσότερους και τελικά μάλλον η ζωή περνάει και την έχουμε ζήσει ελάχιστα...

Μια όαση ελεύθερης γραφής *κλέβω άραγε τα πνευματικά δικαιώματα της σελίδας; 

Έχω τόση πολλή ανάγκη να γράψω, να βγάλω αυτά που έχω μέσα μου που δεν ξέρω αν υπάρχει σέρβερ να φιλοξενήσει τον όγκο μου (νταξ υπερβάλλω..λίγο)

Όλα του γάμου δύσκολα 

Πάει καιρός, πολύς για την ακρίβεια που έχω να γράψω κάτι εδώ..

Παγκόσμια ημέρα ψυχικής υγείας... χθες 

Υγεία το πιο πολύτιμο αγαθό διαχρονικά. Μια μέρα αφιερωμένη στην ψυχική υγεία, ενώ θα έπρεπε να είναι κάθε μέρα αφιερωμένη στην ψυχική μας υγεία και στην υγεία γενικότερα.

Δευτέρα 5 Οκτωβρίου 2020 - Πόσο μου αρέσουν οι Δευτέρες

Δευτέρα ξεκινά η εργάσιμη εβδομάδα, η σχολική εβδομάδα, οι δίαιτες κι άλλα όμορφα.

Πέμπτη 24 Σεπτεμβρίου 2020 - Τα τραμ με έχουν καταστρέψει

Κανονικά πρέπει να πάω να αγοράσω ένα καινούριο ποδήλατο. Να μην κυκλοφορώ με τα τραμ.

Δευτέρα 21 Σεπτεμβρίου 2020 - Αλλαγή εποχής κι οι σκέψεις μου που ακολουθούν

Αναμφισβήτητα ως τώρα ήταν και είναι η πιο περίεργη χρονιά που έχω βιώσει κι εγώ και πολλοί άλλοι.

Πόση μοναξιά εκεί έξω τελικά;

Είναι άραγε μοναξιά ή κάτι άλλο πιο βαθύ. Δεν ξέρω αναρωτιέμαι κι εγώ.

Τρίτη 8 Σεπτέμβρη 2020 - Μην ξεχάσεις τον εαυτό σου

Η αλήθεια είναι πως πολλές φορές έχω αναρωτηθεί τι στο καλό συμβαίνει με το μυαλό μου. Πόσο περίεργο είναι πια; Τι διάολο θέλει από μένα; 

3 Σεπτέμβρη 2020 - Χάθηκα λίγες μέρες

Χάθηκα λίγες μέρες όσο κι αν δεν το ήθελα. Αυτό εδώ το πανέμορφο μπλογκ που σου επιτρέπει η μαγεία του διαδικτύου να μοιραστείς τις σκέψεις σου είναι μια χαλάρωση κι ένα χόμπι για μένα.

Πέμπτη 27 Αυγούστου 2020 - Ένας καφές και μια σχέση

Το 1988 αποφοίτησα από το 2ο Λύκειο Άνω Τούμπας της Θεσσαλονίκης. Ήμαστε τέσσερα τμήματα αυτοί που αποτελούσαμε την τρίτη Λυκείου. 

Δευτέρα 24 Αυγούστου 2020 - Γιατί μας πονάει τόσο πολύ αυτή η μέρα;

Δεν ξέρω αν υπάρχει σύνδρομο Δευτέρας αλλά εγώ το βαφτίζω έτσι. Δεν ξέρω αν πάσχετε κι άλλοι από αυτό αλλά φαντάζομαι πως ναι.

Παρασκευή 21 Αυγούστου 2020. Παγκόσμια μέρα του σεξ λέει 

Δεν ξέρω τι πετριά είναι αυτή και καθιερώθηκαν κάποιες παγκόσμιες ημέρες με περίεργη θεματολογία. Μήπως ξεχνιέται για παράδειγμα η παγκόσμια μέρα πεολειχίας αλλά και μπριζόλας ταυτόχρονα. Έχει γούστο να πληρώνονται κιόλας αυτοί που τις καθιερώνουν. Γιατί αν ναι λάθος δουλειά κάνω.

Πέμπτη 20 Αυγούστου 2020   Ελάτε για παρέαααααα

Βρε πως περνάνε οι μέρες, οι μήνες τα χρόνια. Βρε πως αλλάζουν οι καιροί. Το έγραψα και σε προηγούμενο άρθρο μου, (λέμε τώρα άρθρο), πως μικρή που μας κάνανε οι συμμαθήτριές μας δώρα ημερολόγια δεν έγραφα γιατί, όπως είθιστε γράφεις στο τέλος της μέρας, οπότε με άφηνε αδιάφορη αυτό. Είχα μότο κι ας μην το ήξερα, το πάμε για άλλα.

Τετάρτη 19 Αυγούστου 2020

Σήμερα επέλεξα να μου δώσω ρεπό. Θα μου πείτε είσαι αφεντικό του εαυτού σου; Επαγγελματικά όχι. Μόνο προσωπικά. 

Τρίτη 18 Αυγούστου 2020

Έχασα μια μέρα. Αλήθεια γιατί την έχασα τη χθεσινή μέρα; Που πήγε; Τι έκανα χθες; Αναρωτιέται η γραία διότι ου γαρ έρχεται μόνο το γήρας. 

Κυριακή 16 Αυγούστου 2020 

Τι έγινε Βίκυ; Θα αναρωτηθούν ίσως κάποιοι. Μας ενημερώνεις για την ημερομηνία; Αγνοείς πως ίσως γνωρίζουμε ήδη τι μέρα είναι; Όχι φυσικά, έτσι κι αλλιώς σας θεωρώ πιο έξυπνους από μένα. Απλά αποφάσισα, μιας και είμαι αδμίν του μπλογκ (σικ) να κάνω κάτι για πρώτη φορά στη ζωή μου. Θα γράφω εδώ το καθημερινό μου ημερολόγιο.

Έχω μια μικρή φίλη. Πολύ καλή φίλη. 

Μια μέρα καυτή χθες στο Ντίσελντορφ, αλλά ποιος κάθεται σπίτι όταν έχει την ευκαιρία να βολτάρει με μια φίλη κι ας είναι και μικρή.

Έκτο καλοκαίρι στην εξωτική Γερμανία

Η αλήθεια είναι πως δεν τα μετρώ πια τα καλοκαίρια στην ξενιτιά. Ωστόσο φρομ τάιμ του τάιμ το μυαλό αναπολεί και μετράει αυτόματα. Δεν ξέρω από που κλείνουν τα νοτιφικέισονς.

Αστερόσκονη

Άλλη μια φορά θα αναφερθώ στα σόσιαλ μίντια. Αυτές τις μαγικές πλατφόρμες με τα πολλά περίεργα...

Με αφορμή το τείχος του Βερολίνου 

Αυτό που θα διαβάσετε σήμερα είναι πέρα για πέρα αληθινό 

Περί βλακείας ο λόγος

Η ανθρώπινη βλακεία είναι αήττητη. Κυριολεκτικά! Τάδε έφη Μπέρτολτ Μπρεχτ