Εξοπλισμός Part 1: τα πασαλάκια

Το έλεγαν οι αουντοράδες. Μόλις παραλάβεις τη σκηνή, βγάλε τα πασαλάκια, άνοιξε τον κάδο, ρίχτα μέσα. Τώρα κατάλαβα γιατί επέμεναν.

Για λόγους μείωσης του κόστους και του βάρους οι κατασκευαστές σκηνών περιλαμβάνουν στο πακέτο πασαλάκια του κώλου. Στην ουσία είναι στραβωμένα σύρματα. Δεν έχει σημασία πόσο ακριβή είναι η σκηνή που πήρες. Στην καλύτερη περίπτωση σε σκηνές που κάνουν 500€ να συμπεριλάβουν πασαλάκια αλουμινίου. Ούτε αυτά κάνουν για περιοχές με πετρώδες έδαφος. Κοινώς Ελληνικά κατσάβραχα.

Αυτά τα οποία είχε η σκηνή μου στράβωσαν όλα και φυσικά τα πέταξα. Βασανίστηκα μέσα στη ζέστη να στήσω τη σκηνή. Μετά ήρθαν και καταιγίδες και έτρεμα μη βρω τη σκηνή στη θάλασσα. Όλα αυτά για ένα έξοδο της τάξης των 11€/τετράδα. Στερνή μου γνώση να σ' είχα πρώτα.

Τα εικονιζόμενα στην φωτογραφία είναι από ατσάλι και κοστίζουν μόλις 11€/τετράδα. Φυσικά είναι πιο βαριά από τα «στραβωμένα σύρματα». Ζυγίζουν 110 γραμμάρια το ένα! Βάρος όμως το οποία θα κουβαλήσω με χαρά. Έχω βρει τρόπους να εξοικονομήσω το επιπλέον βάρος. Η σκηνή ήρθε με 12 από αυτά τα φτηνιάρικα. Επίσης βαριά αλλά άχρηστα. Τώρα αγόρασα μόλις 8 (22€) διότι τόσα ακριβώς χρειάζομαι. 6 για τη βάση της σκηνής και 2 για τα πλαϊνά. Γλιτώνω το βάρος από τα 4 επιπλέον στραβοσύρματα. Όσο και αν είναι αυτό. Υπολογίζω ότι το σακίδιο θα βαρύνει κατά μισό κιλό περίπου. Θα εξοικονομήσω μεγάλο μέρος όμως με κάποιες αλλαγές που θα κάνω. Να σημειώσω στο σημείο αυτό ότι το κόστος πριν τις διακοπές ήταν χαμηλότερο. Μάλλον όπως όλα οι τιμές των μετάλλων έχουν αυξηθεί το τελευταίο διάστημα.

Δεν τα δοκίμασα ακόμα αλλά δείχνουν ικανά να σπάσουν πέτρα. Τουλάχιστον κάποια πέτρα που θα συναντήσει στο χώμα. Μου δίνουν την εντύπωση ότι μπορείς να σκοτώσεις αρκούδα με δαύτα. 

Πόσα χρόνια εκνευρίζομαι όταν μπαίνει ο μισός πάσσαλος και μετά βρίσκει πετραδάκι και στραβώνει

Ανεβάζω 200 πίεση με κάτι τέτοια ιδίως όταν φτάνεις μετά από ταξίδι και έχει αποπνικτική ζέστη. Ένα πετραδάκι να υπάρχει σε οικόπεδο 2 στρεμμάτων θα το πετύχω, να είστε σίγουροι. Πρέπει να έχω κάποιο υπερφυσικό ταλέντο σε αυτό.

Εύχομαι να τα είχα στο ταξίδι μου. Θα διευκόλυναν πολύ τα πράγματα και θα ήμουν ήσυχος ότι με ένα μπουρίνι δεν θα έβρισκα τη σκηνή στο Αιγαίο. Ζήλεψα το γείτονα (στο επάγγελμα τορναδόρος) που μετέτρεψε βίδες των 20 εκατοστών σε πασαλάκια. Πήρε τη βαριά, τα κάρφωσε, τέλος.

Από εδώ και πέρα δεν θα σνομπάρω πια το θέμα. Μόλις αγοράζω μια σκηνή, πρώτη κίνηση να πετάω τις σαβούρες που δίνει ο κατασκευαστής. Στην καλύτερη περίπτωση θα τα στραβώνω ακόμα περισσότερο να τα κάνω κρεμάστρες.

Επέλεξα τα συγκεκριμένα διότι είναι από ατσάλι. Έχω πλαστικά και αλουμινίου αλλά θεωρώ ότι δεν κάνουν για τα εδάφη στα οποία σκοπεύω να κινηθώ. Τα τιτανίου είναι είτε υπερβολικά λεπτά ή απλησίαστα σε τιμή. Τουλάχιστον για μένα. Μερικές φορές στη ζωή η χαμηλή τεχνολογία (low-tech) λύνει το πρόβλημα.

Το άρθρο αυτό αποτελεί μέρος μιας σειράς δημοσιευμάτων όπως υποσχέθηκα να κάνω. Η εμπειρία που μάζεψα κατά τη διάρκεια της 11ήμερης εκδρομής, όλα όσα έμαθα από τα παθήματά μου, θα τα μοιραστώ μαζί σας.

Αν κάποιος ενδιαφέρεται για το προϊόν το οποίο τελικά επέλεξα παραθέτω το link εδώ. Δεν βγάζω χρήματα από το Amazon. Δεν έχω καν «λογαριασμό συνεργάτη». Δεν είναι κακό να βγάζεις χρήματα στη ζωή σου, απλά δεν το κάνω με τη σειρά αυτή των άρθρων.

Καλό μπήξιμο. 

Τώρα γιατί ακούγεται ερωτικό αυτό 🤔