Η σημασία της πληροφορίας στο πεδίο της μάχης
Ζούμε σε καθεστώς πολέμου. Δεν αναφέρομαι μόνο στη σύρραξη στην Ουκρανία. Ζούμε έναν υγειονομικό, κοινωνικό, οικονομικό και γεωπολιτικό πόλεμο.
Θα σας συνιστούσα να διαβάσετε το βιβλίο «Πόλεμος» του Lawrence Freedman μέσα από το οποίο γίνεται εύκολα αντιληπτό ότι ο πόλεμος δυστυχώς βρίσκεται παντού γύρω μας. Ακόμα και αν δεν διεξάγεται με πολυβόλα και αντιαεροπορικά. Το βιβλίο δημοσιεύτηκε το 1994 και προσωπικά το διάβασα για πρώτη φορά το 2000. Είναι ένα από τα λιγοστά βιβλία που έχω πια στη βιβλιοθήκη μου.
Πάμε όμως στο ζουμί.
Οι κυβερνήσεις μήνες ολόκληρους πριν διεξάγουν έναν πόλεμο συλλέγουν πληροφορίες. Στην περίπτωση του πολέμου στο Ιράκ είχαν αλλάξει τροχιές κατασκοπευτικών δορυφόρων για τη συλλογή περισσότερων και ακριβέστερων πληροφοριών. Πάνω από την περιοχή στην οποία σκοπεύουν να εισβάλλουν πετούν με κατασκοπευτικά αεροπλάνα καταγράφοντας όσα δεν μπορούν μέσω των δορυφόρων. Σήμερα χρησιμοποιούνται και Drones για το σκοπό αυτό.
Επί του εδάφους κινητοποιείται ολόκληρος ο κατασκοπευτικός μηχανισμός. Ανθρώπους που έχουν φυτέψει σε θέσεις κλειδιά για να παρακολουθούν τον εχθρό. Υπάρχουν μαρτυρίες ανθρώπων οι οποίοι γεννήθηκαν σε ξένη χώρα, μεγάλωσαν και εργάστηκαν σε αυτή, σε θέσεις κλειδιά και το σχέδιο να το πράξουν είχε εκπονηθεί σε συνεργασία με τους γονείς πολύ πριν γεννηθούν! Μια απίστευτα χρονοβόρα και δαπανηρή διαδικασία.
Γιατί όμως δίνουν οι κυβερνήσεις και ο στρατός τόση σημασία στην πληροφορία
Είναι εξαιρετικά απλό. Η πληροφορία μπορεί να κάνει τη διαφορά μεταξύ ήττας και νίκης. Τη διαφορά μεταξύ ζωής και θανάτου.
Αν για παράδειγμα γνωρίζεις ότι στο απέναντι κτίριο υπάρχουν στην οροφή ελεύθεροι σκοπευτές, δίνεις το στίγμα στην αεροπορία, το κάνει θερινό και συνεχίζεις ανενόχλητος την προέλαση. Αν δεν το γνωρίζεις ξαφνικά ακούγεται ένα «γκντουπ» και έχεις μια τρύπα στο δόξα πατρί.
Αν γνωρίζεις τη θέση ενός υποβρυχίου, ενός εκτοξευτήρα πυρηνικών πυραύλων, τη θέση των καυσίμων, των εργοστασίων κατασκευής στρατιωτικού εξοπλισμού και χίλια μύρια άλλα μπορείς με πολύ λιγότερα όπλα, χρόνο και χρήματα να συντρίψεις τον εχθρό.
Δεν νομίζω ότι χρειάζεται να αναλύσω περισσότερο τη σημασία της πληροφορίας για την έκβαση ενός πολέμου ή απλά την επιβίωση ενός στρατιώτη.
Είμαστε και εμείς στρατιώτες σε έναν πόλεμο
Μπορεί να μας ακούγεται υπερβολικό αλλά δεν είναι. Είτε το θέλουμε είτε όχι είμαστε στο επίκεντρο πολλαπλών συγκρούσεων. Για την ακρίβεια οι «σφαίρες» σκάνε δεξιά και αριστερά μας. Η υγεία μας, η εργασία, τα οικονομικά μας, η περιουσία, τα ακίνητα, ακόμα και η τροφή μας βρίσκονται στο στόχαστρο κάποιων φρενοβλαβών. Η πληροφορία είναι εξίσου σημαντική για εμάς αν θέλουμε να έχουμε κάποια πιθανότητα να βγούμε ζωντανοί από δαύτο.
Θα γίνω πιο συγκεκριμένος με παραδείγματα
.. για να μην γράψω ολόκληρο βιβλίο σήμερα επί του θέματος.
Ήρθαν τα «εμβόλια». Μας είπαν ότι είναι σούπερ ασφαλή και αποτελεσματικά.
Αν δεν είχες καμία άλλη πληροφορία το πιθανότερο θα ήταν να πας να τα κάνεις. Πιθανόν θα ήθελες να «προστατέψεις» και τα παιδιά σου. Γιατί όχι, αφού τα αγαπάς, «εμβόλιο» και για αυτά.
Σήμερα λοιπόν μετά από λίγα μόλις χρόνια αρκετοί συνάνθρωποί μας δεν είναι πια ανάμεσά μας και μια σημαντική μερίδα έχει υποστεί ανεπανόρθωτη ζημιά.
Στερνή μου γνώση να σ'είχα πρώτα
Είναι όμως πια αργά για δάκρυα για αρκετούς από αυτούς. Δυστυχώς.
Οι αριθμοί μας λένε ότι υπάρχει πρόβλημα στην επάρκεια της ενέργειας. Αυτό πιθανώς θα οδηγήσει σε αστάθεια το δίκτυο ηλεκτρικού ρεύματος.
Η πληροφορία αυτή μπορεί να σε οδηγήσει να αγοράσεις κάποια στοιχειώδη αγαθά που θα κάνουν την κατάσταση αυτή λιγότερο επώδυνη. Αν δηλαδή πέσει το ρεύμα και θέλεις να μαγειρέψεις για παράδειγμα να έχεις ένα γκαζάκι. Αν ανοίξεις τη βρύση και δεν τρέχει τίποτα να έχεις λίγο νερό.
Θυμάμαι όταν έγιναν οι πλημμύρες στη Γερμανία η πυροσβεστική πάλευε με τα Unimog να κάνει τι. Για σκεφτείτε;
Να κουβαλήσει μπουκαλάκια με νερό στους πληγέντες! Μπουκαλάκια με νερό. Τι σπατάλη έμψυχου και άψυχου δυναμικού. Θα μπορούσαν να ασχολούνται με τη διάσωση ανθρώπων αντί να κουβαλούν νερό. Στην υπόθεση αυτή χάθηκαν 180 ανθρώπινες ζωές.
Απλούστατα γιατί η πληροφορία των σφοδρών βροχοπτώσεων αγνοήθηκε.
Η σκέψη μας δεν επηρεάζει το φυσικό περιβάλλον γύρω μας
Μετά από τόση πλύση εγκεφάλων η σκέψη μου αυτή θα φαντάζει αιρετική.
Δεν σταματάει να βρέχει γιατί απλά λέω στον εαυτό μου:
μαλάκα είσαι στεγνός, σαν σταφίδα, δεν βρέχεσαι καθόλου λέμε
.. τη στιγμή που έχεις γίνει λούτσα.
Δεν έχω ξαφνικά ρεύμα για να βάλω πλυντήριο και να μαγειρέψω γιατί απλούστατα λέω στον εαυτό μου:
παιχταρά μου δεν υπάρχει κανένα μπλακάουτ. Απλά έχει λίγο σκοτίδα. Όλα είναι μια χαρά και τώρα θα φτιάξω ένα παστίτσιο μούρλια
Είναι αυτή η θεωρία που διαδόθηκε με την κυκλοφορία του βιβλίου «Secret». Εκείνη την ανεκδιήγητη μαλακία της Rhonda Byrne. Η ειδικότητά της; Συγγραφέας για τηλεοπτικές παραγωγές. Εύγε.
Σύμφωνα με αυτή τη θεωρία ζούμε ήδη όλοι στο Metaverse (που πάει για φούντο) και ό,τι σκεφτόμαστε, ό,τι θέλουμε απλά γίνεται. Η σκέψη μας και μόνο αλλάζει το φυσικό κόσμο γύρω μας. Αμ, δε. Χέστηκε ο φυσικός κόσμος για τη σκέψη μας.
Δεν εννοώ ότι δεν πρέπει να είμαστε θετικοί ως άνθρωποι. Χρήσιμοι και ευχάριστοι για τους γύρω μας. Να θέτουμε στόχους, να έχουμε όνειρα. Όλα αυτά είναι μια χαρά.
Όχι όμως να πιστεύουμε ότι επειδή αγνοούμε εκείνους τους ελεύθερους σκοπευτές στο απέναντι κτίριο..
