Τι είναι ευτυχία άραγε

Κάθισα και σκέφτηκα πάρα πολύ από τότε που μπήκα στη διαδικασία να αναγκαστώ να πάρω αντικαταθλιπτικά χαπάκια. Αν και μιλώντας με ένα φίλο γιατρό, που είναι κάθετος ενάντια σε αυτά εκτός από τις βαριές ψυχικές ασθένειες, με απέτρεψε με κάθε τρόπο, εγώ δεν τον άκουσα. 

Για έξι μήνες λοιπόν με βοήθησαν, δηλαδή αντιμετώπιζα τα πάντα σαν να μη με αφορούν άμεσα, με ηρεμία. Μετά από έξι μήνες όμως τίποτα. Τα ίδια όπως παλιά. Και τι έκανα η έξυπνη; Απορώ γιατί δεν είμαι στη ΝΑΣΑ; Άλλαξα τα χάπια με άλλα καλύτερα δήθεν. Η αλήθεια είναι πως τόσο ηλίθια δεν είμαι. Απλά επειδή από ένα πρόβλημα που έχω στους σπονδύλους μου τα τελευταία 33! χρόνια πονάω 24_7_365! Ναι όπως το διαβάζετε. Οπότε λέει είναι κατάθλιψη λόγω χρόνιων πόνων. Αμ δε. Ναι ποιότητα ζωής δεν έχω καλή, εφόσον υπάρχουν πρωινά που δεν μπορώ να πατήσω τα πόδια μου, ή υπήρχαν τέτοια πρωινά. 

Πάλι και τα δεύτερα χάπια έξι μήνες έδρασαν, μετά πάλι τζίφος. Οπότε αποφάσισα να τα πετάξω έτσι απλά. Μα δεν κάνει, θέλουν σταδιακό κόψιμο, βρε δε γ@μιέται, τι άλλο μπορεί να πάθω; Ε τα πέταξα λοιπόν και καμία παρενέργεια σοβαρή δεν είχα. Ή δεν επέτρεψα να έχω. Η δύναμη του μυαλού. Μεγάλη παιδιά, αρκεί να το κουμαντάρεις.

Έχει οχτώ μήνες που τα πέταξα, στο σύνολο πήρα αγωγή για δύο χρόνια συνολικά. Σκέφτηκα πάρα πολύ, μα πάρα πολύ όμως κι άλλο τόσο διάβασα. 'Εγραψα, έσβησα, πέταξα τόνους χαρτί και κανένας δεν πήρε χαμπάρι.

Όλα όσα έχω ζήσει στα πενήντα πλας που βρίσκομαι τώρα, κατάλαβα πως η ευτυχία είναι απόφαση. Δεν ήμουν απόλυτα σίγουρη. Έλειπε ένα τόσο δα κομμάτι του παζλ. Όταν λοιπόν κατέβηκα Ελλάδα για ολόκληρες 13 ημέρες μετά από 25 μήνες που είχα να πάω, ένα βράδυ ήπιαμε ένα κρασί με τέσσερις αγαπημένες συμμαθήτριες που μου κάνανε την τιμή να θέλουν να με δουν.

Όπως είπα λοιπόν κάποια νέα μου γιατί είχαμε χαθεί πολλά χρόνια, στη συζήτηση πάνω η αγαπημένη μου Ελένη γυρίζει και μου λέει: ¨η ευτυχία είναι απόφαση¨.

Το κράτησε η παρεγκεφαλίδα μου να το επεξεργαστεί μετά. Ήθελα να μη χάσω τις στιγμές μαζί τους. Να πάρω εικόνες μαζί μου πίσω. 

Όταν γύρισα σπίτι μου, κι έμεινα μόνη τσουπ η ατάκα της Ελένης γύρω από το κεφάλι μου. Ναι έχεις δίκιο κορίτσι μου, η ευτυχία είναι απόφαση!!! Αυτό ήταν το κομματάκι του παζλ που μου έλειπε. 

Αν θες να είσαι καλά, βρες τα με τον εαυτό σου. Δεν μπορείς να αλλάξεις κανέναν, μόνο εσένα. Άρα οφείλεις να σε αγαπάς και να σε προσέχεις. Μην σαμποτάρεις τη ζωή σου με μιζέρια και απαισιοδοξία. Η ζωή είναι αντανακλαστική, θετική σκέψη οδηγεί σε θετικές πράξεις. Η ζωή είναι φυσική, όποια δύναμη θα δώσεις αντίστοιχη θα σου επιστραφεί. 

Και ναι υπάρχουν δυσκολίες στη ζωή, όπως σοβαρές ασθένειες. Πέρασα κι από αυτές, φιλήθηκα με το χάρο δις. Άρα δεν τα λέω (γράφω) εκ του ασφαλούς κι επίσης δεν ξέρω τι μου ξημερώνει. Αλλά ό,τι κι αν είναι ας έρθει. Με όση δύναμη έχω θα παλεύω. Γιατί; Γιατί η ζωή είναι δώρο και μάλιστα τεράστιο. 

Ποτέ ξανά μιζέρια, ακόμη κι αν τρώω μόνο ψωμί, θα προσπαθώ να αλλάξω τη ζωή μου πάντα προς το καλύτερο, γιατί και ΘΕΛΩ και ΜΠΟΡΩ. 

Αυτό να λέτε κάθε μέρα στον εαυτό σας. Πιστέψτε σε μικρά θαύματα και θα γίνουν, το έζησα, το ζω. 

Δεν πονάω τόσο πια, γυμνάζομαι μόλις σηκώνομαι από το κρεβάτι. Αν βαριέμαι; Απίστευτα στην αρχή αλλά τώρα το ζητάει ο οργανισμός μου. Έχω καθίζηση των τριών τελευταίων σπονδύλων και δύο κοίλες στο δίσκο, δε συζητώ για το ισχύο, πταίσμα πλέον. 

Ε όταν με πιάναν όλα αυτά μαζί κι από ένα απλό φτάρνισμα με ακινητοποιούσαν εντελώς. Σας το αναφέρω για να μη νομίζετε πως απλά με ποάει το δάχτυλο. 

Για αυτό σας λέω αγάπες μου, επιλέξτε την ευτυχία μέσα σας. Δε μπορεί όλο και κάποιον λόγο θα έχετε να είστε ευτυχισμένοι, τι λέτε;

Ελένη μου σε ευχαριστώ!

Το τραγούδι αγαπημένο, ακούστε τους στίχους καλά!

Φιλάρες πλατανόφυλλες. 

Η φωτό δική μου φυσικά στην ταπεινή κουζίνα μου δω στο ξωτικό Ντίσελντορφ, αφού παράτησα μια κουζίνα της Miele στο σπίτι μου στην πατρίδα.