Solo 7-day overnight in Sithonia Chalkidiki - Η επιστροφή

Έχω καμιά κατοστή άρθρα να γράψω για το θέμα, αλλά ας αρχίσω με μια εισαγωγή.

Το σημαντικό είναι ότι τα κατάφερα, επιβίωσα και γέμισα τις μπαταρίες μου για το δύσκολο χειμώνα που έρχεται.

Αρχικός μου στόχος ήταν να κινηθώ γύρω από την περιοχή του Αρμενιστή, χρησιμοποιώντας ως βάση το γνωστό κάμπινγκ το οποίο γνωρίζω εδώ και δεκαετίες.

Είχα να μείνω σε κάμπινγκ για περισσότερο από 5 μέρες εδώ και τουλάχιστον 2 δεκαετίες. Όπως διαπίστωσα από τότε η Ελλάδα έχει αλλάξει πολύ.

Το πρώτο σοκ ήταν ότι έπρεπε να είχα κάνει κράτηση για σκηνή (!). Λες και θα έμενα στο Χάγιατ. Ποτέ στη ζωή μου δεν είχα κάνει κράτηση για μια σκηνή 2 ατόμων. Οι εποχές όμως άλλαξαν. Τα δωμάτια στην περιοχή κόστιζαν από 100€-200€ την ημέρα! Δεν αναφέρομαι σε τουριστικές επιχειρήσεις πολυτελείας. Αναφέρομαι σε απλά δωμάτια το κόστος των οποίων δεν θα έπρεπε να ξεπερνά τα 50€. 200€ την ημέρα αναλογεί σε κόστος ενοικίασης των 6.000€ το μήνα. Μας δουλεύετε; Έγινε η Χαλκιδική Μονακό και δεν το ξέρω;

Αποτέλεσμα ήταν όλοι οι λάτρεις των δωματίων να μετακινηθούν σε κάμπινγκ. Συνέπεια αυτού ήταν να πλημυρίσουν τα κάμπινγκ σε όλη τη Χαλκιδική. Δεν υπήρχε χώρος πουθενά για μια σκηνή 2 ατόμων.

Τελικά μετακινήθηκα στην περιοχή του Μαρμαρά σε ένα κάμπινγκ που είχε τις ανέσεις των ΥΕΑ (σχολή Υποψήφιων Έφεδρων Αξιωματικών). Κοινώς ξαναέκανα Χαϊδάρι. Αν με καλέσουν για φαντάρο, είμαι πανέτοιμος.

Ο εξοπλισμός μου που σχεδίασα προσεκτικά επί 3 ολάκερους μήνες λειτούργησε στην πλειοψηφία του. Ένα 20% ήταν πράγματα τα οποία τελικά δεν χρειάστηκα. Ένα άλλο 20% θα έπρεπε να το είχα αγοράσει αλλά δεν το έκανα.

140 χιλιόμετρα πεζοπορίας

Δεν άφησα παραλία στην περιοχή. Πολύ περπάτημα κάτω από εξαντλητικές θερμοκρασίες. Η περιοχή του Μαρμαρά είναι ορεινή. Πολύ ανηφόρα και κατηφόρα. Τα είδα όλα. Να μην ξεχνάμε ότι λίγο πριν φύγω πέρασα Κόβιντζ άσχημα, σε σημείο που είχα φλεγμονή στην καρδιά μου. Όλα αυτά πέρασαν. Πέρασα δεκάδες ώρες χαζεύοντας τη θάλασσα και τα ηλιοβασιλέματα. Απολαμβάνοντας την μοναδική φυσική ομορφιά της χώρας.

Κάποια πράγματα όμως δεν τα είχα υπολογίσει. Τα βίντεο που βλέπω στο YouTube αφορούν ανθρώπους που κατασκηνώνουν κυρίως σε περιοχές του Καναδά και της Αμερικής. Κανένας από αυτούς δεν κατασκηνώνει σε βραχώδη εδάφη σε καταστροφικά υψηλές θερμοκρασίες. Όπως αποδείχθηκε τα πράγματα σε αυτή την περίπτωση είναι εντελώς διαφορετικά.

Όπως προανέφερα το άρθρο αυτό είναι εισαγωγικό. Θα επανέλθω με περισσότερες πιο αναλυτικές δημοσιεύσεις. Θα σας πω τι χάλασε (μάρκες) και με τι τα αντικατέστησα τελικά.

Τρία ήταν τα κύρια σημεία του ταξιδιού που μου μετέτρεψαν τη διαμονή σε κόλαση

Η ολική αποτυχία της κάρτας της Deutsche Bank

Δεν λειτούργησε ούτε για πληρωμές, ούτε για ανάληψη μετρητών. Χαμογελούσα με τους νεοταξίτες που θέλουν μια αχρήματη κοινωνία. Ας φτιάξουν πρώτα τα συστήματά τους και το συζητάμε. Είμαστε όλοι μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης υποτίθεται, με κοινό νόμισμα. Εδώ γελάμε.

Το δεύτερο ήταν ότι έσκασε το στρώμα τη δεύτερη μέρα της διαμονής μου

.. με αποτέλεσμα να κοιμάμαι πάνω σε κοτρόνες. Δεν πάμε με σκηνή στην Ελλάδα αν δεν έχουμε κάτι να βάλουμε κάτω από αυτή. Δεν είχα μαζί μου Tarp (μουσαμά) με αποτέλεσμα οι πέτρες χάλασαν ακόμα και το πάτωμα της σκηνής. Δεν χρησιμοποιούμε στρώμα αν δεν έχουμε να βάλουμε από κάτω κάτι σαν Yoga Mat. Επίσης αν ξαπλώσεις πάνω σε φουσκωτό στρώμα από πλαστικό σε υψηλές θερμοκρασίες μένεις κολλημένος πάνω στο στρώμα. Τη λύση έδωσε μια βαμβακερή πετσέτα θαλάσσης. Ξέρετε, αυτές οι λεπτές.

Η τρίτη ολική καταστροφή ήταν ότι το κάμπινγκ δεν είχε δέντρα!

Δεν υπήρχε σκιά. Αποτέλεσμα ήταν η ανάπτυξη θερμοκρασιών ως 65C μέσα στη σκηνή! Κόντεψαν να σκάσουν οι μπαταρίες για το ηλεκτρονικό που είχα μέσα, καταστράφηκαν συσκευές, χάλασαν αντικείμενα. Δεν υπήρχε περίπτωση να ξαπλώσω λίγο να χαλαρώσω τα απογεύματα. Πραγματική κόλαση. Δεν πρόκειται να το ξανακάνω ποτέ υπό αυτές τις προϋποθέσεις. Το μίσθωμα που πληρώνεις σε ένα κάμπινγκ είναι για δυο μόλις πράγματα: δέντρα, και εγκαταστάσεις υγιεινής. Αυτά. Αν δεν υπάρχουν αυτά τότε δεν υπάρχει αντικείμενο να πληρώσεις.

Φυσικά γύρισα σοφότερος. Εκτός των παραπάνω πέρασα τέλεια. Γνώρισα καμιά κατοστή άτομα. Στο τέλος με καλούσαν όλοι ταυτόχρονα για μπύρα. Δεν μπορώ να πίνω συνέχεια οπότε την κοπανούσα κάπου να απολαύσω μόνος το ηλιοβασίλεμα.

Παρά τα 140 χιλιόμετρα πεζοπορίας γύρισα 2,5 κιλά βαρύτερος. Το φαγητό ήταν καταπληκτικό, ίσως αυξήθηκε και ελαφρώς η μυϊκή μάζα. Μπορεί.

Επιστρέφοντας και έχοντας τις μνήμες νωπές παρήγγειλα από το Amazon οτιδήποτε καταστράφηκε ή θα έπρεπε να έχω στην εκδρομή εξαρχής. Οι τιμές βρίσκονται στον Καιάδα διότι κανείς δεν αγοράζει τέτοια εποχή αυτού του είδους τον εξοπλισμό.

Αν θα υπάρχει πλανήτης που να λειτουργεί του χρόνου αυτό είναι ένα θέμα. Θέλω όμως να έχω το σακίδιό μου έτοιμο για ψυχολογικούς λόγους.

Το σακίδιο αποδείχθηκε ανθεκτικό. Αν και το φόρτωσα στα όρια. Είναι 45 λίτρων και δεν κάνει για τόσες μέρες. Για βδομάδα και πάνω χρειάζομαι σακίδιο 60-70 λίτρων για να μην κρέμονται όλες οι παπαριές απόξω.

Ταξιδεύοντας μόνος

Παραδόξως πολλοί με ρώτησαν πως την παλεύω μόνος. Τους κοιτούσα με απορία. Όλο το χρόνο εργάζομαι με 40 άτομα, έχω στο τηλέφωνο 9.000 δασκάλους, 3.000 σχολεία, 180 φορείς και δυο υπουργεία. Γυρνώντας στο σπίτι έχω οικογένεια που μονίμως κάτι γίνεται. Υπάρχουν στιγμές το χειμώνα που παρακαλάω για μισή ώρα ησυχία να μείνω μόνος με τις σκέψεις μου.

Ο κόσμος φοβάται περισσότερο από όλους τον ίδιο του τον εαυτό. Πρέπει να έχει καμιά δεκαριά άτομα γύρω του για να μην νιώθει ανασφαλής. Αν δεν τα βρίσκεις με τον εαυτό σου δεν υπάρχει περίπτωση να τα βρεις με κανέναν.

Με κοιτούσαν λίγο περίεργα. Όταν φυσικά ήμουν κοντά σε κόσμο που το περισσότερο διάστημα δεν ήμουν.

Του χρόνου ίσως πάμε παρέα. Μια ομάδα από τους αναγνώστες του tomsnews. Θα κινηθώ αυτή τη φορά στην περιοχή γύρω από το Καλαμίτσι. Για «αιτήσεις συμμετοχής» στείλτε ένα Email στην σελίδα επικοινωνίας. Μια σκέψη κάνω. Έτσι κάνω στο tomsnews. Γράφω όπως ακριβώς σκέφτομαι. Πως σας φαίνεται η ιδέα;

Η εμπειρία ήταν μοναδική

Οι πόνοι στο πεπτικό χάθηκαν. Οι πόνοι στην καρδιά εξαφανίστηκαν. Επέστρεψε η αγάπη για τη ζωή. Σκέφτηκα εκατοντάδες ώρες. Γέμισα ένα τετράδιο ιδέες και σχέδια για το μέλλον. Διάβασα βιβλία και Αρκάδες. Γέλασα, πικράθηκα, λάτρεψα, χάρηκα, αισθάνθηκα ένα μικρό αναπόσπαστο κομμάτι της φύσης.

Παρήγγειλα ήδη ό,τι καταστράφηκε (δεν ήταν πολλά) και ό,τι θα έπρεπε να έχω μαζί μου εξαρχής. Τώρα απλά περιμένω να τα παραλάβω.

Είμαι πολύ χαρούμενος που μπόρεσα να απολαύσω τις ομορφιές της Ελληνικής φύσης, τη θάλασσα, την αλμύρα, τα βουνά, τα ηλιοβασιλέματα, τα χρώματα.

Φυσικά και θα το επαναλάβω. Πολύ καλύτερα οργανωμένος αυτή τη φορά και όλη τη γνώση που μάζεψα και θα μοιραστώ μαζί σας κατά τη διάρκεια του χειμώνα.

Φιλιά στο κούτελο.