Και κάπως έτσι χάσαμε την όρεξη
Με κούρασαν τα πάντα σήμερα. Δεν ξέρω τι έχω πάθει αλλά μου τη δίνουν όλα. Συνήθως είμαι άνθρωπος που δύσκολα χάνει το χιούμορ του ή τη διάθεσή του για δημιουργία. Οτιδήποτε και αν είναι αυτό. Μονίμως κάτι φτιάχνω. Τώρα όμως νιώθω μια απύθμενη κόπωση.
Η Γερμανία μεταβλήθηκε όπως ήταν αναμενόμενο και πάλι σε μια γιγαντιαία φυλακή πολυτελείας με τους νεοταξίτες της χώρας μάλλον να διοργανώνουν κάποιο πάρτι με τους ομοϊδεάτες τους σε κάποια από τις βίλες τους. Για αυτούς δεν υπάρχουν μέτρα κατά της πανμαλακίας (ωπ συγνώμη, ήθελα να γράψω «πανδημίας») όπως υπάρχουν για εμάς τους κοινούς θνητούς.
Η φύση δεν ανέχεται τη διαστροφή και τη σαπίλα για πολύ. Η φύση γύρω μας είναι νοικοκύρης. Μόλις πέσει ένα δέντρο ενεργοποιείται ένας τεράστιος και πολυσύνθετος μηχανισμός από έντομα, βακτήρια και μύκητες ώστε να μετατραπεί το ταχύτερο δυνατό σε λίπασμα για τα υπόλοιπα φυτά γύρω του. Τίποτε δεν πάει χαμένο.
Στην δική μας περίπτωση η διαφθορά και η διαστροφή αποτελούν την καθημερινότητα. Κάτι το οποίο είναι ενάντια στη φύση. Δεν νομίζω ότι θα πάει πολύ αυτή η ιστορία. Μπορεί να θέλουν να ξεπατώσουν το 95% των κατοίκων του πλανήτη ως το 2030 αλλά δεν νομίζω ότι η φύση θα επιτρέψει αυτή τη σαπίλα, τη διαστροφή και τη διαφθορά να πάει ως τότε. Θα ενεργοποιηθεί ένας τεράστιος μηχανισμός και σε αυτή την περίπτωση. Ποιος θα είναι αυτός; Δεν το γνωρίζω.
Δεν αναφέρομαι σε κινητοποιήσεις ή επαναστάσεις. Αυτές έχουν μάθει να τις αγνοούν ή να τις καταστέλλουν. Έχουν το καρπούζι, έχουν και το μαχαίρι. Η διαίσθησή μου μου λέει όμως ότι κάτι θα συμβεί το οποίο δεν θα έχει καμία σχέση με εμάς τους απλούς πολίτες. Δεν μπορώ όμως ούτε καν να σκεφτώ τι θα μπορούσε να είναι αυτό.
Σήμερα νιώθω εξαντλημένος. Όχι δεν είναι από τη δουλειά. Το αντίθετο. Θα έπρεπε να νιώθω καλύτερα πράγμα όμως το οποίο δεν ισχύει. Ίσως φταίει ότι είμαι ουσιαστικά κλεισμένος στο σπίτι για πολλές ημέρες. Καλή η εργασία από το σπίτι για λίγες μέρες. Μετά θέλεις όμως να αλλάξεις παραστάσεις. Να αλλάξεις ντουβάρια.
Οι άνθρωποι έχουμε την ανάγκη σε δύσκολους καιρούς να βλέπουμε έστω μια αχτίδα φωτός στο βάθος του τούνελ. Ίσως φταίει που δεν βλέπω την αχτίδα. Μια κωλοτρυπίδα βλέπω αντί για αχτίδα. Ίσως δεν βλέπω καλά.
Αλήθεια για πόσο σκοπεύουν να τη σύρουν την κατάσταση; Ιδίως αν δεν την σταματήσουμε εμείς. Αν φωναχτά ή σιωπηλά δεν σταματήσουμε να υπακούμε στις εντολές διεφθαρμένων ψυχικώς διαταραγμένων γραβατοφόρων.
Όταν δεν μπορείς να προβάλεις αντίσταση με ένα συντεταγμένο στράτευμα (γιατί απλούστατα δεν το έχεις) τότε σου μένει μια μόνο λύση. Ο ανταρτοπόλεμος. Μια τακτική τόσο αποδοτική που υπολογίζεται ότι για έναν καλά οργανωμένο αντάρτη χρειάζεσαι περίπου 10 στρατιώτες για να τον αντιμετωπίσεις.
Αλήθεια μου κάνει εντύπωση που ακόμα δεν έχουν τρυπήσει τις βάσεις δεδομένων των ψηφιακών πιστοποιητικών κόβιντ. Πως δεν τις έχουν κάνει μπάχαλο. Μάλλον οι συνάδελφοί μου δεν έχουν και αυτοί όρεξη.
Αυτά το ολίγα φίλοι μου. Όπως αντιλαμβάνεστε έχω κουραστεί και εγώ από όλη αυτή την κατάσταση. Αυτό φαίνεται και στα άρθρα μου. Το ευχάριστο είναι ότι το blog μου το έχω γιατί το αγαπάω και όχι για να βγάλω χρήματα. Δεν είναι ο εργοδότης μου. Έτσι έχω τη δυνατότητα για κάποιο μικρό διάστημα που με παίρνει από κάτω να γράφω και μέτρια άρθρα. Δεν θα χαθεί ο κόσμος. Τουλάχιστον όχι από αυτό.
Σας εύχομαι ένα όσο πιο ευχάριστο βραδάκι γίνεται.
Αύριο μια νέα μέρα. Εύχομαι καλύτερη από τη σημερινή.
Σας φιλώ στο κούτελο για καληνύχτα.
