Το κατάστημα έπαθε Κόβιντζ

Είμαι άνθρωπος που δεν ανεβάζει πυρετό σχεδόν ποτέ. Τα τελευταία χρόνια ανησυχούσα ότι χάλασε το μοτέρ και δεν ανεβάζει θερμοκρασία, ό,τι και αν πάθω. Θεωρούσα ότι κάτι τα έφτυσε στο σώμα μου και δεν αντιδρά όπως θα έπρεπε σε ιώσεις. Έκανα όμως λάθος.

Τελικά το μοτέρ δεν χάλασε. Επί 3 συνεχόμενες μέρες είχα 39,5 πυρετό. Ακόμα και με χιλιάρα παρακεταμόλη (ντεπόν) ο πυρετός έπεφτε με το ζόρι στο 38,5 για καμιά ώρα. Τα είδα όλα είναι η αλήθεια. Συνήθως τα αντιπυρετικά πιάνουν, έστω για κάποιες ώρες.

Σε κάποια φάση έβλεπα παραισθήσεις. Μάλλον από τον πυρετό. Σκέφτηκα 10 φορές να καλέσω το ασθενοφόρο. Ήμουν και μόνος στο σπίτι. Τελικά σκέφτηκα τα πρωτόκολλα που χρησιμοποιούν (Ρεμντεσιβίρη, κατάρρευση νεφρών και διασωληνώσεις) και αποφάσισα να το παλέψω στο σπίτι και ό,τι γίνει.

Στο σημείο αυτό να σημειώσω ότι με το άρθρο αυτό δεν δίνω συμβουλές υγείας, απλά περιγράφω τη δική μου ιστορία και τις δικές μου αποφάσεις.

Την τέταρτη μέρα επίσης είχα πυρετό αλλά όχι διαρκώς πια. Υπήρχαν διαλείμματα χωρίς να ψήνομαι. Για πρώτη φορά ένιωσα πως είναι να είσαι απύρετος. Έστω και για λίγο. Φυσικά ήμουν ανίκανος να κάνω το οτιδήποτε. Μεγάλη κατάντια και στεναχώρια. Ο ιός πρέπει να βαράει και στο μυαλό. Ένιωσα να βυθίζομαι σε πολύ σκοτεινά μονοπάτια κατάθλιψης. Δεν είμαι ο μόνος που το έπαθε κατά τη διάρκεια της ίωσης. Είδα στο διαδίκτυο ότι το παθαίνουν αρκετοί και ότι είναι απλά προσωρινό. Υπομονή θέλει.

Το οξυγόνο στο αίμα ήταν μια χαρά καθόλη τη διάρκεια. Βήχα ή δυσκολία στην αναπνοή δεν είχα, ευτυχώς. Αυτό όμως το οποίο ήταν πολύ έντονο ήταν ο πόνος στη βάση του λαιμού. Ένιωθα να έχω καταπιεί μια σακούλα ξυραφάκια. Εκεί άρχισα να ανησυχώ κάπως.

Την τρίτη μέρα οι πόνοι ήταν εξαιρετικά έντονοι. Πλακώθηκα σε χιλιάρι αμοξίλ για να σταματήσει το κακό. Γνωρίζω ότι τα αντιβιωτικά δεν κάνουν τίποτα ενάντια σε ιούς, θεώρησα όμως ότι μάλλον λόγω του ιού τα βακτήρια αποφάσισαν να κάνουν κάποιου είδους πάρτι. Δεν έπεσα έξω μάλλον. Την τρίτη μέρα της αντιβίωσης οι πόνοι σταμάτησαν.

Αφού πέρασε ο πυρετός και οι έντονοι πόνοι είχαμε άλλο παραμύθι. Απίστευτη κόπωση, ολική εξάντληση. Λες και κάθε πρωί με πατούσε μια νταλίκα. Φοβερό. Δεν το έχω νιώσει ποτέ μετά από ίωση και έχω περάσει δεκάδες γρίπες στη ζωή μου. Δεν μπορούσα ούτε τα λιγοστά πιάτα μου να πλύνω. Είμαι ένας άνθρωπος που μοντάρει τρίμετρη ντουλάπα κρεβατοκάμαρας ή ολόκληρη κουζίνα και είμαι μια χαρά. Τώρα δεν μπορούσα για 10 λεπτά να σταθώ να πλύνω πιάτα. Κάτι προσπάθησε να με στείλει στον άλλο κόσμο.

Φυσικά και πήγα στο γιατρό μου για τον απλούστατο λόγο ότι χρειαζόμουν τα απαραίτητα έγγραφα για την εργασία μου. Το γρήγορο τεστ όπως και το PCR ήταν θετικά. Ένας θεός ξέρει τι διάολο μετράνε αυτά στην πραγματικότητα. Απλά σήμερα όλα τα λέμε Κόβιντζ. Αυτή την εντύπωση έχω.

Από την αρχή πλακώθηκα σε C, D και ψευδάργυρο. Σε υψηλές ποσότητες. Την ημέρα της «πτώσης» μια συνάδελφος στη δουλειά έφυγε νωρίτερα διότι δεν αισθανόταν καλά και ένα γρήγορο τεστ που έκανε στο γραφείο την έβγαλε θετική. Γνώριζα λοιπόν ότι μάλλον την έφαγα και γω. Πλακώθηκα στα συμπληρώματα από νωρίς. Τα παίρνω ούτως ή άλλως απλά τριπλασίασα τις δόσεις.

Αυτό το οποίο με επανέφερε στα πόδια μου ήταν το Σελήνιο. Χτυπάω πλέον 100 μικρογραμμάρια την ημέρα. Θα το κάνω για λίγες μέρες ακόμα.

Πλέον είμαι καλά. Λειτουργώ στο 90% από την Πέμπτη. Υπάρχουν ώρες που ακόμα πέφτει η απόδοσή μου στο 50%. Από ό,τι φαίνεται ο οργανισμός μου είναι ακόμα καταπονημένος.

Αυτά τα ολίγα φίλοι μου.

Το σχέδιο για διακοπές στη φύση μετά από 27 χρόνια προχωρά παρά τα σοβαρά προβλήματα με τις πτήσεις στην Γερμανία. Εύχομαι να πάνε όλα καλά.

Σας φιλώ στο κούτελο. Πέρασε και αυτή η μπόρα. Τώρα να δούμε τι άλλο έχει στον καταψύκτη το αχτύπητο δίδυμο Φάουτσι-Γκέιτς.

Τι άλλο θα πρέπει να αντέξει το ταλαιπωρημένο αλαβάστρινο κορμί μου.