Τι καλοκαίρι κι αυτό ρε παιδάκι μου, για μένα όχι για όλους

Post 2692 Photo

Λένε κάποιοι και σωστά το λένε πως όλη τη βδομάδα περιμένουμε το ΣΚ όλο το χρόνο περιμένουμε τις διακοπές που είναι δεν είναι ούτε 10 μερούλες για τους περισσότερους και τελικά μάλλον η ζωή περνάει και την έχουμε ζήσει ελάχιστα...

Και πάλι εδώ, καλά όχι πως έλειψα καιρό αλλά αυτή η ψευδαίσθηση ρε παιδί μου πως έφυγα. Θα αναρωτηθείτε, ίσως, μα δεν έφυγες; Ναι έφυγα για 15 μέρες αλλά οι 2 που ταξίδεψα δε μετράνε γιατί αφενός έφτασα βράδυ κι αφετέρου γύρισα μεσημέρι, οπότε μιλάμε για 13 μέρες ακέραιες. 

Δε σας νοιάζουν εσάς όλα αυτά, αλλά γω δω μέσα γράφω τον πόνο μου και τον γράφω όπως ακριβώς τον βιώνω, δεν ωραιοποιώ ποτέ τις καταστάσεις. Για κανέναν, ούτε για μένα, ούτε για κανέναν που αγαπώ. Αυτό δεν αρέσει βέβαια αλλά για αυτό έχω φίλους αληθινούς, η περιουσία μου δηλαδή είναι αυτοί και είμαι βαθύπλουτη!!!

Λοιπόν, όταν είσαι μοναχοπαίδι κι έχεις να δεις τους γονείς σου 25 μήνες δια ζώσης είναι ένα θέμα, ειδικά όταν αυτοί έχουν θέματα υγείας σοβαρά. 

Ένα μόνο Σαββατοκύριακο ολάκερο είχα στη διάθεσή μου, οπότε τα υπέροχα παιδιά μου κανόνισαν έκπληξη ΣΚΔ να περάσουμε ένα όμορφο τριήμερο, μια απόλαυση μικρή που θα βοηθήσει να πάει παρακάτω η ζωή, αυτή η ζωή που ολοκλήρωσε κάποιους κύκλους αλλά ανοίγει πάντα νέους. Ευτυχώς δηλαδή γιατί αλλιώς θα ήταν πολύ βαρετή. 

Η αγαπημένη Θεσσαλονίκη, αφού εκεί μεγάλωσα, είναι σαν τη γκόμενα που όμορφη δεν τη λες αλλά έχει κάτι και τη γουστάρουν οι άντρες για σχέση αλλά κι οι γυναίκες για παρέα! Ναι τέτχοια είναι η Θεσσαλονίκη μας κι ας μην έχω καμία απολύτως καταγωγή από εκεί. 

Πόσο όμορφο το κέντρο της που το περπάτησα χαζεύοντας με τα μανάρια μου! Καθαρό, περιποιημένο, είχα καιρό να τη δω έτσι την πόλη! 

Ωστόσο δεν μπορώ να μην αναφέρω το καταθλιπτικό ύφος των ανθρώπων που πρόλαβα να παρατηρήσω. Κοίταγα γύρω γύρω σαν το φυλακισμένο που έχει χρόνια να δει το φως του ήλιου. Να προλάβω να σκανάρω εικόνες, όσες πιο πολλές μπορώ μέχρι την επόμενη φορά που θα ξανάρθω γιατί υποσχέθηκα στον εαυτό μου πως δεν θα αργήσω άλλη φορά, για πολλούς λόγους, προσωπικούς. 

Τι να πω και για τα Σύβοτα που πέρασα εκεί ένα τριήμερο όμορφο! Γεμάτο κόσμο, κυρίως Ιταλούς. Δεν είχα ξαναπάει. Μοιάζει με νησί. Οι άνθρωποι ευγενικοί κι οι τιμές πάρα πολύ προσιτές στο φαγητό, στις παραλίες για τα καταλύματα δεν γνωρίζω. 

Γιατί τα γράφω όλα αυτά; Γιατί έχουμε μια από τις ωραιότερες χώρες του κόσμου κι όμως δεν καταφέραμε να την κάνουμε στολίδι. Τι πάθαμε οι άνθρωποι; Ωραία ναι οι πολιτικοί οι διεφθαρμένοι την ξεζούμισαν, εμείς γιατί δεν αντιδράσαμε ποτέ;;; Γιατί αυτό μας καθιστά συνένοχους. Θα σκεφτείτε εσείς οι τρεις που θα το διαβάσετε τι μαλακίες μας λες ρε Βίκυ και μπορεί να έχετε και δίκιο, τι μπορεί δηλαδή έχετε. Αλλά να πως το λένε ρε παιδί μου πάντα υπάρχει χρόνος και τρόπος, αν θες, να αλλάξεις μια παγιωμένη κατάσταση αρκεί να το θες. Τόσος ήλιος, τόσοι άνεμοι θα μπορούσαμε να κάνουμε θαύματα και να εργαζόμαστε όλοι και να είναι όλοι αξιοπρεπείς. Ναι ναι ξέρω μα η νέα τάξη πραγμάτων, μα αυτοί που μας κυβερνούν όλους μα μα μα. Όταν δε θες κάτι να κάνεις οι δικαιολογίες άπειρες. 

Έχουμε λένε έναν πολύ δύσκολο χειμώνα μπροστά μας και μας το λένε αυτοί που η μόνη δυσκολία που αντιμετώπισαν στη ζωή τους είναι τι θα φορέσουν, που θα πάνε και που και πόσα θα φάνε. Α σαπέρα ρε. Ρωτήσατε τον κόσμο να σας πει τι είναι να περνάς δυσκολίες όλη σου τη ζωή; Και δεν εννοώ μόνο τις οικονομικές. 

Θα περάσει κι αυτό, τίποτα δεν κρατά για πάντα, όλα περνάνε είτε είμαστε εμείς εδώ είτε φύγουμε.

Βαστάτε γερά φίλοι μου, χαμογελάστε να σας χαμογελάσει κι η ζωή και σας το λέω γω που έχασα τη μπάλα κάποια στιγμή. Θα σας αφιερώσω ένα άρθρο με την αλήθεια μου!

Γερνάω μαμά και γερνάς κι εσύ κι εγώ είμαι μακριά σου.

Συγνώμη μαμά....

Δες περισσότερα..

Μια Κυριακή 

Γερνάω μαμά…

Ήρθε η εποχή που θα μας πουν μαλάκες

Εντάξει εδώ και χρόνια μας αποκαλούν έτσι, δηλαδή τι μας αποκαλούν, το νιώθουμε οι ίδιοι μας κι ας μην το παραδεχόμαστε φωναχτά τουλάχιστον. Μέσα μας όμως ξέρουμε πολύ καλά τι γίνεται ή τι δεν γίνεται.

16 Νοεμβρίου 2022

Γράφω όταν έχω κάτι να πω, κι ελπίζω όπως τα γράφω να είναι κατανοητά από εσάς που απευθύνομαι. Ελπίζω...

 Τετάρτη 9 Νοέμβρη 2022

Έχω γράψει κάποια άρθρα εδώ με τίτλο την ημερομηνία, κάτι σαν ημερολόγιο δηλαδή. Ας το συνεχίσω λοιπόν! Η φωτό τη Δευτέρα τραβηγμένη μέσα από το αεροπλάνο στην επιστροφή από τον τόπο καταγωγής στον τόπο διαμονής. Κοίτα μαμά χωρίς πατρίδα!

Αυτό το τι ζούμε ρε μαλάκα μου στη μεγαλύτερη διάστασή του από ποτέ!

Είναι κάμποσα χρονάκια τώρα που ζούμε στη σφαίρα του Μάτριξ. Από το 2010 αρχίσαμε όσοι ειδικά ζούμε ή ζούσαμε στην Ελλάδα να μας αγγίζει εξ απαλών ονύχων το πρόβλημα.

Όμορφα που περνάμε δω στην εξωτική Αλλεμάνια

Θα σας πω κάποια πράγματα που διαβάζω, ακούω σε βίντεο έτσι για να γελάσουμε παρέα αλλά και να μάθετε αυτά που ενδεχομένως δεν ξέρετε, θα κουτσομπολέψω λιγάκι δηλαδή.

Παγκόσμια ημέρα ψυχικής υγείας..χθες

Θα έπρεπε να φροντίζουμε κάθε μέρα την ψυχική μας υγεία. Γνώμη μου

Τι είναι ευτυχία άραγε

Εξαρτάται σε ποια ηλικία βρίσκεσαι θα απαντήσω μόνη μου, διότι εδώ σε αυτό το υπέροχο μπλογκ του εξαιρετικού φίλου κι ανθρώπου Τομ εγώ μπορώ να γράφω ό,τι θέλω.

Δεν ξέρω τι τίτλο να βάλω, σχωράτε με

Να μιλήσουμε λίγο για την κατάθλιψη;Όχι αυτήν που φαντάζεται ο κόσμος, αυτό το περίεργο που είσαι λίγο blues, αλλά την ασθένεια, την καταγεγραμμένη και μελετημένη και καταχωρημένη στα ιατρικά βιβλία ως μια κανονική ασθένεια όπως ακριβώς είναι και ο σακχαρώδης διαβήτης. 

Μια όαση ελεύθερης γραφής *κλέβω άραγε τα πνευματικά δικαιώματα της σελίδας; 

Έχω τόση πολλή ανάγκη να γράψω, να βγάλω αυτά που έχω μέσα μου που δεν ξέρω αν υπάρχει σέρβερ να φιλοξενήσει τον όγκο μου (νταξ υπερβάλλω..λίγο)

Όλα του γάμου δύσκολα 

Πάει καιρός, πολύς για την ακρίβεια που έχω να γράψω κάτι εδώ..

Παγκόσμια ημέρα ψυχικής υγείας... χθες 

Υγεία το πιο πολύτιμο αγαθό διαχρονικά. Μια μέρα αφιερωμένη στην ψυχική υγεία, ενώ θα έπρεπε να είναι κάθε μέρα αφιερωμένη στην ψυχική μας υγεία και στην υγεία γενικότερα.

Δευτέρα 5 Οκτωβρίου 2020 - Πόσο μου αρέσουν οι Δευτέρες

Δευτέρα ξεκινά η εργάσιμη εβδομάδα, η σχολική εβδομάδα, οι δίαιτες κι άλλα όμορφα.

Πέμπτη 24 Σεπτεμβρίου 2020 - Τα τραμ με έχουν καταστρέψει

Κανονικά πρέπει να πάω να αγοράσω ένα καινούριο ποδήλατο. Να μην κυκλοφορώ με τα τραμ.

Τετάρτη 23 Σεπτεμβρίου 2020 - Βαδίζοντας στον έκτο χρόνο στη Γερμανία

Πότε πήρα την απόφαση να φύγω, πότε ήρθα, πότε πέρασαν 5 χρόνια γεμάτα από όλα δεν το κατάλαβα.

Δευτέρα 21 Σεπτεμβρίου 2020 - Αλλαγή εποχής κι οι σκέψεις μου που ακολουθούν

Αναμφισβήτητα ως τώρα ήταν και είναι η πιο περίεργη χρονιά που έχω βιώσει κι εγώ και πολλοί άλλοι.

Πόση μοναξιά εκεί έξω τελικά;

Είναι άραγε μοναξιά ή κάτι άλλο πιο βαθύ. Δεν ξέρω αναρωτιέμαι κι εγώ.

Τρίτη 8 Σεπτέμβρη 2020 - Μην ξεχάσεις τον εαυτό σου

Η αλήθεια είναι πως πολλές φορές έχω αναρωτηθεί τι στο καλό συμβαίνει με το μυαλό μου. Πόσο περίεργο είναι πια; Τι διάολο θέλει από μένα; 

3 Σεπτέμβρη 2020 - Χάθηκα λίγες μέρες

Χάθηκα λίγες μέρες όσο κι αν δεν το ήθελα. Αυτό εδώ το πανέμορφο μπλογκ που σου επιτρέπει η μαγεία του διαδικτύου να μοιραστείς τις σκέψεις σου είναι μια χαλάρωση κι ένα χόμπι για μένα.

Πέμπτη 27 Αυγούστου 2020 - Ένας καφές και μια σχέση

Το 1988 αποφοίτησα από το 2ο Λύκειο Άνω Τούμπας της Θεσσαλονίκης. Ήμαστε τέσσερα τμήματα αυτοί που αποτελούσαμε την τρίτη Λυκείου. 

Δευτέρα 24 Αυγούστου 2020 - Γιατί μας πονάει τόσο πολύ αυτή η μέρα;

Δεν ξέρω αν υπάρχει σύνδρομο Δευτέρας αλλά εγώ το βαφτίζω έτσι. Δεν ξέρω αν πάσχετε κι άλλοι από αυτό αλλά φαντάζομαι πως ναι.

Παρασκευή 21 Αυγούστου 2020. Παγκόσμια μέρα του σεξ λέει 

Δεν ξέρω τι πετριά είναι αυτή και καθιερώθηκαν κάποιες παγκόσμιες ημέρες με περίεργη θεματολογία. Μήπως ξεχνιέται για παράδειγμα η παγκόσμια μέρα πεολειχίας αλλά και μπριζόλας ταυτόχρονα. Έχει γούστο να πληρώνονται κιόλας αυτοί που τις καθιερώνουν. Γιατί αν ναι λάθος δουλειά κάνω.

Πέμπτη 20 Αυγούστου 2020   Ελάτε για παρέαααααα

Βρε πως περνάνε οι μέρες, οι μήνες τα χρόνια. Βρε πως αλλάζουν οι καιροί. Το έγραψα και σε προηγούμενο άρθρο μου, (λέμε τώρα άρθρο), πως μικρή που μας κάνανε οι συμμαθήτριές μας δώρα ημερολόγια δεν έγραφα γιατί, όπως είθιστε γράφεις στο τέλος της μέρας, οπότε με άφηνε αδιάφορη αυτό. Είχα μότο κι ας μην το ήξερα, το πάμε για άλλα.

Τετάρτη 19 Αυγούστου 2020

Σήμερα επέλεξα να μου δώσω ρεπό. Θα μου πείτε είσαι αφεντικό του εαυτού σου; Επαγγελματικά όχι. Μόνο προσωπικά. 

Τρίτη 18 Αυγούστου 2020

Έχασα μια μέρα. Αλήθεια γιατί την έχασα τη χθεσινή μέρα; Που πήγε; Τι έκανα χθες; Αναρωτιέται η γραία διότι ου γαρ έρχεται μόνο το γήρας. 

Κυριακή 16 Αυγούστου 2020 

Τι έγινε Βίκυ; Θα αναρωτηθούν ίσως κάποιοι. Μας ενημερώνεις για την ημερομηνία; Αγνοείς πως ίσως γνωρίζουμε ήδη τι μέρα είναι; Όχι φυσικά, έτσι κι αλλιώς σας θεωρώ πιο έξυπνους από μένα. Απλά αποφάσισα, μιας και είμαι αδμίν του μπλογκ (σικ) να κάνω κάτι για πρώτη φορά στη ζωή μου. Θα γράφω εδώ το καθημερινό μου ημερολόγιο.

Έχω μια μικρή φίλη. Πολύ καλή φίλη. 

Μια μέρα καυτή χθες στο Ντίσελντορφ, αλλά ποιος κάθεται σπίτι όταν έχει την ευκαιρία να βολτάρει με μια φίλη κι ας είναι και μικρή.

Έκτο καλοκαίρι στην εξωτική Γερμανία

Η αλήθεια είναι πως δεν τα μετρώ πια τα καλοκαίρια στην ξενιτιά. Ωστόσο φρομ τάιμ του τάιμ το μυαλό αναπολεί και μετράει αυτόματα. Δεν ξέρω από που κλείνουν τα νοτιφικέισονς.

Αστερόσκονη

Άλλη μια φορά θα αναφερθώ στα σόσιαλ μίντια. Αυτές τις μαγικές πλατφόρμες με τα πολλά περίεργα...

Με αφορμή το τείχος του Βερολίνου 

Αυτό που θα διαβάσετε σήμερα είναι πέρα για πέρα αληθινό 

Περί βλακείας ο λόγος

Η ανθρώπινη βλακεία είναι αήττητη. Κυριολεκτικά! Τάδε έφη Μπέρτολτ Μπρεχτ

Όταν το περιτύλιγμα είναι λουστραρισμένο αυτό δε σημαίνει πως είναι ανάλογο και το περιεχόμενο

Και κάπως έτσι τα νεύρα σου γίνονται κρόσσια στην αρχή και μετά συνηθίζεις σιγά σιγά. Κακό πράγμα η συνήθεια. 

Ταμπέλες. Βάλε κι εσύ μια ταμπέλα, μπορείς.

Πόσες φορές έχουμε ακούσει κάποιους να τσουβαλιάζουν κατηγορίες ανθρώπων έτσι αυθαίρετα και γενικεύοντας από μεμονωμένα περιστατικά..

Όλα θα πάνε καλά

Όλα θα πάνε καλά κι αν δεν πάνε θα τα κάνουμε εμείς να πάνε. Δεν πιστεύω να μη με πιστεύετε;

Μια Δευτέρα 

Σήμερα μπήκα στο τραμ μιας άλλης γραμμής από αυτήν που συνήθως παίρνω για να πάω στη δουλειά μου.

Εργασία και χαρά

Μάθε παιδί μου γράμματα. Ό,τι μάθεις στη ζωή σου καλό είναι.

Αχ Αθήνα σε αγαπώ

Όταν ήμουν μικρή, 4 ετών περίπου σε ένα ταξίδι μας από Γερμανία Ελλάδα οι γονείς μου με πήγαν στην Αθήνα μας να δω την πρωτεύουσα και όσα πιο πολλά από τα αρχαία μνημεία της.

Στο δρόμο για τη δουλειά

Όπως έχω γράψει κι άλλη φορά είμαι πολύ παρατηρητικός άνθρωπος. Θέμα χαρακτήρα. Ένα παραπάνω εδώ στη Γερμανία που είναι τελείως διαφορετική από τη χώρα μας. Είναι σαν παιχνίδι για μένα.

1 χρόνο πριν κλείσει ο μισός αιώνας 

Και κάνεις μια έτσι κι έχουν περάσει 49 ολόκληρα χρόνια κι εσύ κάποιες στιγμές, λίγες νιώθεις ακόμη παιδί. Γιατί παιδί είσαι όσο ζουν οι γονείς σου..

Το σύνδρομο του γραμματοκιβωτίου

Κάτι που δεν περίμενα ποτέ να αποκτήσω ήταν το σύνδρομο του γραμματοκιβωτίου. Ναι προφανώς και δεν είναι ιατρικός όρος, διότι πρέπει να συμβαίνει μόνο στη Γερμανία. Τουλάχιστον στην Ελλάδα που έζησα τόσα χρόνια δεν είχαμε τέτοια θέματα.

Αυτό είναι τόοοσο γερμανικό

Παρασκευή σήμερα, τελευταία εργάσιμη της εβδομάδας για μένα τουλάχιστον. Υπερτιμημένη ως μέρα αλλά η πιο κοντινή στο ΣΚ της καρδιάς μας. Περπατάς ανάλαφρα το πρωί να πας στη στάση να πάρεις το τραμ και...

Κοινωνικά δίκτυα παρτ 2

Τα κοινωνικά δίκτυα είναι μέρος της ζωής μας πλέον. Και πολύ καλά κάνουν. Η τεχνολογία υπάρχει για να διευκολύνει τη ζωή μας πρωτίστως, ενίοτε και για να την καταστρέφει. Σχεδόν όλα έχουν και την κακή τους χρήση.

Αγανάκτηση Νο 23565465465456

Η Γερμανία είναι νομοταγής χώρα μου λέγανε, στη Γερμανία δεν τολμάς να παρανομήσεις μου λέγανε. Όλα είναι νομότυπα μου λέγανε... Ναι καλά.

Φθινόπωρο στην Αλλεμάνια

Πάνε 4 χρόνια που μετανάστευσα και σχεδόν 5 που πήραμε την απόφαση. Μια τέτοια απόφαση δεν υλοποιείται από τη μια στιγμή στην άλλη.

Αγάπης Βίκυφθέγματα

Αλήθεια πόσοι μας αγάπησαν, πόσους αγαπήσαμε. Τον εαυτό μας τον αγαπάμε;(ζεν) Αγάπη μια λέξη παραφορτωμένη έως και διεφθαρμένη στις μέρες μας.