Τα ειλικρινή συλλυπητήριά μου στις οικογένειες, συγγενείς, φίλους και αγαπημένα πρόσωπα των θυμάτων της ασύλληπτης νέας τραγωδίας στα Τέμπη

Η ανθρώπινη ζωή δεν έχει καμία απολύτως αξία για το σύλλογο πολιτικής αγυρτείας που κυβερνά και συγκυβερνά -δήθεν αντιπολιτεύεται- τον τόπο.

Τη στιγμή που δολοφόνησαν μέσω της αμέλειας, διαφθοράς και ανοησίας 60 επί το πλείστον νέα παιδιά, τη στιγμή που χύνουν ποταμούς κροκοδείλιων δακρύων πολιτικοί και δημοσιογράφοι του συστήματος, έχουν δολοφονήσει ταυτοχρόνως τουλάχιστον δεκαπλάσιο αριθμό νέων ανθρώπων μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας μέσω των «εμβολίων».

Ουδείς λόγος γίνεται φυσικά για τη λεγόμενη τέταρτη εξουσία, δουλειά της οποίας δεν είναι τα δακρύβρεχτα δημοσιεύματα αλλά ο έλεγχος της πολιτικής εξουσίας. Η ανάδειξη σκανδάλων διαφθοράς, κακώς κειμένων, λοβιτούρας, εκφυλισμού, πελατειακού κράτους και της γενικότερης σήψης και αποπνικτικής μπόχας της πολιτικής σκηνής σήμερα. Αν λειτουργούσε ο τύπος πιθανώς το ατύχημα θα είχε αποτραπεί.

Αντί αυτού βλέπουμε ότι κατάντησαν τηλεπλασιέ της φαρμακοβιομηχανίας και φθηνιάρικες σκούπες που σκουπίζουν συστηματικά τα εγκλήματα των πολιτικών κάτω από το χαλί.

Αντί να αναδεικνύουν τη μετατροπή μιας Ευρωπαϊκής χώρας της Δύσης σε ξαδερφάκι του Πακιστάν, διαβάλουν την εικόνα με δημοσιεύματα «ψηφιακών θαυμάτων» -που βασίζονται σε έτοιμο κώδικα από το διαδίκτυο-, έργων και «μεγαλείων» που δήθεν ζηλεύουν άπαντες -στην πραγματικότητα ουδείς ασχολείται-, εφευρέσεις και μπούρδες που ποτέ δεν ολοκληρώνονται, ποτέ δεν παράγονται και ποτέ δεν φτάνουν σε κανέναν καταναλωτή.

Η χώρα δεν νοιάζεται για τα παιδιά της. Τα σκοτώνει ή τα αναγκάζει να μεταναστεύσουν στο εξωτερικό. Ένας από αυτούς και ο γράφων.

Οι πολιτικοί χτίζουν βίλες, οδηγούν πολυτελή αυτοκίνητα, αγοράζουν πανάκριβα ρούχα, διοργανώνουν αρρωστημένα πάρτι, ζουν ως σύγχρονοι βασιλείς αδιαφορώντας πλήρως για τις επιπτώσεις των πράξεών τους στον Έλληνα πολίτη. Από την άλλη πλευρά ένα μέρος των πολιτών γλείφει -ξοδεύοντας γαλόνια σάλιου- κατουρημένες ποδιές ανεκδιήγητων δίποδων που τους δόθηκε μια καρέκλα εξουσίας για να «βολέψουν» το γιο, την κόρη, τη σύζυγο ή κάποιο συγγενικό ή φιλικό πρόσωπο.

Ως πατέρας δεν έχω άλλα λόγια.

Update

Τη φωτογραφία του άρθρου την είχα δημιουργήσει το 2010. Παραμένει επίκαιρη 13 χρόνια μετά.