16 Νοεμβρίου 2022

Post 2773 Photo

Γράφω όταν έχω κάτι να πω, κι ελπίζω όπως τα γράφω να είναι κατανοητά από εσάς που απευθύνομαι. Ελπίζω...

Από που να αρχίσω, δεν ξέρω. Είναι περίεργες οι εποχές που ζούμε όντως. Θα σας πω κατά κάποιο τρόπο τα νέα μου, έτσι σαν να σας έχω απέναντί μου και να πίνουμε καφέ. 

Έκανα ένα ταξίδι στην αγαπημένη Θεσσαλονίκη στις 28 Οκτώβρη, το λες και επετειακό. Την τελευταία φορά που ήμουν Ελλάδα αυτό το μήνα ήταν το 2014! Προς μεγάλη μου κι ευχάριστη έκπληξη, η πόλη που έζησα το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μου ήταν γεμάτη! Κόσμος, τουρίστες, Έλληνες και ξένοι διαφόρων ηλικιών, μια πόλη όλο ζωντάνια!

Παρατηρούσα γύρω μου στις βόλτες που έκανα σαν το μικρό παιδί που προσπαθεί να ρουφήξει όσες εικόνες μπορεί. Συνάντησα γνωστούς αλλά και φίλους. Μίλησα μαζί τους, άκουσα πολύ ενδιαφέροντα πράγματα για τη ζωή τους εκεί. Ναι όλοι έχουν πρόβλημα με την ακρίβεια, τον πληθωρισμό, τις μη καλά αμειβόμενες εργασίες τους.

Παρόλα αυτά όμως γίνονται πραγματάκια στη χώρα κι αυτές τις πληροφορίες μου τις δώσανε άνθρωποι που είναι μέσα στα πράγματα όπως συνηθίζουμε να λέμε, δηλαδή δικηγόροι, λογιστές, άνθρωποι της βιομηχανίας αυτή που διαθέτει η πόλη τέλος πάντων.

Αυτό δίνει μια νότα αισιοδοξίας. Γιατί την αισιοδοξία τη χρειαζόμαστε όταν τα πράγματα δεν πάνε καλά, διότι όταν πάνε αυτό από μόνο του σου φέρνει ευφορία. Δε χρειάζεται να κάνεις και πολλά. 

Πράγματα γίνονται και στην Αθήνα, όπως με πληροφορούν φίλοι από εκεί. Και όχι παιδιά δεν έχει να κάνει με πολιτικές τοποθετήσεις αυτό που σας γράφω. Έτσι κι αλλιώς λείπω από το 2015 και πλέον δεν ξέρω τι γίνεται στην πολιτική εκεί και δεν εννοώ πως δεν ενημερώνομαι αλλά αλλιώς είναι να ζεις εκεί. Οι άνθρωποι που μου δώσανε πληροφορίες δεν πρόσκεινται πολιτικά στην κυβέρνηση αυτή, για την ακρίβεια είναι ακομμάτιστοι εντελώς.

Μα θα μου πείτε ρε Βίκυ, τι μας λες; Εμείς που ζούμε; Δε λέω να μην είμαστε ρεαλιστές. Αυτή τη στιγμή παγκοσμίως η κατάσταση είναι φάκντ απ! Άρα γιατί στην Ελλάδα να είναι διαφορετικά; Πολλοί άνθρωποι κι εκεί και παντού παλεύουν να φτιάξουν, να δημιουργήσουν, να ανατρέψουν την άναρχη κατάσταση που θέλουν να μας επιβάλλουν!

Το μέλλον πάλι εντελώς αβέβαιο, σύμφωνα με όσα γίνονται, συμφωνώ. Αλλά και πότε ήταν το μέλλον σίγουρο; Πόσα γεγονότα έχουν ανατρέψει την κανονική ροή του προγράμματος γυρνώντας πίσω δεκαετίες και μάλιστα ανά τακτά χρονικά διαστήματα;

Αυτό που θέλω να πω είναι πως με την μοιρολατρία δεν θα καταφέρουμε τίποτα απολύτως! Αν είναι όλα τόσο σκατά, που είναι αρκετά δηλαδή, ας κάτσουμε σπίτι μας κι ας περιμένουμε να πεθάνουμε. Τι θέλω να πω με αυτό. Εγώ για παράδειγμα δεν έκανα καμία προετοιμασία, ακόμη τουλάχιστον, να εφοδιαστώ πχ τρόφιμα σε περίπτωση μπλακάουτ. Το είχα κάνει με τον ιό. Ακόμη έχω κωλόχαρτα και μαγειρεύω ληγμένα μακαρόνια, νταξ δεν έχουν τίποτα. Από την άλλη μεριά, μπαλκόνι δεν έχω να βάλω μια ψησταριά υγραερίου, μαζούτ, πέλετ κλπ. Σκέφτομαι όμως να αγοράσω κάποιες κονσέρβες κομπόστα ροδάκινο, βερύκοκο που μας γλυκαίνουν κιόλας. Κι αν σκεφτεί κανείς, εγώ που έχω κάνει θητεία στα νοσοκομεία και στα χειρουργεία, μόνο με γλυκόζη συντηρείσαι (με ορό) για μέρες ειδικά όταν χειρουργηθείς.

Αυτό που σκέφτομαι είναι πως δε μπορώ, δε γίνεται και δε θέλω να ζω με το ΦΟΒΟ! ας με βρει οποιαδήποτε καταστροφή απροετοίμαστη. Κουράστηκα αλήθεια, τρόμος παντού. Δεν το αντέχει ο ψυχισμός μου ρε φίλε, πως να το πω αλλιώς. 

Και τα γράφω εδώ, χωρίς διορθώσεις ποτέ, έτσι ακριβώς όπως τα σκέφτομαι. Σαν ένας μονόλογος. Μπορεί να κάνω λάθος. Μην ακούτε εσείς τις συμβουλές μου, κάντε αυτό που νομίζετε πως πρέπει, δεν θέλω να παροτρύνω κανέναν και δε μπορώ εξάλλου. 

Και σας τα γράφω αυτά ενώ συνέβη μόλις προχθές κάτι στη ζωή μου που μου ανατρέπει εντελώς το σχεδιασμό που είχα κάνει!! Σας κούρασα και για αυτό κλείνω με μια φράση:

Είμαι ευγνώμων που ξύπνησα και σήμερα...

Ακούω εδώ και μια ώρα αυτό.

Φιλιά υπέροχοι άνθρωποι!

Δες περισσότερα..

Ήρθε η εποχή που θα μας πουν μαλάκες

Εντάξει εδώ και χρόνια μας αποκαλούν έτσι, δηλαδή τι μας αποκαλούν, το νιώθουμε οι ίδιοι μας κι ας μην το παραδεχόμαστε φωναχτά τουλάχιστον. Μέσα μας όμως ξέρουμε πολύ καλά τι γίνεται ή τι δεν γίνεται.

 Τετάρτη 9 Νοέμβρη 2022

Έχω γράψει κάποια άρθρα εδώ με τίτλο την ημερομηνία, κάτι σαν ημερολόγιο δηλαδή. Ας το συνεχίσω λοιπόν! Η φωτό τη Δευτέρα τραβηγμένη μέσα από το αεροπλάνο στην επιστροφή από τον τόπο καταγωγής στον τόπο διαμονής. Κοίτα μαμά χωρίς πατρίδα!

Αυτό το τι ζούμε ρε μαλάκα μου στη μεγαλύτερη διάστασή του από ποτέ!

Είναι κάμποσα χρονάκια τώρα που ζούμε στη σφαίρα του Μάτριξ. Από το 2010 αρχίσαμε όσοι ειδικά ζούμε ή ζούσαμε στην Ελλάδα να μας αγγίζει εξ απαλών ονύχων το πρόβλημα.

Όμορφα που περνάμε δω στην εξωτική Αλλεμάνια

Θα σας πω κάποια πράγματα που διαβάζω, ακούω σε βίντεο έτσι για να γελάσουμε παρέα αλλά και να μάθετε αυτά που ενδεχομένως δεν ξέρετε, θα κουτσομπολέψω λιγάκι δηλαδή.

Παγκόσμια ημέρα ψυχικής υγείας..χθες

Θα έπρεπε να φροντίζουμε κάθε μέρα την ψυχική μας υγεία. Γνώμη μου

Τι είναι ευτυχία άραγε

Εξαρτάται σε ποια ηλικία βρίσκεσαι θα απαντήσω μόνη μου, διότι εδώ σε αυτό το υπέροχο μπλογκ του εξαιρετικού φίλου κι ανθρώπου Τομ εγώ μπορώ να γράφω ό,τι θέλω.

Δεν ξέρω τι τίτλο να βάλω, σχωράτε με

Να μιλήσουμε λίγο για την κατάθλιψη;Όχι αυτήν που φαντάζεται ο κόσμος, αυτό το περίεργο που είσαι λίγο blues, αλλά την ασθένεια, την καταγεγραμμένη και μελετημένη και καταχωρημένη στα ιατρικά βιβλία ως μια κανονική ασθένεια όπως ακριβώς είναι και ο σακχαρώδης διαβήτης. 

Τι καλοκαίρι κι αυτό ρε παιδάκι μου, για μένα όχι για όλους

Λένε κάποιοι και σωστά το λένε πως όλη τη βδομάδα περιμένουμε το ΣΚ όλο το χρόνο περιμένουμε τις διακοπές που είναι δεν είναι ούτε 10 μερούλες για τους περισσότερους και τελικά μάλλον η ζωή περνάει και την έχουμε ζήσει ελάχιστα...

Μια όαση ελεύθερης γραφής *κλέβω άραγε τα πνευματικά δικαιώματα της σελίδας; 

Έχω τόση πολλή ανάγκη να γράψω, να βγάλω αυτά που έχω μέσα μου που δεν ξέρω αν υπάρχει σέρβερ να φιλοξενήσει τον όγκο μου (νταξ υπερβάλλω..λίγο)

Όλα του γάμου δύσκολα 

Πάει καιρός, πολύς για την ακρίβεια που έχω να γράψω κάτι εδώ..

Παγκόσμια ημέρα ψυχικής υγείας... χθες 

Υγεία το πιο πολύτιμο αγαθό διαχρονικά. Μια μέρα αφιερωμένη στην ψυχική υγεία, ενώ θα έπρεπε να είναι κάθε μέρα αφιερωμένη στην ψυχική μας υγεία και στην υγεία γενικότερα.

Δευτέρα 5 Οκτωβρίου 2020 - Πόσο μου αρέσουν οι Δευτέρες

Δευτέρα ξεκινά η εργάσιμη εβδομάδα, η σχολική εβδομάδα, οι δίαιτες κι άλλα όμορφα.

Πέμπτη 24 Σεπτεμβρίου 2020 - Τα τραμ με έχουν καταστρέψει

Κανονικά πρέπει να πάω να αγοράσω ένα καινούριο ποδήλατο. Να μην κυκλοφορώ με τα τραμ.

Τετάρτη 23 Σεπτεμβρίου 2020 - Βαδίζοντας στον έκτο χρόνο στη Γερμανία

Πότε πήρα την απόφαση να φύγω, πότε ήρθα, πότε πέρασαν 5 χρόνια γεμάτα από όλα δεν το κατάλαβα.

Δευτέρα 21 Σεπτεμβρίου 2020 - Αλλαγή εποχής κι οι σκέψεις μου που ακολουθούν

Αναμφισβήτητα ως τώρα ήταν και είναι η πιο περίεργη χρονιά που έχω βιώσει κι εγώ και πολλοί άλλοι.

Πόση μοναξιά εκεί έξω τελικά;

Είναι άραγε μοναξιά ή κάτι άλλο πιο βαθύ. Δεν ξέρω αναρωτιέμαι κι εγώ.

Τρίτη 8 Σεπτέμβρη 2020 - Μην ξεχάσεις τον εαυτό σου

Η αλήθεια είναι πως πολλές φορές έχω αναρωτηθεί τι στο καλό συμβαίνει με το μυαλό μου. Πόσο περίεργο είναι πια; Τι διάολο θέλει από μένα; 

3 Σεπτέμβρη 2020 - Χάθηκα λίγες μέρες

Χάθηκα λίγες μέρες όσο κι αν δεν το ήθελα. Αυτό εδώ το πανέμορφο μπλογκ που σου επιτρέπει η μαγεία του διαδικτύου να μοιραστείς τις σκέψεις σου είναι μια χαλάρωση κι ένα χόμπι για μένα.

Πέμπτη 27 Αυγούστου 2020 - Ένας καφές και μια σχέση

Το 1988 αποφοίτησα από το 2ο Λύκειο Άνω Τούμπας της Θεσσαλονίκης. Ήμαστε τέσσερα τμήματα αυτοί που αποτελούσαμε την τρίτη Λυκείου. 

Δευτέρα 24 Αυγούστου 2020 - Γιατί μας πονάει τόσο πολύ αυτή η μέρα;

Δεν ξέρω αν υπάρχει σύνδρομο Δευτέρας αλλά εγώ το βαφτίζω έτσι. Δεν ξέρω αν πάσχετε κι άλλοι από αυτό αλλά φαντάζομαι πως ναι.

Παρασκευή 21 Αυγούστου 2020. Παγκόσμια μέρα του σεξ λέει 

Δεν ξέρω τι πετριά είναι αυτή και καθιερώθηκαν κάποιες παγκόσμιες ημέρες με περίεργη θεματολογία. Μήπως ξεχνιέται για παράδειγμα η παγκόσμια μέρα πεολειχίας αλλά και μπριζόλας ταυτόχρονα. Έχει γούστο να πληρώνονται κιόλας αυτοί που τις καθιερώνουν. Γιατί αν ναι λάθος δουλειά κάνω.

Πέμπτη 20 Αυγούστου 2020   Ελάτε για παρέαααααα

Βρε πως περνάνε οι μέρες, οι μήνες τα χρόνια. Βρε πως αλλάζουν οι καιροί. Το έγραψα και σε προηγούμενο άρθρο μου, (λέμε τώρα άρθρο), πως μικρή που μας κάνανε οι συμμαθήτριές μας δώρα ημερολόγια δεν έγραφα γιατί, όπως είθιστε γράφεις στο τέλος της μέρας, οπότε με άφηνε αδιάφορη αυτό. Είχα μότο κι ας μην το ήξερα, το πάμε για άλλα.

Τετάρτη 19 Αυγούστου 2020

Σήμερα επέλεξα να μου δώσω ρεπό. Θα μου πείτε είσαι αφεντικό του εαυτού σου; Επαγγελματικά όχι. Μόνο προσωπικά. 

Τρίτη 18 Αυγούστου 2020

Έχασα μια μέρα. Αλήθεια γιατί την έχασα τη χθεσινή μέρα; Που πήγε; Τι έκανα χθες; Αναρωτιέται η γραία διότι ου γαρ έρχεται μόνο το γήρας. 

Κυριακή 16 Αυγούστου 2020 

Τι έγινε Βίκυ; Θα αναρωτηθούν ίσως κάποιοι. Μας ενημερώνεις για την ημερομηνία; Αγνοείς πως ίσως γνωρίζουμε ήδη τι μέρα είναι; Όχι φυσικά, έτσι κι αλλιώς σας θεωρώ πιο έξυπνους από μένα. Απλά αποφάσισα, μιας και είμαι αδμίν του μπλογκ (σικ) να κάνω κάτι για πρώτη φορά στη ζωή μου. Θα γράφω εδώ το καθημερινό μου ημερολόγιο.

Έχω μια μικρή φίλη. Πολύ καλή φίλη. 

Μια μέρα καυτή χθες στο Ντίσελντορφ, αλλά ποιος κάθεται σπίτι όταν έχει την ευκαιρία να βολτάρει με μια φίλη κι ας είναι και μικρή.

Έκτο καλοκαίρι στην εξωτική Γερμανία

Η αλήθεια είναι πως δεν τα μετρώ πια τα καλοκαίρια στην ξενιτιά. Ωστόσο φρομ τάιμ του τάιμ το μυαλό αναπολεί και μετράει αυτόματα. Δεν ξέρω από που κλείνουν τα νοτιφικέισονς.

Αστερόσκονη

Άλλη μια φορά θα αναφερθώ στα σόσιαλ μίντια. Αυτές τις μαγικές πλατφόρμες με τα πολλά περίεργα...

Με αφορμή το τείχος του Βερολίνου 

Αυτό που θα διαβάσετε σήμερα είναι πέρα για πέρα αληθινό 

Περί βλακείας ο λόγος

Η ανθρώπινη βλακεία είναι αήττητη. Κυριολεκτικά! Τάδε έφη Μπέρτολτ Μπρεχτ