Τετάρτη 9 Νοέμβρη 2022
Έχω γράψει κάποια άρθρα εδώ με τίτλο την ημερομηνία, κάτι σαν ημερολόγιο δηλαδή. Ας το συνεχίσω λοιπόν! Η φωτό τη Δευτέρα τραβηγμένη μέσα από το αεροπλάνο στην επιστροφή από τον τόπο καταγωγής στον τόπο διαμονής. Κοίτα μαμά χωρίς πατρίδα!
Μου αρέσουν οι αριθμοί. Από μικρή μου άρεσαν. Ήμουν καλή στα μαθηματικά κι είμαι ακόμη, πολύ καλή για την ακρίβεια. Δεν μου αρέσουν τα νούμερα βέβαια κυρίως τα δίποδα που δεν μπορείς να αποφύγεις, έτσι κι αλλιώς. Όλη μας η ζωή είναι μια στατιστική. Η στατιστική για μένα είναι από τις πιο δύσκολες επιστήμες, μετά τη φυσική.
Γιατί τα λέω τώρα αυτά και κυρίως γιατί τα γράφω θα αναρωτηθείτε, ενδεχομένως. Δεν ξέρω. Ίσως γιατί τα τελευταία τρία χρόνια ασχολούμαι με αριθμούς και στατιστικές.
Νούμερα κόβιντ, κρούσματα, ασυμπτωματικοί, άνθρωποι στις ΜΕΘ, νεκροί, ασθενείς, διασωληνωμένοι κλπ όμορφα #not.
Μετά άρχισε η καταμέτρηση αριθμών πληθωρισμού, τόσο ανέβηκε η τιμή στα μακαρόνια, τόσο στο αλεύρι, στο γάλα, στα δημητριακά, οι θα πεινάσουμε αριθμοί.
Μετά ο πόλεμος, τόσοι οι νεκροί, τόσο η κιλοβατώρα, τόσο το ρεύμα, τόσο το φυσικό αέριο, τόσο τόσο τόσο.. θα πεθάνουμε όλοι!! Ε ναι κανείς δε ζει για πάντα. Το ξέραμε, το ξέρουμε. Φοβήστε μας λίγο ακόμη, μπορείτε. Αποτέλεσμα; Κανείς δε ζει. Διεκπεραιώνει. Και να τα αυτοάνοσα, τα καρδιακά, τα ψυχολογικά κι όλα τα όμορφα.
Να σας πω ένα μυστικό; Να είστε αισιόδοξοι. Ναι να είστε! Όταν όλα πάνε καλά δεν χρειαζόμαστε την αισιοδοξία. Τώρα είναι που τη χρειαζόμαστε περισσότερο από ποτέ!
Μπαίνεις να χαλαρώσεις στο ουτούμπ, να ακούσεις τις λίστες σου, είπαμε η μουσική είναι φάρμακο, πέινκίλερ ρε αδερφέ και να τσουπ πετάγονται στην αρχική βίδεο όλων των ειδημόνων της οικονομίας, της κοινωνίας, των χρημάτων, της επιτυχίας και σου λένε με βαρύγδουπο τίτλο αυτό πρέπει να το ακούσεις, να το δεις, μην τυχόν και χάσεις τη συντέλεια λες και δε θα είσαι μέρος αυτής αφού θα γίνει τόσο άμεσα και εννοείται δεν θα τα έχεις κακαρώσει χεχε τυχερέ, και σα μαλάκας κι εγώ τσιμπάω και πατάω το λινκ κι ακούω λίγα λεπτά αυτό που έρχεται, το τσουνάμι, η καταστροφή της Δύσης, η άνοδος της ανατολής, τα σπρέντ, τόσο το βαρέλι, το μπρεντ, πάει ο αγωγός, η Γερμανία πτωχεύει, η Ελλάδα δεν ανήκει στους Έλληνες, ο Βλαδίμηρος ο αιμοσταγής κι όλα αυτά τα όμορφα και συγκλονιστικά που ζούμε. Τι ζούμε μωρμαλάκες μου (με αγάπη αυτό το μωρμαλάκες).
Ε λοιπόν εγώ αρνούμαι να φοβηθώ. Δεν θα μας τρελάνουν αυτοί. Όσο σας γράφω ακούω το παρακάτω άσμα ασμάτων σε ριπίτ. Κάντε το κι εσείς.
Βλαδίμηρε στείλε τα πυρηνικά.
