Μια ακόμη από τις μοναχικές μου βόλτες στο κέντρο του Ντίσελντορφ

Πριν λίγες μέρες καθόταν η κόρη μου σε έναν νέο καναπέ που πήρα και μιλούσαμε. Προσπαθούσε να σκεφτεί ποιο ήταν το καλύτερο πράγμα που είχε συμβεί στη ζωή της ως τώρα (είναι μόλις 10).

Ήθελα να δω τι θα έλεγε οπότε παρέμεινα σιωπηλός.

Μπαμπά, το καλύτερο πράγμα που συνέβη στη ζωή μου ως τώρα είναι που μετακομίσαμε στο Ντίσελντορφ

Η αλήθεια είναι ότι σαν παιδί περίμενα να μου πει κάτι άλλο. Με έβαλε σε σκέψεις.

Είναι γεγονός ότι το σχολείο στο οποίο πηγαίνει της αρέσει, έχει δημιουργήσει φίλες και φίλους τους οποίους περιμένει να δει κάθε μέρα με λαχτάρα. Μοναχοπαίδι είναι οπότε τα αδέρφια της είναι οι φίλοι της. Μάλλον όταν είσαι μοναχοπαίδι η κοινωνικότητα είναι μονόδρομος.

Η κόρη μου έχει ένα κοινό με μένα. Λατρεύει τα δέντρα. Από μικρή της προκαλούν εντύπωση τα μεγάλα δέντρα. Η αλήθεια είναι ότι μπροστά από το σπίτι μου έχει κάτι τεράστια πλατάνια. Μοιάζουν με πλατάνια, δεν είμαι ειδικός επί του θέματος. Αν θέλετε μπορώ να ποστάρω καμιά φωτογραφία εδώ να μου πείτε. Κάποιος από τους 3 αναγνώστες μου θα γνωρίζει περισσότερα από μένα.

Από μικρός όταν ερχόμουν στη χώρα μου έκανε εντύπωση το πράσινο. Όχι δεν οφείλεται στη βροχή αλλά σε μια στρατηγική και πολιτική της χώρας εδώ και σχεδόν έναν αιώνα. Κάθε δέντρο έχει έναν αριθμό και υπάρχει αρχειοθετημένη η ιστορία του. Όταν πέρσι το καλοκαίρι οι θερμοκρασίες ανέβηκαν επικίνδυνα τοποθέτησαν κάτι μυστήριες ιστορίες γύρω από τους κορμούς για να μην αφυδατωθούν. Υπάρχει ειδική υπηρεσία για αυτό. Είναι θέμα πολιτικής βούλησης και όχι θέμα καιρού. Το Ντουμπάι που είναι έρημος είναι πιο πράσινο από μια μέση πόλη της Ελλάδας.

Μια ακόμα μοναχική βόλτα

Μου αρέσει να περπατάω. Εκτός του ότι ξεπιάνομαι με βοηθάει να βάζω τις σκέψεις μου σε μια σειρά. Μπάχαλο στο κέντρο. Χιλιάδες κόσμου. Λες και ζούμε τις τελευταίες μέρες που μπορείς να αγοράσεις προϊόντα. Η αλήθεια είναι ότι κατεβαίνουν και τα περίχωρα για σόπινγκ. Χιλιάδες από δαύτους.

Είχε ίσως υπερβολικά πολύ κόσμο για τα γούστα μου. Το πρόβλημα πλέον είναι όταν ατμίζω δεν ξεφυσάω ατμό αλλά καιρικά φαινόμενα (Weather Systems). Ούτε καν σύννεφα ατμού. Θέλεις μετεωρολόγο για να καταλάβεις τις κινήσεις των αερίων που εκπνέω. Μετά την καμπάνια του τύπου "το άτμισμα σκοτώνει" και "ο ατμός περιλαμβάνει βαρέα μέταλλα, πλουτώνιο, ουράνιο 238 και εμπλουτισμένο ραδιενεργό μόλυβδο με ψήγματα αμιάντου και ροκφόρ" αποφεύγω να ατμίζω κοντά σε κόσμο. Παλιά όταν κάπνιζα δεν έκαναν έτσι για τον καπνό του τσιγάρου. Η δύναμη των μέσων ενημέρωσης..

Μπήκα σε μερικά μαγαζιά, δεν βρήκα τίποτα που να με ενδιαφέρει, βγήκα από τα μαγαζιά.

Η αλήθεια είναι μου αρέσουν οι βόλτες στην αγορά. Όταν δεν έχει τραγικά πολύ κόσμο και έχεις καλή παρέα είναι διασκεδαστικό. Μου αρέσει και το online shopping από τον καναπέ. Πλάκα έχει και αυτό. Δεν μπορείς όμως να δεις τα προϊόντα από κοντά. Σε αυτό τα καταστήματα ακόμα υπερτερούν. Ίσως είναι και θέμα γενιάς. Εμείς κόβαμε βόλτες με τις ώρες. Αν δεν μέναμε ανάπηροι δεν γυρνούσαμε από το κέντρο. Το συνδυάζαμε και με καφεδάκι ή κάτι σε μάσα. Ούτως ή άλλως από τη βόλτα είχαμε κάψει 8000 θερμίδες.

Σας είχα υποσχεθεί ένα αρθράκι για σήμερα και το έγραψα. Τώρα μπορείτε να πάτε για νάνι ήσυχοι. Εσάς τους 5 που με διαβάζετε σας ευχαριστώ από το βάθος της καρδιάς μου. Θα ήθελα να σας βγάλω έξω να πάμε για φαγητό ή παραδοσιακή γερμανική μπύρα. Αλλά δεν γνωριζόμαστε ακόμα.

Καληνύχτα και όνειρα υγρά.

(Τη φωτογραφία την έβγαλα πριν λίγο με το κινητό μου. Είναι το Peek & Cloppenburg από το οποίο έχω πάρει ίσως τα ομορφότερα ρούχα που έχω αγοράσει ως τώρα στην πολυτάραχη ζωή μου. Σε σούπερ τιμές. Για τη διαφήμιση ένας χοντρός στο ταμείο μου ακούμπησε 2 χιλιάρικα να ξέρετε.)