Το φαινόμενο της πεταλούδας στα blogs
Το φτερούγισμα μιας πεταλούδας μπορεί να προκαλέσει θύελλες. Δεν είναι απαραίτητο να συμβεί κάθε φορά αλλά ενίοτε συμβαίνει.
Το 90% των blogs που υπήρχαν κάποτε έχουν σβήσει. Αναφέρομαι στα πραγματικά blogs και όχι στα κατασκευάσματα των μεγάλων εκδοτικών συμφερόντων. Αυτά που κοτσάρουν στο υποσέλιδο κάποιες φάτσες με τρανταχτούς τίτλους δηλαδή. Αυτά δεν είναι blogs. Κάτι άλλο είναι αλλά όχι blogs.
Εννοώ σελίδες τις οποίες με αγάπη συντηρούσαν και έγραφαν σε αυτές ιδιώτες. Απλοί πολίτες. Ένας από τους λόγους που εξαφανίστηκαν είναι ότι οι ιδιοκτήτες τους κουράστηκαν. Θεώρησαν ίσως ότι δεν τους διαβάζουν όσοι θα έπρεπε. Αυτός είναι και ο λόγος που γράφω το άρθρο.
Η αλήθεια είναι ότι μεγάλη μάζα των πολιτών ενημερώνεται από τα μεγάλα τηλεοπτικά μέσα και τα υποκαταστήματά τους σε μορφή σελίδας. Είναι εντυπωσιακό πως το 2020 μετά από δεκαετίες ψεύδους μεγάλη μερίδα των πολιτών τους ακούει και τους πιστεύει ακόμα. Όσοι ξέφυγαν από αυτό μαντρώθηκαν στα κοινωνικά δίκτυα και ενημερώνονται κυρίως από εκεί. Με παραπομπές ίσως και πάλι στα υποκαταστήματα των μεγάλων συγκροτημάτων ενημέρωσης.
Υπάρχει όμως και το φαινόμενο της πεταλούδας
Προσωπικά γράφω πολλά χρόνια και έχω δει το φαινόμενο στην πράξη.
Αν έχεις blog ή θέλεις να δημιουργήσεις ένα νέο μην σε απασχολούν οι θεάσεις των άρθρων σου. Γράψε αυτά που πιστεύεις ακόμα και αν τα διαβάσουν 5 φίλοι σου. Μην απογοητεύεσαι από τις λιγοστές αναγνώσεις των κειμένων που με τόσο κόπο γράφεις. Η πεταλούδα μπορεί να προκαλέσει θύελλες.
Πριν φύγω από την Ελλάδα βουρκωμένος (σε σημείο να μην βλέπω) έγραψα ένα οργισμένο άρθρο βάζοντας ως φωτογραφία του άρθρου μια φωτογραφία με την κόρη μου μωρό και μένα. Στο άρθρο έγραφα ότι δεν ξεχνώ. Δεν θα ξεχάσω ποτέ τους εγκληματίες που οδήγησαν τη χώρα στην καταστροφή και με ανάγκασαν για το μέλλον της κόρης μου να ξενιτευτώ. Ό,τι κάποια μέρα θα μου το πληρώσουν. Δεν ήμουν ο μόνος που έφευγε εκείνη την εποχή. Επίσημα φύγαμε περί τους 600.000.
Την εποχή εκείνη τα άρθρα μου διάβαζαν μια χούφτα άνθρωποι. Το άρθρο αυτό τελικά το διάβασαν περισσότεροι από 500.000 άνθρωποι. Όταν μπήκα στο αεροπλάνο μόνος και συντετριμμένος με σκοπό να δημιουργήσω μια νέα ζωή στη Γερμανία το Twitter μου κυριολεκτικά πήρε φωτιά. Ήταν συγκινητικό και δεν θα το ξεχάσω ποτέ.
Στην σελίδα που βλέπεις μπροστά σου που επίσης διαβάζουν ελάχιστοι, ένα άρθρο το είδαν ως τώρα 266.000 άνθρωποι.
Έχουν επαναδημοσιεύσει άρθρα μου άλλα μεγαλύτερα blogs και διαβάστηκαν από εκατοντάδες χιλιάδες πολιτών. Παλαιότερα το κάναμε αυτό. Στέλναμε ο ένας στον άλλο άρθρα ώστε να τα διαβάσουν όσο το δυνατόν περισσότεροι.
Πολλές φορές συμβαίνει και το εξής. Γράφεις για κάποιο θέμα το οποίο σε απασχολεί και δεν το βλέπεις στην επικαιρότητα. Το διαβάζει κάποιος άλλος και εμπνέεται να γράψει το δικό του άρθρο για το θέμα. Το άρθρο αυτού του ανθρώπου το διαβάζουν εκατοντάδες χιλιάδες.
Μην σε απασχολούν οι αριθμοί. Όλοι βάζουμε καθημερινά το λιθαράκι μας για έναν καλύτερο ή χειρότερο κόσμο. Με τη σιωπή και την απραξία επίσης βάζεις ένα λιθαράκι αλλά στη λάθος κατεύθυνση οπότε συνέχισε να γράφεις. Πολλές φορές ένα κείμενο το γράφεις πριν την ώρα του. Μήνες μετά το βλέπεις να ξεπετάγεται στα στατιστικά σου. Γιατί; Γιατί ωρίμασε η ώρα, γιατί ίσως αυτό που σκεφτόσουν πήρε λίγο χρόνο να το αντιληφθούν και οι υπόλοιποι. Μου συμβαίνει συχνά ακόμα και σήμερα.
Επί της ευκαιρίας και πάλι χρόνια σου πολλά Μαρία για τη γιορτή σου. Τώρα είσαι πια μια πανέμορφη κοπέλα. Δεν θα γράψω περισσότερα γιατί θα συγκινηθώ πάλι.
Σας εύχομαι ένα όμορφο απόγευμα.
