Solo 7-day overnight in Sithonia Chalkidiki - Η αναχώρηση

Τελικά έκλεισα εισιτήριο επιστροφής και βρήκα πως θα πάω εκεί που θέλω να πάω.

Έχω χρόνια να βρεθώ αγκαλιά με την Ελληνική φύση. Η μικρή μας γαλάζια χώρα είναι μοναδική σε φυσικές ομορφιές και νοστιμιές. Το αντιλαμβάνεσαι ακόμα πιο έντονα όταν ζεις στο εξωτερικό. Αν δεν ήταν μαρτύριο η ζωή στη χώρα θαρρώ ελάχιστοι θα μετανάστευαν για να ζήσουν στο εξωτερικό. Αυτή είναι η πραγματικότητα.

Πιθανώς να ποστάρω κάποια βίντεο στην παρέα μας στο Telegram οπότε αν δεν έχεις γίνει μέλος ακόμα τώρα είναι η ευκαιρία να το κάνεις. Έχω δημιουργήσει ένα κανάλι στο YouTube για να ανεβάζω τις περιπέτειές μου για την κόρη μου. Όχι φυσικά για να κάνω καριέρα ή να μιλάω για τα €μβόλια γιατί ο λογαριασμός δεν θα παραμείνει στη θέση του ούτε για 24 ώρες. Η ερώτηση είναι αν θα έχω το ψυχικό σθένος και την όρεξη να το κάνω. Παίζει και το θέμα αν θα έχω κάποια σύνδεση της προκοπής για να ανεβάσω κάτι τέτοιο. Θα δούμε.

Ο χειμώνας προβλέπεται βαρύς όπως κάθε χειμώνας από την κατάρρευση της Lehman Brothers και μετά. Κάθε πέρσι και καλύτερα που λέμε. Έχω όμως την εντύπωση ότι δεν θα είναι τόσο χάλια όσο λένε. Μην ξεχνάτε ότι η Ελλάδα χρεοκοπεί και βγαίνει από το ευρώ από το 2010. Ακόμα μέσα είναι.

Το ταξίδι το σχεδιάζω υλικοτεχνικά εδώ και 3 μήνες περίπου. Δεν ήταν τόσο απλό γιατί απλούστατα σε ένα σακίδιο δεν θα έπαιρνα μόνο τα ρούχα μου αλλά το σπίτι μου (!) και οτιδήποτε θα μου χρειαστεί για 11 περίπου μέρες. Ναι, το 7 μέρες αυξήθηκε σε 11. Με τις ελλείψεις στην αγορά, τα υψηλά κόστη και το απλό γεγονός ότι δεν είμαι πλούσιος, η όλη διαδικασία αποτέλεσε άθλο. Το πλεονέκτημα είναι προφανές. Αν κλείσεις ένα δωμάτιο για 100€ την ημέρα x 11 μέρες τότε δίνεις 1.100€. Με το πέρας των ημερών αυτών δεν σου μένει τίποτε απολύτως από αυτά τα 1.100€. Αντίθετα με τον εξοπλισμό Outdoor, αν δεν τον διαλύσεις τελείως μπορείς να τον έχεις για πολλά ακόμα χρόνια. Έχω τέτοια αγάπη για τη φύση που δεν θέλω δωμάτια! Δεν θέλω άλλο τσιμέντο. Ζω σε αυτά τα κλουβιά για περιστέρια (που δεν θεωρώ σπίτια) όλη μου τη ζωή. Η εφεύρεση της πολυκατοικίας έγινε για τη στέγαση εργατών από τις μεγάλες φάμπρικες. Μην ξεχνάμε πως προέκυψε η ιδέα. Σπίτι είναι για μένα αυτό το οποίο έχει και κήπο, γκαράζ και υπόγειο. Αυτό το πράγμα που είναι μόνο του σε κάποιο οικόπεδο δηλαδή. Εκεί που μπορείς να φυτέψεις και καμιά ντομάτα και να έχεις κότες να σε κοιτάνε σαν ηλίθιες.

Αποχαιρετώ για λίγο τους πιστούς φίλους αναγνώστες του blog. Γνωρίζω ότι θα σας λείψω αλλά ήταν απαραίτητο να φύγω. Για να διατηρήσω τα λογικά μου δηλαδή. Όσα έμειναν από αυτά. Θα βγάλω και εκατοντάδες φωτογραφίες τις οποίες στη συνέχεια θα χρησιμοποιήσω στα άρθρα μου. Αυτό που το πάτε.

Πέρασα πολλά τα τελευταία χρόνια. Απίστευτα πολλά. Αποτελεί θαύμα ότι ζω και έχω κάποιου είδους σωματική και ψυχική υγεία. Φυσικά όχι στο 100%. Ο πόλεμος έχει αφήσει τα σημάδια του. Τελευταία ήρθε και το κερασάκι στην τούρτα. Δεν γνωρίζω αν το κερασάκι ήταν το πρόβλημα ή έχει πολτοποιηθεί η τούρτα. Κάτι από τα δυο πάντως.

Οφείλω και πάλι ένα μεγάλο ευχαριστώ στο κοινό της σελίδας. Μου δίνει χαρά να μοιράζομαι τα νέα μου, βίντεο, πραγματικές ειδήσεις και αποκαλύψεις μαζί σας. Είναι μια λατρεία δεκαετιών που θα συνεχίσω να κάνω. Δεν φοβάμαι κανέναν. Μου τα έχουν κάνει όλα εκτός από το να με κλείσουν μέσα ή να με στείλουν στον άλλο κόσμο. Υπήρξαν εποχές που τα έλεγα από το γυαλί. Πάλι δεν φοβόμουν κανέναν.

Είπα να γράψω ένα σύντομο άρθρο αποχαιρετισμού και πάλι άρχισα τη φλυαρία.

Επιστροφή στο θέμα μας λοιπόν.

Θα προσπαθήσω να αποσυνδεθώ όσο γίνεται από τον τεχνικό κόσμο και να διαβάσω μερικά βιβλία υπό του ήχο του παφλασμού των κυμάτων. Φαντάζομαι ώρες μετά το μεσημέρι διότι οι δερματικοί μου ιστοί δεν έχουν κατασκευαστεί για υψηλά επίπεδα ακτινοβολίας. Κανονικά θα έπρεπε να με τυλίξω σε αλουμινόχαρτο για να βγω στην παραλία, όπως κάνεις τη γαλοπούλα για να μην καεί.

Φαντάζομαι ήδη πόσο δύσκολο θα είναι να κατεβάσει στροφές το ηλίθιο μυαλό μου που μονίμως λειτουργεί 24/7 στις 10.000 στροφές. Θα μου πάρει μερικές μέρες πιστεύω. Κανονικά οι άδειες το καλοκαίρι θα έπρεπε να είναι 1 μήνα και όπως παλιά να πληρώνεσαι κάποιο επίδομα διακοπών. Να μην έχεις και το άγχος των τρεχόντων εξόδων και λογαριασμών που φυσικά δεν σταματούν. Το γράφω αυτό γιατί θα κληθούμε στο επόμενο διάστημα μετά την καταστροφή, όσοι επιβιώσουμε να στήσουμε ένα νέο κόσμο. Ας τον κάνουμε καλύτερο.

Στεναχωριέμαι που σας αποχαιρετώ αλλά με γεμάτες μπαταρίες θα μπορώ να είμαι ακόμα πιο μαχητικός, παραγωγικός και χρήσιμος για το χειμώνα που έρχεται.

Φιλιά στο κούτελο