Μια Κυριακή
Γερνάω μαμά…
Όταν μια φορά σου χτυπήσει την πόρτα η κατάθλιψη δεν σε ξεχνάει εύκολα.
Είναι ένας δαίμονας που σου τρυπάει με το θόρυβο που κάνει τα μηνίγγια.
Είναι ένα βακτήριο που σου τρώει τα σπλάχνα.
Κανένα κίνητρο δεν σε βγάζει από αυτό.
Τίποτα δεν έχει σημασία
Τίποτα δεν έχει αξία
Τίποτα δεν σε νοιάζει
Τίποτα δεν σε αφορά
Το βλέμμα έχει ένα κενό
Ακόμη κι ένα σοκαριστικό περιστατικό σου φαίνεται ένα ακόμη σε όσα ήδη περνάς
Δε βρίσκεις νόημα πουθενά
Κι όμως όταν συναναστρεφεσαι ανθρώπους προσπαθείς να μην δείξεις τίποτα κ το καταφέρνεις.
Κι όλοι νομίζουν πως είναι όλα καλά!
Και σου ζητάνε
Και περιμένουν από εσένα
Γιατί εσύ είσαι ο γνωστός άνθρωπος που δεν έχεις ανάγκη που δεν σε φοβάται κανένας γιατί όλα τα μπορείς και τα καταφέρνεις γιατί όλα τα ξεπερνάς
Επειδή είσαι και καλά ευφυης
Η τρυφερότητα η έννοια μια καλή κουβέντα όλοι μα όλοι την έχουν ανάγκη
Και το χειρότερο;
Δεν έχεις πια ενέργεια
Κι αγωνίζεσαι να την ανακτήσεις
Γιατί όχι δεν είσαι Drama Queen απλά ένας άνθρωπος που πέρασε πολλά κι όσο και αν έχεις ξορκίσει το παρελθόν κι όσο κι αν ξέρεις πως δεν αλλάζει ωστόσο οι πληγές δεν φεύγουν ειδικά όταν είναι εκεί και τις βλέπεις.
Η ζωή όμως συνεχίζεται και πρέπει να την διεκπεραιωνεις
Και το κάνεις
Κι ένα φωτεινό σημείο σε τραβάει λίγο ψηλά, βλέπεις ένα φως έστω και για λίγο αλλά είναι σταγόνα στον ωκεανό.
Παρατηρητής γίνεσαι θες δε θες.
Σε μάθανε να φοβάσαι από μικρό παιδί
Μην αποτύχεις
Λες και θα είχε αξία η επιτυχία αν δεν υπήρχε η αποτυχία
Σε μάθανε να είσαι υποχείριο και είσαι
Δεν ζεις καμία στιγμή
Νομίζεις πως ζεις
Με τόσο μοντέρνο τρόμο γύρω σου
Πόλεμοι
Πανδημίες 😏
Έλλειψη τροφίμων
Πτωχεύσεις τραπεζών
Διεφθαρμένοι πολιτικοί
(Αν δεν ήταν διεφθαρμένοι δεν θα ήταν πολιτικοί)
Εσύ είσαι το μέσο (στη ρόδα του χάμστερ) για να μπορούν αυτοί να αποφασίζουν πως θα σε τυραννούν
Και συμμετέχεις
Οικειοθελώς κ αυτό αυτοβούλως
Αυτά τα λίγα…
Αγκαλιά τεράστια ❤️
